Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego czasami ludzie uciekają od ludzi i społeczeństwa? Powodów może być wiele; świat się zmienia, ludzie się zmieniają i w rezultacie w pewnym momencie wartości rodzinne ​​są zagubieni, nie ma dla siebie szacunku, niezależnie od tego, jak smutno to może zabrzmieć, faktem jest, że czasami patrzysz na ludzi i dochodzisz do wniosku, że nie masz z nimi absolutnie nic do powiedzenia. Możesz myśleć, co chcesz chcesz, ale kiedy przechodzisz przez szereg różnych sytuacji życiowych, które wyciągają dywanik spod nóg, w tym momencie następuje świadoma decyzja o trzymaniu się z daleka od tego, co jest ci obce i przynosi dyskomfort. Kiedy następuje rozwój duchowy, osoba zaczyna inaczej patrzeć na otaczające go otoczenie, dystans, nie potrzebuje naruszania swojej przestrzeni, ponieważ to miejsce jest tylko dla bliskich osób. Czy kiedykolwiek obserwowałeś zachowania ludzi, zwłaszcza obcych, tych, których nie znasz Nie wiesz? Bardzo interesujące jest obserwowanie mowy, gestów i sposobu komunikacji. Patrząc i zwracając uwagę na najmniejsze rzeczy, można zobaczyć i zrozumieć, jaką osobą jest ta osoba, czy ma szacunek do innych, troskę i współczucie dla potrzebujących?! Powiem ci szczerze: jeśli można znaleźć także szacunek, to troska i współczucie to dwie cechy, które można znaleźć bardzo rzadko. W dzisiejszych czasach większość ludzi nie widzi niczego poza własnym nosem i nie chce wiedzieć. Zapomnieliśmy jak opiekować się potrzebującymi, podam przykład: - Daj rzeczy samotnej matce z dzieckiem, no cóż, kim jesteś…. Lepiej sprzedać. Zyskowne, słowo klucz „zyskowny” oznacza dla Ciebie. Z tego wyrasta egoizm. Ale z egoizmu wynikają inne pułapki, a człowiek już traci poczucie rzeczywistości i zaczyna żyć we własnym iluzorycznym świecie. Istnieje kategoria ludzi, którzy potrafią dokonać analizy i podjąć jasną i stanowczą decyzję, z kim się komunikować, kogo wpuścić do swojego życia. Widzisz, faktem jest, że człowiek celowo wybiera ścieżkę samotności. Nie potrzebuje wokół siebie ludzi, którzy nie rozumieją wartości jego życia, dla których jego ból jest obcy. Podąża trudną, samotną ścieżką – na razie. Przychodzi czas i taka osoba zaczyna przyciągać do swojego życia ludzi, którzy patrzą w tę samą stronę co on, i nawet jeśli jeszcze nie zdają sobie z tego sprawy i są w zamęcie, kiedy się spotykają, układają się w puzzle, tworząc wyraźny linia relacji. Nawet jeśli czasami wymaga to dużo czasu, wysiłku i cierpliwości. Co skończymy: - „Ścieżkę samotności” wybierają silne jednostki. Co lepsze? Iść przez życie z ludźmi, którzy Cię słyszą, rozumieją i szanują? Trzymając inne osoby na dystans. Lub poświęć wszystkie swoje zasoby i czas ludziom, którzy tego nie docenią i nie powiedzą słów wdzięczności, ale w tym przypadku będziesz mieć wielu znajomych. Każdy dokonuje własnego wyboru.