Co się stanie, jeśli pozwolono im płakać? Kiedy chłopcy płaczą z powodu zranienia, frustracji lub straty, oni (podobnie jak dziewczęta) uczą się żyć mimo bólu. Na poziomie psychologicznym oznacza to: „Tak, przydarzyły mi się kłopoty i mam prawo opłakiwać swoje nieszczęście”. A wtedy nawet mocne i tragiczne wydarzenie zaczyna tracić swoją moc. Energia pojawia się, aby żyć. Jest to prawo psychologiczne i nikomu nie udało się go ominąć bez strat. Jeśli chłopiec czy dziewczynka, mężczyzna czy kobieta nie pozwoli sobie doświadczyć swojego bólu i, co najgorsze, nadal mu zaprzecza, będzie musiał za to słono zapłacić. Ogromna ilość energii psychicznej jest przeznaczana na trzymanie bólu. Przemoc wobec siebie rodzi wiele złości, którą trzeba gdzieś wyładować. Gniew to bardzo silna energia, która nie może sama się rozpuścić. Wszystkie opisane powyżej modele destrukcyjne mają swoje źródło w samotłumieniu. Oceńcie sami – skąd taka osoba znajdzie siłę, by współczuć komukolwiek, nawet własnemu dziecku. Pozostaje więc tylko ciężko pracować, bo musi, odpocząć z piwem, bo nie da się żyć w ciągłym napięciu i tylko wyrzucać emocje na meczu piłkarskim. Zaakceptowanie chłopca wraz z jego emocjami oznacza zapewnienie mu zdrowia psychicznego i bardziej satysfakcjonującego dorosłego życia. Jeśli będzie ceniony i szanowany, on też to zrobi być cenionym i szanowanym. A gdyby nie musiał powstrzymywać i tłumić swoich uczuć, nie będzie tego wymagał od swoich bliskich. Tylko szanując siebie, możemy okazać szacunek innym ludziom..