Zaburzenia erekcji. Co robić? Zaburzenia erekcji (zaburzenia erekcji) to dysfunkcja, w wyniku której mężczyzna nie jest w stanie osiągnąć i utrzymać erekcji podczas seksu. Z tym problemem boryka się około 10% populacji mężczyzn. W latach 50. i 60. lekarze uważali, że w 90% przypadków zaburzenia erekcji mają podłoże psychogenne. Obecnie udowodniono, że w większości przypadków zaburzenia erekcji są spowodowane połączeniem przyczyn biologicznych, psychologicznych i społeczno-kulturowych. Należą do nich zaburzenia równowagi hormonalnej zmniejszające popęd seksualny, choroby naczyniowe, cukrzyca, uszkodzenia układu nerwowego, urazy kręgosłupa, stwardnienie rozsiane i niewydolność nerek. Ponadto na erekcję, a także zmniejszony popęd seksualny, może wpływać stosowanie niektórych leków, nadużywanie alkoholu i palenie. Ostatnie badania naukowców wykazały, że mężczyźni cierpiący na uzależnienie od hazardu mają obniżony poziom testosteronu. Aby zdiagnozować biologiczne przyczyny zaburzeń erekcji, opracowano specjalne procedury medyczne, do których zaliczają się badania USG i badania krwi. Aby ocenić organiczne przyczyny zaburzenia, szczególnie przydatna jest obserwacja erekcji podczas snu. Mężczyźni zazwyczaj doświadczają erekcji podczas snu REM (charakteryzującego się obecnością snów i szybkimi ruchami gałek ocznych pod powiekami). Jeżeli u mężczyzny erekcji jest niewiele lub nie doświadcza ich wcale, wówczas możemy mówić o jakiejś organicznej przyczynie zaburzeń erekcji. Przyczyny psychologiczne. Każda z przyczyn psychologicznych może prowadzić do zmniejszenia pożądania seksualnego i zaburzeń erekcji. Ludzka seksualność jest tak subtelnym obszarem, że reaguje na najdrobniejsze zmiany w życiu emocjonalnym. Prawie 90% mężczyzn doświadczających ciężkiej depresji doświadcza pewnego stopnia zaburzeń erekcji. Teoria poznawcza, opracowana przez W. Mastersa i V. Johnsona w latach 70., dostarcza uzasadnionego psychologicznego wyjaśnienia przyczyn zaburzeń erekcji. Szczególną uwagę zwraca się na lęk związany ze stosunkiem seksualnym i rolę obserwatora. Kiedy mężczyzna z jakiejkolwiek przyczyny ma problemy z erekcją, zaczyna obawiać się, że nie uda mu się osiągnąć erekcji i martwi się każdym nowym aktem seksualnym. Zamiast relaksować się i czerpać przyjemność seksualną, zaczyna przyglądać się sobie z dystansem i skupiać całkowicie na osiągnięciu erekcji. Z podekscytowanego uczestnika zmienia się w sędziego i obserwatora. Bez względu na pierwotną przyczynę dysfunkcji, rola obserwatora prowadzi do zmierzenia się z trwałym problemem. Niepowodzenie utrwala się na poziomie odruchu warunkowego i powstaje błędne koło. Jedna z teorii psychologicznych sugeruje, że zaburzenia erekcji to rodzaj męskiej „chciwości”, niechęci do oddania nasienia. Czynniki socjokulturowe. Czynnikami tymi są: utrata pracy, trudności finansowe, stres w związkach małżeńskich, nieprawidłowe wzorce zachowań partnerów. Uwagi psychologiczne: Czy wiesz, że Viagra została odkryta przez przypadek? Lekarze przetestowali nowy lek na serce i odkryli, że znacznie zwiększa on dopływ krwi do penisów badanych niż do serca. Leczenie zaburzeń erekcji. Kiedy pojawia się taki problem, pierwsze pytanie brzmi: „Co powinienem zrobić? „. Po pierwsze nie panikuj i nie trać pewności siebie. Najpierw należy skonsultować się z lekarzem - urologiem, andrologiem, seksuologiem. Metody biologiczne, stosowane w przypadku zaburzeń erekcji spowodowanych przyczynami organicznymi, w ostatnim czasie ponownie zyskały na popularności. Zwłaszcza po pojawieniu się Viagry. Lek ten zwiększa dopływ krwi do prącia na godzinę po zażyciu, blokując jednocześnie aktywność niektórych enzymów. Lek nie jest zalecany dla mężczyzn z.