Od autora: Napisane specjalnie na 24.01.13 Obfitość propozycji może naprawdę zmylić. Podejście filistyńskie, różne psychologiczne interpretacje zjawiska lenistwa. Rodzice, jak zawsze, czasami borykają się z brakiem woli i zaangażowaniem swoich dzieci. Niedokończona praca domowa, bałagan w pokoju – tyle rozczarowań! Czasami wydaje się, że trzeba przeprowadzić odpowiednią rozmowę, a Twoje potomstwo wszystko zrozumie. Jednak nie wszystko jest takie proste. Oprócz banalnej dezorganizacji istnieją oczywiście koncepcje szczątkowego organicznego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego (centralnego układu nerwowego), encefalopatii. Tutaj konieczne jest zaangażowanie neurologa, aw niektórych przypadkach konieczne będzie leczenie. Te patologiczne zjawiska mogą prowadzić do przykrych konsekwencji: zaburzeń koncentracji uwagi, wyczerpania i oczywiście tzw. zaburzeń wolicjonalnych. Jeśli wyjaśnimy to schematycznie i upraszczając, w kilku słowach, okaże się, że takiemu dziecku czy nastolatkowi łatwiej jest zrobić coś przyjemnego i przyjemnego, niż to, co jest na co dzień konieczne i na dłuższą metę. Łatwiej mu spędzić 10 godzin przy komputerze niż 1 godzinę na matematyce lub „rosyjskim”. W przypadku harmonijnego rozwoju, czy jak kto woli normy, satysfakcja powstaje w wyniku osiągnięcia. Łańcuch może wyglądać następująco: zadanie – rozwiązanie – satysfakcja. W przypadku naruszeń wolicjonalnych: Zadanie – odmowa podjęcia decyzji – przyjemność wydaje się poprzedzać osiągnięcie. W ten sposób odmowa jest wzmacniana, a kapitulacja nagradzana. Systematyczne powtarzanie tego łańcucha prowadzi do utrwalenia umiejętności i zakorzenienia problemu. Kult edukacji dezorientuje także rodziców, nie pozwala im zaakceptować ograniczeń w rozwoju bliskiej osoby i nie pozwala im zrozumieć, że szkoła czy uczelnia nie może już być miejscem, w którym działałyby nowe formy motywacji i świeże bodźce. Umiejętności produkcyjne i rzemiosło byłyby dobrą pomocą. Niestety, paradygmat się zmienił. Trudno je oderwać od komputera. Jednocześnie istnieje znacznie więcej akceptowalnych możliwości adaptacji. Jewgienij Uguszew