Od autora: Wywiad z dziennikarką Eleną Perminovą Sentymentalne sceny z wyciskających łzy długotrwałych seriali telewizyjnych niemal wymazały z naszej pamięci upartą twarz „pierwszego” psychoterapeuty w naszym kraju , Anatolij Kaszpirowski. A był taki czas, kiedy wszyscy, oczarowani rozrywkową muzyką, byliśmy przyklejeni do ekranu telewizora. Panowała wówczas opinia, że ​​masowa hipnoza jest częścią ideologii państwowej, środkiem oddziaływania na świadomość mas. Podobno za jego pomocą można było odwrócić uwagę ludzi od palących problemów i ograniczyć aktywność społeczną. Czy istnieje związek między psychoterapią a ideologią, jaką rolę odgrywa ta nauka w naszym życiu – omawia to psychoterapeuta Aleksiej Zdanowicz – Sferę chorób psychicznych zwykle wyobrażamy sobie jako dwie strony: psychiatrów i osoby chore psychicznie. Ale ostatnio dowiedzieliśmy się o psychoterapeutach. Czy to nowa specjalność czy leksykalne przekształcenie nazwy poprzedniej? - Psychoterapeuta to inna specjalność. Psychiatra leczy głównie środkami chemicznymi, a psychoterapeuta słowami, a nie tylko słowami. Osoba miała możliwość wypowiedzenia się, a lekarz miał możliwość wysłuchania. W tym przypadku dużą rolę odgrywa osobowość psychoterapeuty. Na tyle, na ile sam jest człowiekiem, może pomóc pacjentowi. - Czy można powiedzieć, że psychoterapia jest wytworem napięcia społecznego? Przecież to w latach kryzysu gospodarczego nasiliły się problemy osobiste – nie sądzę. Do psychoterapeuty zwracają się także ludzie w krajach o wysokim potencjale gospodarczym. Na przykład w Szwajcarii, gdzie jest wiele samobójstw. W Rosji rozwój psychoterapii wiąże się z pierestrojką i większą wolnością polityczną. Wcześniej zabronione było angażowanie się w psychoanalizę i różne obszary psychoterapii. W tej nauce jesteśmy prawie sto lat za światem. - Gdzie jest granica między psychologią a psychoterapią? - Psychologia to obserwacja ludzkich zachowań. Ale często działa wbrew własnej woli, nieświadomie. Badanie nieświadomości jest przedmiotem psychoanalizy. Psychoterapia jest skuteczniejsza, jej największe osiągnięcia opracowali lekarze Freud, Jung, Adler, Perls i wielu innych. Psychologia jest bardziej naukowa, akademicka i daleka od praktyki. - Jaki jest najczęstszy model sytuacji życiowej, z którą zwracamy się do psychoterapeuty? - To rozbieżność między rzeczywistością a ideałem, różnica między tym, co jest, a tym, co jest chciałby. Na przykład rodzice uważają, że dziecko powinno robić, co chce. Ale wszystko robi po swojemu. Jeśli dziecko spełnia wszystkie wymagania wbrew swojej woli, staje się nerwowe i drażliwe. W efekcie cierpią na tym także rodzice. Człowiek stwarza przeszkody, o które następnie się potyka i przyzwyczaja się do nich. Jest taka przypowieść. Przywieźli niedźwiedzia do zoo i umieścili go w małej klatce. Zrobił dwa kroki do przodu, dwa kroki do tyłu. Następnie przeniesiono go do przestronnej zagrody. Ale on szedł w ten sposób – dwa kroki do przodu, dwa kroki do tyłu. Podobnie człowiek żyje w jednej sytuacji i nie może przystosować się do nowej. Ale takie jest prawo życia – wszystko płynie, wszystko się zmienia. Warunki życia się zmieniają, co oznacza, że ​​podejście do nich musi się zmienić. Oczywiście pewne podstawowe wytyczne pozostają na całe życie. Te, które składają się na rdzeń człowieka: honor, sumienie, przyzwoitość - Dlaczego często używamy słowa szaleństwo bez żadnego związku z medycyną - Prawdopodobnie dlatego, że wszystko jest zbudowane na umyśle. Ale to jest podejście czysto zachodnie. Czasami przemawiamy umysłem i sercem. A serce nie jest umysłem, nie jest logiczne, irracjonalne, zmysłowe. Umysł jest wytworem diabła, wytworem wątpliwości. Serce pochodzi od Boga. Kiedy człowiek żyje wyłącznie umysłem, świat staje się obcy i zimny. Budowanie abstrakcji prowadzi donikąd. Na przykład słynny filozof Nietzsche odrzucił chrześcijaństwo, nie wierzył w Boga, a pod koniec życia oszalał i wyobrażał sobie, że jest Chrystusem. Jak mówią, to, z czego się śmiejesz, będzie ci służyć. - Czy wiara naprawdę tyle znaczy - No właśnie. Prawdziwa wiara w Boga może odegrać uzdrawiającą rolę. Człowiek umiera dzięki temu, w co wierzy, i zdrowieje dzięki temu, w co wierzy. DlategoCzasami leczenie od poszukiwacza przygód jest skuteczniejsze niż od profesjonalisty. Rzetelność zawodowa lekarza nie pozwala mu dać 100% gwarancji, ale szarlatan może zaszczepić wiarę i zainspirować pomysł wyzdrowienia. Jednocześnie nie ponosi żadnej odpowiedzialności, jeśli jego prognozy się nie spełnią - Prawdopodobnie często dochodzi do załamań nerwowych z powodu żmudnego oczekiwania na wypłatę. Dla wielu wszystkie plany są opracowywane według „harmonogramu spłat zadłużenia”. Ta myśl przeradza się w swego rodzaju obsesję. Jeśli kierujemy się zasadą, że lekarz leczy przyczynę, jak psychoterapeuta może rozwiązać problem wypłaty wynagrodzenia? - Nie wszyscy jednak godzą się ze swoją sytuacją i szukają innych źródeł dochodu. Znajdują w sobie siłę, zmieniają się, dostosowują do nowych warunków życia - Czy uda Ci się przekonać mizerną, marudzącą osobę, że jest najsilniejszą osobą - nikogo nie przekonam. Każdy człowiek ma wszystko: pesymistę i optymistę, bestię i człowieka. Ale nie każdy może wydobyć z siebie to, czego teraz potrzeba. Komunikując się z psychoterapeutą, człowiek może odkryć w sobie coś, czego nie byłby w stanie zrobić sam lub z przyjaciółmi. „Po to przychodzą do ciebie”. Potem zamieniasz się w kamizelkę na łzy? - Czasem trzeba być w takiej roli. Człowiek staje się dojrzały, gdy nabywa umiejętność płaczu, gdy nie wstydzi się swoich łez, swojej ludzkiej istoty. W średniowieczu czarownicę czasami identyfikowano po jej zdolności do płaczu: jeśli nie płacze, jest czarownicą. Być może jest w tym trochę prawdy. - Czy psychoterapeuta może zapobiec Nocy Św. Bartłomieja? - Dlaczego sądzisz, że do niej dojdzie? Ale jeśli tak założymy, jest mało prawdopodobne, że jedna osoba będzie w stanie stłumić eksplozję społeczną, a izolowanie inicjatora nie pomoże. Kryzys społeczny jest procesem obiektywnym, podobnie jak choroba. Weźmy na przykład ropowicę, ropień. Widoczny jest duży obrzęk, ale ropa nie może się wydostać. Jeśli wyizolujesz przełom w jednym miejscu, nastąpi on w innym. Lider to ten, który żywo odczuwa i wyraża uczucia większości. Ale to są już kwestie ideologiczne. Nie dotyczą one bezpośrednio zadania psychoterapeuty – Na Zachodzie wszyscy bogaci ludzie mają swojego psychoterapeutę. Jak sobie z tym radzimy? - Kultura psychologiczna w Rosji, zwłaszcza na Syberii, jest w powijakach. Nawet wykształceni ludzie nie mają jasnego zrozumienia psychologii i psychoterapii. Nie ma informacji, reklam ani programów rządowych eliminujących analfabetyzm psychologiczny wśród ludności. Czy to prawda, że ​​o psychoterapii człowiek dowiaduje się z zagranicznych seriali? Myślę, że to kwestia czasu. Poza tym nasze społeczeństwo jest w pewnym stopniu paranoiczne. Wyraźnie wskazują na to żelazne drzwi i kraty w oknach. Dla porównania: na Zachodzie, gdzie podobnie jak u nas, również panuje wysoka przestępczość, szklane drzwi są wszędzie. Zawsze mamy myśli o prześladowaniu i krzywdzie. Bogaci są często nieufni. Zależą od swojego bogactwa. Nawet w złocie można się nudzić. Rodzi się pytanie – mieć czy być. Posiadanie jest przyjemniejsze, a bycie daje większą satysfakcję. Mieć to forma, być to treść. - Jak znaleźć złoty środek? - Równowagę dynamiczną osiąga się tylko w poszukiwaniu - I każdy wie, kiedy wystarczy, kiedy trzeba więcej? - Niestety nie. Często człowiek nie wie, czego chce. Wie, czego chce się pozbyć, ale nie wie, co chce uzyskać. Wyobraź sobie sytuację: wsiadasz do taksówki i mówisz, dokąd nie chcesz jechać – Wydaje mi się, że silny człowiek zawsze wie, czego chce i jak osiągnąć swój cel – To kolejny mit. A jaki jest cel jego celu? Uważa się, że ludzie o silnej woli nie idą do psychoterapeuty i muszą sami rozwiązać wszystkie swoje problemy. Słowo „powinno” jest chorobotwórcze; może wywołać chorobę, szczególnie jeśli jest często słyszane. Jeśli ktoś nie może zrobić tego, co powinien, staje się niespokojny, wzrasta napięcie i pojawia się strach. „Silna osobowość” nie jest w stanie sobie z tym wszystkim poradzić i u danej osoby zaczyna zapadać na nerwicę lub chorobę psychosomatyczną. - Czy istnieje związek pomiędzy nastrojem danej osoby a przebiegiem choroby?"