Od autora: Materiał został przygotowany na podstawie podcastu audio Radia NLP-Submodalność. Nie ocenia się wyłącznie pod kątem prezentacji. Czym jest submodalność? Przyjrzyjmy się więc submodalnościom przez pryzmat jogi. Istnieją samskary – tak zwane impresje, wówczas modalności są sposobem na edycję tych samskarów. Jeśli są na przykład negatywne, identyfikuję, według jakich kryteriów te wrażenia są negatywne i czynię je pozytywnymi. Te. charakterystyczne dla percepcji doświadczenia. Można też powiedzieć, że doświadczenie składające się z wrażeń. W rzeczywistości te cechy są submodalnością. Zmiana tego wzorca submodalnego jest jedną z praktyk jogi. Modalność można porównać do elektronicznego, szybko dostępnego archiwum w ludzkiej pamięci. Z grubsza rzecz biorąc: była taka sytuacja, że ​​kiedyś w pamięci został zapisany plik w postaci obrazu, jeśli jest dźwięk, to z dźwiękiem, jeśli jest wrażenie, to można zadać pytanie: dlaczego czy musimy znać submodalności? Jak submodalności Cię zmieniły? Ktoś odpowie, że teraz może wpływać na swoje własne doświadczenia, mając tym samym narzędzie do edycji swojego życia, ma większą pewność w zmienianiu siebie, a nawet świata. Dlaczego submodalności? Aby osiągnąć cele, rozwiązać problemy. Przykład: Negatywna sytuacja. 1) Opisał ją, tym samym odcinając się od niej. 2) Zmieniono submodalności tej sytuacji. Jako opcję terapeutyczną, jeśli pojawia się jakaś reakcja na zdarzenie, natychmiast patrzysz na czynnik wyzwalający, w jakiej submodalności się znajduje i edytujesz go, w wyniku czego powstaje postawa wobec. sytuacja się zmienia. Co się dzieje?! Zmieniły się submodalności i wszystko się zmieniło? A co ze wspomnieniami zmieniających się submodalności? Na przykład, jeśli nie lubisz określonej osoby, istnieje bardzo specyficzny czynnik wyzwalający reakcję kinestetyczną pozbawioną zasobów, gdy patrzysz na osobę, której nie lubisz i pojawia się wstręt. Zmieniasz wzór submodalny i w żaden sposób nie wywołuje to wrażenia. Jeśli na twojej mapie są wspomnienia, że ​​to jest „problem”, to dla ciebie jest to problem. W ten sposób możesz zmieniać wspomnienia wspomnień. Jeśli pójdziesz dalej, możesz wymazać wspomnienia, jest to strategia rzeczywistości, poprzez działanie submodalności. Załóżmy, że jedziesz samochodem, a wskaźnik benzyny pokazuje, że benzyny wystarczy na 10 km, zatrzymujesz się na stacji benzynowej, bierzesz dyszę gazową, wkładasz ją do baku, płacisz, słyszysz lejącą się tam benzynę, widzisz jak to wygląda nalewa, po czym odwiesił pistolet. Wsiadaj do samochodu, czujnik pokazuje, że zostało Ci 10 km do przejechania. Pytanie: Ile kilometrów przejedziesz? Prawidłowa odpowiedź to ile nalałeś. I z idei submodalności, tyle, ile postrzegamy. Ponieważ nasze narządy percepcji są czujnikami, które tworzą tę rzeczywistość. Nie trzeba wpływać na doświadczenie, można wpływać jedynie na cechy. Jednocześnie doświadczeniem może być wszystko; przechowujemy je w kategoriach, w których to doświadczenie jest tworzone. Można powiedzieć, że to przeformułowanie, ale to nie to samo. Powiedzmy, że te same słowa można wymówić z różną intonacją (głos głośny, cichy, wysoki, niski), co tak naprawdę wywoła w nas inne odczucia, a może z innym akcentem. O czym gadamy? To są cechy. Cechy te są związane z naszym doświadczeniem, a niektóre cechy są związane z naszym doświadczeniem kulturowym, tj. zakodowane tak dawno temu, nawet w samskarach rodziców. Kiedy zerwiesz połączenie między charakterystyką a doświadczeniem, poczujesz „niesamowite” poczucie wolności. Jak się zmienić, co zrobić? Możesz wziąć wszystko, od technik, upadku, SCORE, które powoli zaczynasz robić, itp. Przykład: nazwijmy uczucie związane z jakimś zjawiskiem „X”. Jakie jest przeciwieństwo „X”? Na przykład „Y”, następnie zakotwiczamy lewe kolano w „X”, „Y” w prawym. To jest upadek kotwic. Usuwamy wyzwalacz czucia. Te. odtwarzając „X”, nie będziesz miał czystej reprodukcji stanu, co oznacza reprodukcję niczego. Kotwica zniknie. Jeśli spojrzymy na wszystko, usuwamy związek między submodalnością a stanem.