Co powoduje trudności u nastolatka? Praktycznie nie ma rodziców, którzy nie stawiliby czoła trudnościom okresu dorastania swojego dziecka. Dlaczego nie można normalnie komunikować się z dzieckiem? Dlaczego po prostu warczy i zaprzecza? Dlaczego on nie słucha? Dlaczego ucieka z domu, buntuje się, walczy z innymi dziećmi? Rodzice zaczynają zadawać sobie, swojemu dziecku i innym osobom te i wiele innych pytań, próbując znaleźć tę „magiczną różdżkę”, która na nowo przywróci porządek i pokój w rodzinie. Ale jak życie pokazuje, czasami trzeba po prostu przetrwać ten okres. To prędzej czy później minie. Co jest przyczyną trudności z nastoletnim dzieckiem? Zastanów się nad tym pytaniem: dlaczego ten okres nazywa się „dojrzewaniem”? Dlaczego nie nazywa się tego „okresem buntu”, „wiekiem, w którym dziecko jest niegrzeczne”? Dziecko jest na etapie przejścia od czegoś do czegoś. A jeśli pomyślisz trzeźwo, zrozumiesz, że Twoje dziecko po prostu przestaje być dzieckiem i zaczyna być dorosłym. Dojrzewanie to wiek przejściowy, ponieważ człowiek zaczyna się zmieniać. Od małego dziecka zaczyna być dorosłym. Dlatego zaczyna być niegrzeczny, sprzeciwiać się, być nieposłuszny, awanturniczy itp. Po prostu widzi w tych działaniach jedyny sposób, który ochroni go przed rodzicami. Kiedy Twoje dziecko było małe, było Ci posłuszne, robiło, co mu kazałaś, było takie i ubierało się tak, jak mu kazałeś. A teraz natura uruchomiła mechanizm, w którym to nie ktoś z zewnątrz musi zarządzać swoim życiem, ale on sam musi nauczyć się nim zarządzać. Wy, jako rodzice, jesteście już przyzwyczajeni od 10-14 lat do tego, że wasze dziecko jest wam posłuszne. A jednocześnie nie zauważasz, że Twoje dziecko wkroczyło w okres, w którym zachodzą dramatyczne zmiany w jego ciele i życiu w ogóle. Przestaje być mały i posłuszny. Staje się niezależny i dorosły. Co powoduje trudności z dzieckiem, które stało się nastolatkiem? Dwie rzeczy: 1. Rodzice nie rozumieją, że ich dziecko dorasta. Traktują go jak małego chłopca (prawdopodobnie słyszałeś te słowa od swoich nastoletnich dzieci). Rodzice nie widzą, że ich dziecko nie jest już dzieckiem. 2. Samo dziecko z powodu braku zrozumienia tego, co się z nim dzieje, nie jest w stanie normalnie rozmawiać z rodzicami. Nastolatek czuje zmiany, jest im posłuszny (i to dobrze, bo inaczej na zawsze pozostanie dzieckiem!), po prostu nie wie, jak poprawnie o tym mówić Drodzy rodzice, zrozumcie, że dorastanie jest zjawiskiem naturalnym. Na pewno każdy człowiek na pewnym etapie swojego życia przez to przechodzi. Okres ten charakteryzuje się tym, że dziecko przestaje być podporządkowane rodzicom i zaczyna uczyć się życia. Naturalnie, nie widzisz nic rozsądnego i mądrego w działaniach swojego dziecka. Ale przepraszam, jak Twoje dziecko może być inteligentne i mądre, jeśli nie ma doświadczenia bycia dorosłym. Twój nastolatek dopiero zaczyna próbować swoich sił w dorosłości. Na pewno popełni wiele błędów na pierwszym etapie. Wtedy liczba tych błędów będzie się zmniejszać, jednak nie nastąpi to od razu. Twoimi zadaniami na tym etapie powinno być: 1. Zaakceptowanie faktu, że dziecko przestaje być dzieckiem. 2. Zostań przyjacielem swojego dziecka. Pozostaniecie dla niego rodzicami, ale powinniście zachowywać się nie jak rodzic, ale jak przyjaciel. 3. Pomóż swojemu dziecku, gdy cię o to poprosi. Nie wtrącaj się w jego sprawy. Kiedy popełni błąd i przyjdzie do Ciebie po pomoc, pomóż mu, a jeszcze lepiej, wspólnie rozwiążcie problem, który stworzył. Jest to trudne. To jest drogie. To działa nerwowo. Ale na pewno tak się stanie. Jeśli dziecko ci nie ufa, będzie szukać innych nauczycieli. I musisz zrozumieć, że nie wiedząc, który nauczyciel jest dobry, a który zły, może wpaść w niepowołane ręce. Nie zmuszaj własnego dziecka do podjęcia złej decyzji – jesteście mądrymi ludźmi, prawda. Być może pojawia się pytanie: dlaczego Twoje dziecko tak wcześnie zaczęło wchodzić w dorosłość? Taka jest natura ludzka. I tylko dlatego, że społeczeństwo wymyśliło szkołę i szkolnictwo wyższe,.