Dziecko nie wybiera swoich rodziców, dzieci po prostu się im „pojawiają”, a rodzice mają czas na przeorientowanie się...Co robią oczekujemy od kogoś, kto pełni rolę rodzica? Zanim mały człowiek będzie mógł spojrzeć na swoje otoczenie jak w lustrze, widzi już cały świat skupiony na obrazie mamy i taty. Od rodziców oczekuje się odpowiedzialności za bycie odważnym, dynamicznym, elastycznym, a przede wszystkim gotowym na spotkanie z dzieckiem. Zaburzenia osobowości matki odbijają się na zaburzeniach u dziecka. Problemy takie jak zgaga, kolka i odmowa jedzenia są skutkiem niezadowalającej relacji między matką a dzieckiem. Jeśli matka jest nieprzewidywalna, niespokojna, impulsywna, wówczas ten niepokój przenosi się na dziecko. Jeśli matka czuje swoją dobroć i uczciwość, rzutuje swoją wewnętrzną harmonię na świat zewnętrzny, w tym na dziecko, w tym przypadku dziecko. możliwość rozwijania umiejętności przeżywania uczuć, które odpowiadają uczuciom doświadczanym przez matkę, to co matka posiada, staje się jego własnością, a dziecko rozwija odpowiednią samoocenę, poczucie bezpieczeństwa i doświadczenie przewidywalności świata Dziecko zyskuje wiarę we własne możliwości, w umiejętność radzenia sobie z lękiem w sytuacjach stresowych. Ważna rola w zapobieganiu patologiom przypada na ojca: jednoczy i chroni parę matka-dziecko, odczuwa jej przeżycia, wspiera i rozumie. . Małe dzieci są bardzo wrażliwe i bezbronne; subtelnie wyczuwają wszystkie niuanse relacji między mamą i tatą. Malutki świat dziecka nieustannie wchłania doświadczenia, które kumulują się w jego pamięci i generują albo zaufanie do świata i ludzi, albo poczucie ciągłego zagrożenia dla jego integralności. W zdrowej rodzinie dziecko ma poczucie, że naprawdę istnieje, jest ważne i kochane. Mając takie uczucia, może odważnie stawić czoła światu i przyspieszyć proces dorastania..