Od autora: Chcę, ale nie mogę!.. Nie mogę się ruszyć!.. Takie wypowiedzi świadczą o obecności konfliktu wewnętrznego. O strategii rozwiązywania konfliktów wewnętrznych, o której mowa w tym artykule, głęboko w naszych umysłach żyje nieugaszone pragnienie konfliktu. Walczysz nie tyle ze mną, ile z ludzką naturą. Sherlock Holmes: Gra cieni Jak często stajemy w obliczu pewnego rodzaju wewnętrznego odrętwienia, które nie pozwala nam iść do przodu. Nie możemy ruszyć się z miejsca, aby podjąć działania. Jeden z moich znajomych powiedział mi, ile wysiłku kosztowało go dokończenie książki. Każdy kolejny rozdział podawany był z coraz większym poziomem trudności. Ale zakończenie tej historii było dobre – książka jednak została wydana. Niestety, nie zawsze taki pozytywny wynik jest możliwy. Najczęściej nasza „ciemna” strona przejmuje kontrolę. I pojawia się kolejny „wiszący owoc” - niedokończone sprawy pozostawione do lepszych czasów. Powodem jest konflikt wewnętrzny. Prawie każdy ma wyobrażenie o konflikcie jako takim. Zawsze jest to postrzegane jako zderzenie interesów, ludzi, kultur, opinii. Tak właśnie postrzegany jest konflikt zewnętrzny. Nie może pozostawić nikogo obojętnym i ma ogromny wpływ nie tylko po przeciwnych stronach. Konflikt zewnętrzny rzuca cień na całe środowisko, w którym się urodził. Nie mniejszy wpływ ma konflikt wewnętrzny. Jedynie ludzka psychika pełni tu rolę środowiska, a jej części stają się walczącymi stronami. Jednak śledzenie obecności wewnętrznej konfrontacji nie jest takie łatwe. Często zaczyna się to objawiać takimi rzeczami jak niedokończone sprawy, odkładanie ważnej decyzji, niepokój czy niezdecydowanie. Najgorsze, co można zrobić w przypadku wewnętrznego konfliktu, to zostawić wszystko tak, jak jest, czyli nie rozwiązywać go. Wszelkie nadzieje, że wszystko samo się rozwiąże, są bezpodstawne i tylko pogorszą sytuację. Poniżej chciałbym podać nie technikę, ale strategię rozwiązywania wewnętrznych konfliktów, ogólne zasady. Pierwszą rzeczą, którą musisz zrozumieć: konflikt jest naprawdę dobry. Jeśli znajdziesz się w sytuacji nierozwiązywalnej, bo wydaje ci się, że jesteś w konflikcie, to musisz zmienić swój punkt widzenia na ten temat. Ta sytuacja jest konieczna, aby przenieść Cię na kolejny poziom rozwoju. Rozwiązując konflikt, musisz nauczyć się czegoś bardzo ważnego. Myśląc w ten sposób, akceptujemy fakt, że istnieje konflikt, a co za tym idzie, że mamy problem, który należy rozwiązać. Postrzegając konflikt jako coś negatywnego lub udając, że go nie ma, tylko go pogłębiamy, pozwalając, aby konflikt opadł głębiej. Drugie to przyjęcie roli obserwatora w stosunku do konfliktu. Nieśmiertelne zdanie Einsteina o tym, że problemu nie da się rozwiązać na poziomie, na którym został stworzony, znów jest w użyciu. Patrząc na sytuację z zewnątrz, nie chcemy oceniać „dobrze/źle”. Dysocjacja pozwala także zobaczyć pełny obraz konfliktu i nieoczekiwanych połączeń. Technika łączenia sprzecznych części Roberta Diltsa wykorzystuje ręce do dysocjowania. Każda część jest osadzona na jednej z dłoni. Konflikt pojawia się więc w formie swoistej dramatycznej interakcji pomiędzy dwoma obrazami w rękach. Trzeci to zbieranie informacji z każdej ze sprzecznych pozycji. Uważne „słuchanie” każdej ze stron przeciwstawnych i ustalanie ich pozytywnych intencji opiera się na zasadzie szacunku. W ten sposób okazujemy szacunek każdej ze stron konfliktu, nie przyklejając etykietek. Stając się każdą z tych części, określając jej pozytywny cel i w ogóle sens istnienia, przygotowujemy się do późniejszej integracji lub wglądu. Dodatkowo możesz także określić, w jaki sposób części odnoszą się do siebie nawzajem i do ich właściciela, czyli do Ciebie. Czwartym krokiem jest bezpośrednia integracja części lub wgląd. Jeśli na poprzednich etapach zebrano wystarczającą ilość informacji, rozwiązanie wewnętrznego konfliktu nastąpi „samo”. Wgląd pojawia się w formie świadomości ważnych, wcześniej brakujących szczegółów. Często dochodzi do zrozumienia, że ​​części są ze sobą powiązane