Od autora: Ścieżka samorozwoju jest piękna i pełna radości, jeśli naprawdę poświęcisz czas i energię swoich sił życiowych. Często tak się dzieje Decyzję o rozwoju podejmujemy wtedy, gdy w naszym życiu dzieje się coś poważnego. Wszystko, co się dzieje, jest na lepsze. Choć może to zabrzmieć paradoksalnie, nawet najtrudniejsze i najbardziej tragiczne sytuacje w życiu niosą ze sobą lekcję miłości do siebie i świata. W każdym trudnym zadaniu rozwojowym warto umieć zachować w sobie Homo sapiens, a nie upodabniać się do inteligentnego zwierzęcia. W obliczu trudności nie ma sensu zagłębiać się w emocje. Warto uświadomić sobie, jaką strefę rozwoju zawiera dana sytuacja, zadając sobie pytania: Czego mogę się w tej sytuacji nauczyć? Co mam zrobić uczciwie, czysto, aby uzyskać piękny efekt i radość w sobie? I działać , rozwiązywać problemy itp. d. Jeśli pojawiła się sytuacja, masz wszystko, czego potrzebujesz, aby ją rozwiązać. Możesz oczywiście tracić czas na bycie ofiarą siebie, pogrążanie się w negatywnych emocjach, ale prędzej czy później, aby rozwiązać sytuację, będziesz musiał się zebrać w sobie, wziąć odpowiedzialność i rozwiązać ją. Dlaczego więc to odkładasz? Chociaż chcesz coś zmienić w swoim życiu, tak naprawdę jesteś nieaktywny i marnujesz czas. Tak, dobrze przeczytałeś, to prawda. Chęć zmiany czegoś to brak akceptacji siebie w danej sytuacji życiowej. Samoakceptacja jest punktem zerowym ruchu w samorozwoju. Zamień słowo „zmień” na „rozwijaj” lub „wypełniaj jakością”, a Twoja psychika nie będzie się opierać, wręcz przeciwnie, będzie aktywnie dążyć do poprawy; Właśnie w tym momencie wiele osób utknęło w ruchu rozwojowym, ponieważ wielu pragnie szybkich zmian. To nie zdarza się w ten sposób. Tylko śmierć przychodzi szybko. Zmiany jakościowe w procesie rozwoju zachodzą w ciągu 9-12 miesięcy regularnej pracy z samym sobą. W tym czasie wiele się wydarzy: będą niepowodzenia, będą okresy rozczarowań, ale nadal powinieneś znaleźć siłę, aby wstać i iść dalej. Przypomnij sobie, ile razy dziecko upada na tyłek, zanim nauczy się chodzić. Na szczęście jego umysł nie był wówczas aktywny i nie miał nad nim żadnej władzy. Inaczej szeptał do dziecka: „ludzie śmieją się z ciebie, kiedy upadniesz”, „świetnie raczkujesz – raczkujesz lepiej”. Każdy „upada”, wstań i ponownie ruszaj w drogę. Słuchaj swojego serca, a nie opinii innych na temat Twojej ścieżki. Uzależnienie od opinii innych ludzi to coś, z czym warto się rozstać po drodze, inaczej niczym ciężki bruk w plecaku w podróży będzie obciążał ścieżkę. Nie oznacza to jednak, że staniesz się głuchy na opinie z zewnątrz. Oznacza to umiejętność bycia wdzięcznym za informacje otrzymane od ludzi, umiejętność ich filtrowania i wykorzystania dla dobra siebie i świata. Kiedy człowiek zaczyna się rozwijać, jego otoczenie (często nieświadomie) ma tendencję do powstrzymywania, dewaluacji jego decyzji, a nawet całkowicie mu odmówić. Motywów jest ku temu wiele, m.in. świadomość własnej bezwartościowości na tle swojego ruchu, zazdrość, strach o Ciebie itp. Podstawą rozwoju jest uczciwość. Bez uczciwości nie ma rozwoju. Oszukiwanie siebie to największa głupota i iluzja rozwoju. A skoro już zaczęliśmy rozmawiać o uczciwości, to od razu powiem, że jeśli chcesz się „rozwijać”, żeby osiągnąć jakiś konkretny cel, to nie musisz zaczynać. Dlaczego? Tak, ponieważ rozwój jest sposobem na życie, resztą Twojego życia, jest wektorem kierunku całego Twojego świata, zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego. Możesz się rozwijać lub degradować. Stagnacja jest pierwszym krokiem do degradacji. Musisz mieć jasny obraz woli tego, jak chcesz żyć. Wola jest twoją znaczącą intencją, która zostanie wypełniona mocą, gdy tylko weźmiesz na siebie odpowiedzialność. Siła jest cechą woli, dzięki której wola jest wypełniona odpowiedzialnością. Dlatego też, gdy ludzie mówią o tym, że mają słabą wolę, oznacza to, że nie chcą wziąć odpowiedzialności za siebie i swoje życie. Wiele osób również błędnie rozumie odpowiedzialność. Nauczono nas, że odpowiedzialność to gotowość do bycia ukaranym za nasze czyny..