Współzależność to stan patologiczny charakteryzujący się głębokim zaabsorbowaniem i silną zależnością emocjonalną, społeczną, a nawet fizyczną od drugiej osoby, zwykle cierpiącej na jakiś rodzaj uzależnienia. Współzależność jest lustrzanym odbiciem zależności przedmiot współuzależnienia. Kobieta współzależna jest skupiona na swoim partnerze całym sobą, łącznie z zapachem. W fiksacji nie chodzi o miłość, tylko o patologię. Patologia – od greckiego patos – ból, cierpienie, choroba Na podstawie jakich programów i postaw dochodzi do fiksacji w związkach współzależnych?1. Scenariusz rodzicielski, w którym relacje przypominają walkę z odwiecznymi oskarżeniami wobec siebie i niezadowoleniem z partnera bez względu na okoliczności. 2. Przesłanie społeczeństwa: mąż jest tylko jeden na całe życie, taki jaki jest, jaki jest, taki jest los i nic nie da się zrobić, trzeba z nim żyć tak, jak jest dane. 3. Los był mi przeznaczony. I tutaj wchodzą w życie różne znaki, wróżby, sny i wróżby. „To on marzył o mnie, gdy miałem 15 lat. Zastanawiałem się i widziałem go we śnie. Itp. itp. A z tych programów, które są podatnym gruntem do skupienia się na konkretnej osobie i wyzwalają negatywny scenariusz, niełatwo jest porzucić nawet po uświadomieniu sobie ich i zrozumieniu ich destrukcyjnego wpływu. Ponieważ są one skupione na poziomie ciała, a nie umysłu. Na przykładzie praktyki: zgodnie z trzecią opcją powyższego irracjonalnego przekonania, przedmiot, który został użyty w procesie wróżenia, blokuje podbrzusze. I umysłem kobieta rozumie, że wspólne życie z tym mężczyzną przyniesie tylko cierpienie w ramach scenariusza rodzicielskiego, a na poziomie ciała ogarnia ją strach na samą myśl, że on odejdzie, jeśli będzie się zachowywać "źle." Ale nie można też zachowywać się „dobrze”. I jeszcze kilka koronnych zakazów opuszczania destrukcyjnych związków i rozwiązywania nowych szczęśliwych: - wiek - dzieci Dlatego też kobieta przez bezwładność wciąż stara się zachować zerwany związek, unikając kłopotów. Ale to nie wszystko. Relacje współzależne dotyczą także zależności materialnej. A kobietę w tym przypadku powstrzymuje podział majątku. I niekoniecznie mówimy o zależności finansowej od mężczyzny. Mówimy o wspólnie posiadanych domach, mieszkaniach, samochodach i po prostu aktywach pieniężnych. A jeden z partnerów nie chce ustąpić drugiemu, deklarując, że „to wszystko jest moje”. Z czym drugi oczywiście kategorycznie się nie zgadza i nie ma zamiaru rezygnować z centymetra „swojego”. Dzieje się tak również wtedy, gdy kobieta jest odpowiedzialna za małoletnie dzieci, a mężczyzna uwalnia się od tej odpowiedzialności. A kobieta rozumie, że w czasie rozwodu będzie zacięta walka, a ona boi się marnować energię i przegrać. I tu następuje kluczowy moment, kiedy kobieta programuje się przede wszystkim na śmierć, a nie na życie. Ponieważ na tym etapie swojej historii z mężem zaczyna chcieć jego śmierci, świadomie lub nieświadomie. I to właśnie najbardziej ją spowalnia i wciąga w bagno błotnistej wody, blokując jej własne perspektywy na życie i szczęście. Nie myśli o swoim szczęściu, myśli o jego śmierci. Bo wydaje jej się, że to najłatwiejsze i najmniej energochłonne wyjście z trudnej sytuacji. I to jest kluczowy błąd, który uniemożliwia poruszanie się i wyjście z trudnych stanów emocjonalnych. Po przepracowaniu destrukcyjnych programów i usunięciu fiksacji w ciele kobieta ma siłę, aby żyć pełnią życia, wyrwać się z destrukcyjnych scenariuszy i stworzyć szczęśliwe relacje, niezależnie od wieku i obecności dzieci. Krótkoterminowa pomoc w rozwiązywaniu problemów psychologicznych na całe życie! Pomagam znaleźć zaradny stan i poprawić jakość życia. Zarejestruj się na WhatsApp +79278233292 w telegramie @natalya_tsybinaPsycholog Tsybina Natalya Alekseevna!