Wiosną obejrzałam dwa filmy o tematyce zaburzeń odżywiania. W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-11) istnieje cały rozdział poświęcony takim zaburzeniom. W obu filmach zaburzenia te wynikają z głębokich problemów emocjonalnych i na tym chcę się skupić. Pierwszym filmem jest „Wieloryb” (Wieloryb 18+) Darrena Aronofsky’ego. Źródło: https://avatars. mds.yandex.net/get-kinopoisk-image/4774061/2c39fe96-9b9b-4a39-a083-3a5615d784fc/orig Gra aktorska Brendana Frasera została słusznie nagrodzona Oscarem za główną rolę męską w 2023 roku. Bohater filmu, Charlie, który pracuje zdalnie jako nauczyciel, po śmierci bliskiej osoby nie radził sobie ze stresem i zaczął kompulsywnie zjadać ogromne ilości wysokokalorycznego jedzenia, co nieuchronnie doprowadziło go do otyłości. Film wcale nie jest zabawny, ale polecam go obejrzeć (ocena IMDb 7,8/10). Drugi film to „Spencer” (Spencer 16+) w reżyserii Pabla Larraína z Kristen Stewart w roli tytułowej, opowiadający o okresie przed rozwód księżnej Diany i księcia Karola Źródło: https://avatars.dzeninfra.ru/get-zen_doc/9427930/pub_6408deeaba071f6815094e8c_641d53e68f2fb34cd9bba348/scale_1200 Film wyraźnie ukazuje wstręt Diany do narzuconych jej ról, które jest zmuszona odgrywać – księżniczki, kochającej żony , królowa kier, styl... Stan umysłu Diany ciągle się zmienia, a ona pędzi pomiędzy swoimi osobowościami. Dzieje się tak, gdy narzucane są obce role. Diana cierpi na bulimię i regularnie znajduje się albo na podłodze, w niekontrolowany sposób pożerając ogromne porcje jedzenia, albo w toalecie, pozbywając się tego, co zjadła. Film ciekawy, ale ocena niska - IMDb 6,2/10 Dla mnie oba filmy opowiadają o silnych emocjach, które nie znajdują odpowiedniego ujścia. Dla Charliego jedzenie jest jedyną pociechą w żałobie, a dla Diany cykl wchłaniania i oczyszczania wydaje się jedyną rzeczą, którą może kontrolować (lub rozwiązać) samodzielnie, bez przestrzegania królewskiego protokołu. Przyczyna wielu chorób psychosomatycznych zaburzeniami (nie tylko tymi związanymi z odżywianiem) mogą być niewyrażone, tłumione emocje. W arteterapii istnieje wiele sposobów, aby lepiej poznać swoje emocje, nauczyć się je rozróżniać i uświadomić sobie tłumione uczucia. Tak jak topografowie tworzą mapę okolicy, tak i Ty możesz sporządzić mapę swoich uczuć! Za pomocą map metaforycznych możesz także nauczyć się rozpoznawać swoje emocje! Do tej techniki najlepiej nadają się obrazy abstrakcyjne. Z talii dobiera się kilka zakrytych kart, które przedstawiają często doświadczane uczucia. Otwierając pojedynczo, opisz i nazwij przedstawione uczucie. Wskazane jest, aby wymienić pierwszą rzecz, która przychodzi na myśl. Tak wygląda mój niepokój: „Irytujący niebieski udar, jak drzazga”. Dalej - karty z talii MAC „Emocje na płótnie”. Następnie wybierz twarz w dół, kilka kart tych uczuć, których doświadczam rzadko lub wcale. Dla mnie to bezradność. Bardzo boję się tego uczucia. Malowanie naskalne, wyraźnie widzę figurkę jelonka. Ta metoda pomaga prześledzić, jak przeżywane są uczucia w ciele i, co najważniejsze, do jakich działań prowadzą? Chcesz żuć czy pić? A może uderzyć w ścianę? Lepiej zacząć od czterech podstawowych uczuć: złości, radości, strachu, smutku, a potem zająć się bardziej złożonymi uczuciami – poczuciem winy, wstydem, miłością. Im mniej białych plam pozostanie na mapie Twoich uczuć, tym lepiej sam się przekonasz! O innych technikach z kartami metaforycznymi możesz przeczytać na moim kanale Zen!