Wszyscy chcemy być szczęśliwi. Ale z jakiegoś powodu zdarza się to rzadko i ten stan nie trwa długo. Nowy samochód, nowe mieszkanie, nowa praca i nowy związek – to wszystko sprawia przyjemność tylko przez ograniczony czas. A potem znów pojawia się nuda, apatia, irytacja i zmęczenie. A żeby przedłużyć to uczucie szczęścia, zachwytu, niesamowitej radości i lekkości, często po prostu wymieniamy stary samochód na nowy, małe mieszkanie na luksusowy dom, jednego męża na drugiego i zaczynamy zarabiać więcej. Dzieje się tak, ponieważ dzisiaj cała nasza kultura, cała nasza edukacja jest skupiona na świecie zewnętrznym. Jesteśmy uczeni i wychowani w taki sposób, że szczęście jest możliwe tylko tam, na zewnątrz. A jeśli w naszym życiu pojawią się jakieś problemy, to wszyscy wokół są za nie winni, tylko nie ja. Nic mi nie jest, wszystko w porządku. Współczesny człowiek jest zbyt dumny, aby przyznać, że jest źródłem swoich problemów. Nie ma zwyczaju o tym mówić; ta koncepcja samokrytycznego podejścia nie jest dziś popularna. Dlatego konieczna jest zmiana czynników zewnętrznych: męża, szefa, zmiana burmistrza, zorganizowanie rewolucji. Zasadniczo w ten sposób rozwiązujemy nasze problemy, zmieniając atrybuty zewnętrzne. Ale nie ma już szczęścia, jakość życia się nie zmienia. Czy można osiągnąć szczęście, czy można stale odczuwać spokój i ciszę, aby już nie gonić za czymś nowym? A mędrcy mówią, że jest to możliwe. Potrzeba szczęścia jest wpisana w naturę człowieka. A jedyne, co musisz zrobić, to pozbyć się egoizmu, pragnienia otrzymywania ciągłej przyjemności dla ukochanej osoby. Pragnienia, które naprawdę przynoszą prawdziwą przyjemność, to miłość do innych i umiejętność dawania. Jest to jedno z podstawowych praw istnienia organizmów żywych. Wyobraź sobie przez chwilę, że serce zapomniało dostarczyć krew do płuc, a wątroba nie chciała produkować żółci. Jak długo może przetrwać żywy organizm w tym przypadku? Mała biała krwinka jest gotowa umrzeć, aby chronić nasze ciało. Tak jak pojedyncza komórka rezygnuje ze swoich interesów na rzecz potrzeby służenia całemu organizmowi, tak człowiek musi istnieć w otaczającym go świecie. Komórka nowotworowa to komórka, która żyje własnym życiem, niezależnie od zasad i norm społeczeństwa komórkowego, kierując się jedynie własną potrzebą nieokiełznanego wzrostu i zdobywania nowych terytoriów. Otwarcie ignoruje prawa całego organizmu, służąc tylko sobie. Każdy wie, do czego to prowadzi. Ale jeśli się nad tym zastanowić, nasz dzisiejszy świat ma taką „świadomość raka”. „Ja, ja, moje” to ulubione, składające się z trzech słów hasło większości współczesnych ludzi, powtarzane niezliczoną ilość razy w ciągu dnia. I czy ten globalny kryzys nie jest konsekwencją naszego pasożytniczego trybu życia? Jeśli poprawnie wymówimy słowo szczęście: szczęście, to zrozumiemy, że być szczęśliwym oznacza być częścią Wszechświata, częścią Kosmosu, częścią całości? żyć zgodnie z prawami tej natury. I nadszedł czas, abyśmy zazdrościli drzewom, zwierzętom i rzekom: drzewa dają nam świeże powietrze i owoce, krowy karmią nas mlekiem z bezgraniczną hojnością, a rzeki dają nam życiodajną wilgoć. W naturze wszystko ma na celu dawanie, realizację swojego celu. I tylko człowiek tutaj nie może znaleźć swojego miejsca, osiągnąć harmonii i równowagi. Z stulecia na stulecie Homo Sapiens pełni w tej produkcji rolę bezmyślnego niszczyciela, konsumenta i zdobywcy. Dopóki nie zrozumiemy, że tylko altruistyczne relacje mogą przynieść nam prawdziwe szczęście, będziemy doświadczać cierpienia (od katastrof osobistych po planetarne). Mówi się, że Bóg przemawia do nas najpierw szeptem miłości, potem głosem sumienia, a na końcu ustami cierpienia. Czasami, niestety, tylko poprzez cierpienie człowiek może uświadomić sobie, że dając, staję się nieograniczony, gdy napełniam kogoś miłością, jestem w stanie odczuwać miłość nieskończoną. Pomimo tego, że są to pozornie proste rzeczy, kochające i