- Jak zaczęła się Twoja przygoda z modą? Jak zostałaś częścią tego świata piękna? W wieku 14 lat, spacerując z przyjaciółką, często obserwowałyśmy, jak do pobliskiej szkoły modelek przychodziły ładne młode panie: z dużą ilością makijażu na twarzach, w bardzo krótkich spódniczkach? , z kręconymi lokami i matkami o poważnych twarzach . Mieliśmy czas, ale i chęć zajrzeć za kulisy świata modelingu. Postanowiliśmy wejść, chociaż tak naprawdę na nic nie liczyliśmy, bo... Nie wyglądaliśmy jak pozostali pretendenci: dżinsy, plecaki, trampki. I - głowa do góry prawie wszystkich. Cała ta akcja odbyła się w dużej sali zgromadzeń, do której weszła kobieta, spojrzała na przybyłych i zaprosiła tych, którzy lubili spacerować po scenie, po czym ich gdzieś zabrała. . Wkrótce ja i moja przyjaciółka staliśmy się jej „ofiarami”. Pamiętam, jak ze śmiechem szedłem wtedy po scenie. Wyobraź sobie: chuda młoda dama w dżinsach i swetrze maszerowała przez scenę w szybkim tempie, krokiem opisanym w filmie „Biurowy romans”. Potem wyjaśnili mi, że mój wygląd bardzo im odpowiada, ale muszę popracować nad swoim chodem. W domu opowiedziałam mamie o tym, co się stało. Nie przeszkadzało jej to, a choćby z tego powodu: „Może tam poprawią ci chód” (powiedziała z beznadziejnością w głosie). A mój chód był atletyczny. Faktem jest, że poważnie zajmowałem się siatkówką, a w kręgu szkoły sportowej, w której się uczyłem, prawie wszyscy chodzili: garbiąc się i skacząc, poważnie traktowałem pokaz mody, ciężko pracowałem. Po 3 miesiącach szkolenia agentka modelek, która przyjechała z Korei, bez żadnych pytań wybrała mnie spośród ogromnej liczby profesjonalnych modelek do pracy w agencji w Seulu, mimo że nie miałam jeszcze 18 lat I tak w tym wieku w wieku 15 lat po raz pierwszy opuściłem Moskwę na półtora miesiąca. Pracy było sporo, głównie kręcenie reklam różnego sprzętu. Często sprzęt był tak dziwaczny, że nawet nie rozumiałem, co trzymam w rękach: robot kuchenny czy żelazko. Wiedziała jednak na pewno, że musi uśmiechnąć się do kamery i „to” przytrzymać, co pokazało 15 osób, które przyjechały z firmy, dla której kręcili reklamę. Po zakończeniu zdjęć w drodze do domu tłumacz, który został przydzielony do naszej czteroosobowej grupy modelek, wyjaśnił mi, po co to coś, dla czego stałem cały dzień pod strzelnicami. Było to ogromne, niezapomniane przeżycie. Hartowanie na przyszłość A przyszłość pracy modelki była jasna, ciekawa, różnorodna i wierzyłam, że zawsze będę miała szczęście, bo... Zawsze było dużo pracy. Nie mogę powiedzieć, że traktowałem ten biznes bardzo poważnie. Był to raczej rodzaj wachlarza (przyp. red.: od angielskiego słowa „zabawa” – zabawa, rozrywka), który można było połączyć z nauką, życiem osobistym i podróżami po całym świecie. Mogę powiedzieć, że dzięki tej pracy dobrze zwiedziłem świat. To była dla mnie jedna z bardzo ważnych szans w tym zawodzie. Na przykład Mediolan. Aby dostać pracę w Europie, musiałem przejść więcej castingów niż w Moskwie. Tam poziom jest zupełnie inny, rywalizacja jest zacięta. Wyglądało to mniej więcej tak: rano wychodzisz z domu z laptopem pod pachą i cały dzień spędzasz jeżdżąc metrem lub spacerując. To głównie piesze wędrówki. Wyobraź sobie, ile piękna możesz zobaczyć w drodze na casting! Przyjeżdżając jako turysta do różnych krajów, nigdy nie miałem okazji przyjrzeć się życiu od środka, a wiele kilometrów chodzenia dawało taką możliwość. We Włoszech wzorową Mekką jest oczywiście Mediolan. Ale oprócz Mediolanu podróżowałem do wielu innych miast, dużych i małych, z różnymi zajęciami. Coś takiego nigdy mi się nie przydarzyło w Rosji, bo... Cała koncentracja pracy modelarskiej odbywa się w Moskwie. Wiele osób twierdzi, że to ciężka praca. Prawdopodobnie tak. Dla mnie była to raczej praca trudna psychicznie, gdyż hartowany zawodowym sportem, fizycznie nie odczuwałem szczególnie trudów. Oczywiście byłem zmęczony po całodobowych maratonach kręcenia reklam. Ale dostajesz taki ładunek i motywację do procesu filmowania, co jest rekompensowanejakiekolwiek zmęczenie. Jedyną rzeczą, która zawsze mnie dezorientowała, było to, że kolekcje zimowe zawsze kręcono latem, a kolekcje letnie zimą. Te. w futrze w słońcu przy 30 stopniach i w kostiumach kąpielowych na mrozie Pamiętam bardzo żywy przykład takiej sesji: jak zagrałem w reklamie Coca-Coli. Miało to miejsce późną jesienią w Portugalii, 30-40 minut jazdy od Lizbony, nad brzegiem oceanu. Temperatura powietrza wynosi około 18 stopni, woda jest taka sama. Do moich obowiązków należało leżenie w kostiumie kąpielowym na leżaku, picie coli, gadanie z facetem na leżaku obok, jednym słowem – pięknie i z wdziękiem żyjąc według scenariusza. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie lodowaty wiatr, tak silny, że ekipa filmowa musiała ciągle zmieniać szklanki coli, bo wsypywał do nich piasek. Wszyscy dookoła oprócz nas, którzy wylegiwaliśmy się na leżakach, mieli na sobie wiatrówki, na które byli owinięci kocami. Kolor mojej skóry i ust stopniowo zlał się z kolorem morza, a gęsia skórka rzucała cień. Kiedy zobaczyłam część materiału, byłam zszokowana moim fioletowym uśmiechem. Po przybyciu do Moskwy, po pewnym czasie, zobaczyłam siebie na billboardach i w telewizji, świeżą, uśmiechniętą, w normalnym różowym kolorze, tryskającą radością z rozkoszowania się tym cudownym napojem. To wspaniale, że możliwości techniczne pozwalają Ci zdziałać cuda! Jakie wydarzenia w Twoim życiu uważasz za najważniejsze kamienie milowe? No cóż, samo to, że się urodziłem, jest dla mnie wielkim wydarzeniem, jeśli mówimy o kamieniach milowych w życiu zawodowym, to prawdopodobnie tak takie jak: Szkoła modelek Samodzielna praca modelkiPraca jako menadżer agencji modelekMój drugi instytut „Psychologii i Pedagogiki”Dyplom z zakresu sfery wartości-motywacji i preferencji medialnych modelekEdukacja w zakresie wizerunku i styluSzkolenia działalności Obawiam się, że na to pytanie nie da się tak łatwo odpowiedzieć, bo Wierzę, że całe życie składa się z małych rzeczy, które sczepiając się ze sobą, zamieniają się w wielkie wydarzenia. Jak spektakl: w końcu to wielkie wydarzenie, które widz widzi na scenie, składa się z małych i bardzo ważnych, niewidocznych zawiłości. Co najbardziej podoba Ci się w Twojej twórczości? Jej różnorodność. Zmiany, które obserwuję u moich klientek. Moje dotychczasowe doświadczenia i wiedza z zakresu piękna pozwalają mi hojnie się tym dzielić. Jako psycholog rozumiem, że zmiany nie zachodzą jedynie na ścieżce „od środka”. Zmiana wizerunku lub wyglądu z konieczności wpływa na postrzeganie siebie, poczucie własnej wartości i ogólny stan emocjonalny. Moja praca obejmuje zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne aspekty osobowości. A widząc efekty mojej pracy, zawsze jestem szczęśliwa. Jak każda piękna kobieta, masz swoje sekrety piękna. Jakie są dla Was? Nie ma tajemnic, bo... Nieustannie dzielę się nimi na swoich szkoleniach. To, co wcześniej było tajemnicą, teraz jest uwzględnione w programie szkoleniowym. Dlaczego zdecydowałeś się uczyć innych bycia atrakcyjnym? Po co Ci to? Psycholog to zawód pomagający, który wybrałam świadomie. A skoro mam możliwość połączenia psychologii i stylu, to czemu nie! Poza tym, obserwując kobiety na ulicy, czasami rozumiem, że to, czym „ona” jest teraz, a czym mogłoby być, to „niebo i ziemia”. Wystarczy włożyć trochę wysiłku. I w ogóle, żeby choć trochę zatroszczyć się o kwestię swojego wyglądu, wyłamać się ze stereotypów reklam i rekomendacji znajomych, którzy z kolei słyszeli w radiu, w co się ubrać w tym sezonie często się widuję sklepy odzieżowe, jak sprzedawcy „sprzedają” kobietom coś zupełnie dla nich nieodpowiedniego: ani pod względem koloru, ani modelu. Ale zasypują ich komplementami i opowieściami o tym, jak im to odpowiada. A kobiety go noszą i myślą, że je zdobi (tylko dlatego, że tak powiedziała konsultantka sklepu). Moim zdaniem o wiele skuteczniej i przyjemniej jest uczyć się samemu i dokonywać samodzielnych wyborów, mając pewność zakupu, bez pytania sprzedawców, czy dany przedmiot jest odpowiedni, czy nie. Co dzieje się na Twoich szkoleniach? Jak skonstruowane są zajęcia? Podczas szkoleń badamy siebie, swoje dane zewnętrzne, swoje cechy. Dowiedz się, jak możesz ozdobić siebie. I uczymy się!