Najdziwniejszym typem ze wszystkich trzech w „Trójkącie Karpmana” jest Przekonany Prześladowca. Co go wyróżnia? 1. Z definicji „przekonany prześladowca” ma zawsze rację, nie, nie tak: ZAWSZE PRAWDA!!! Wszyscy inni nigdy i pod żadnym pozorem nie udowodnią Prześladowcy, że mają rację. Poza nim po prostu nie ma prawicowców. Dlatego Prześladowca nigdy za nic nie przeprasza - nie ma takiego złego nawyku i dlatego wszyscy wokół niego są po prostu zobowiązani do wykazania swojej winy, ale jeśli tak się nie stanie, to Prześladowca. nie można być spokojnym. Dokłada wszelkich starań, aby „zrzucić” winę na innych i sprawić, by się do tego przyznali.2. Ścigający jest zawsze w stanie walki i zawsze liczy swoje ZWYCIĘSTWA. Dosłownie utrzymując wynik. To znaczy, myśli (nie zawsze do siebie): „Jedno zwycięstwo! Dwa zwycięstwa! Trzy zwycięstwa!” (i tak dalej, aż do śmierci). Swoją drogą zauważyłem, że dopóki Prześladowca ma dość energii, aby pokonać cały świat nie jest chory, ale prędzej czy później, a częściej w okolicach 50. roku życia lub nawet w wieku emerytalnym, społeczeństwo nie może tego znieść i „wypycha” prześladowcę „hakiem lub krętem” albo z pracy w zasadzie, albo przejść na emeryturę (pod pretekstem). Prześladowca, który zostaje „bez pracy”, najpierw „trzepocze” z bezwładności, a następnie próbuje „oderwać się” od swoich bliskich, gdy rozproszą się we wszystkich kierunkach, prześladowca zaczyna chorować. Z reguły paraliżują go dolegliwości sercowo-naczyniowe.3. Ścigający jest typem zawsze bardzo aktywnym, ma mnóstwo energii, którą stara się wykorzystać, by udowodnić całemu światu swoje „genialne” zdolności. Ta cecha prześladowcy przypomina mi „żarliwą energię” znanego „montera-intelektualisty” z „12 krzeseł”, czyli energia prześladowcy ulega przemianie w taki sam sposób, jak energia pioruna kulistego – wydaje się, że jest tego dużo, ale niezależnie od tego, jakiego pioruna kula dotknie, wszystko zamienia się w popiół. Natura jednak taka jest, nic nie da się zrobić. Obserwowałem skutki takiej energii w wielu przedsiębiorstwach w Moskwie, gdzie zespoły były rozproszone, a produktywność wszystkiego gwałtownie spadła.4. Arogancja. Cóż, ta kwestia jest jasna, ponieważ nikt w okolicy nie może się w niczym równać z idealnym „przekonanym prześladowcą”. To prawda, że ​​punkt 5 naturalnie wynika z punktu 4: Zazdrość. Jak inni mogą pozazdrościć takiego cudu? Prześladowca tak naprawdę sugeruje, że nie może znieść faktu, że ktoś jest w czymkolwiek choćby odrobinę lepszy od niego. Od razu stara się zdewaluować tę osobę i jej możliwości, nie boi się oszczerstw, obelg i upokorzeń - stara się bowiem w jakikolwiek sposób zneutralizować hipotetyczne zagrożenie dla swojego „EGO”.6. Czemu on to robi? I to jest punkt 6: Prawo do najlepszego Tylko przekonany prześladowca, osoba z definicji królewskiej krwi, ma prawo do wszystkiego, co najlepsze, zaś reszcie daje prawo do wyzyskiwania bez odrobiny sumienia i wykorzystywania. przez niego. On, kochany, chce tylko brać, brać i brać, nie dając nikomu nic w zamian. 7. A poza tym - „Przekonany prześladowca” „wypacza” granice między nim a otaczającymi go ludźmi. Ponieważ cały świat ukazuje mu się tylko z JEGO dzwonnicy, wierzy, że wszyscy inni ludzie żyją według tych samych zasad co on, a raczej bez zasad, jak on. Dlatego jest dla niego dziwne, dlaczego świat w obliczu ludzi pokazuje mu negatywność. Czasem nawet do niego to dociera, co jest do niego przekonane. Ale tak naprawdę życie „Przekonanego prześladowcy” nie jest tak cudowne, jak by sobie tego życzył. Z reguły tacy ludzie nie są w stanie tworzyć długotrwałych relacji, nie mają nawet cienia przyjaciół; bardzo często nie mogą utrzymać pracy. Wszelkie długotrwałe relacje z kimkolwiek są ryzykowne, ryzyko, że Prześladowca nie będzie najlepszy... Ale musi – i to jest wieczny strach przed Prześladowcą – aby. stracić, a przez to stać się „przegranym”, „jednym z wielu”. A z każdym możesz przegrać wszystko. Ja na przykład wybrałem!