Od autora: Chcesz zmian? Nie rozumiesz, dlaczego tak się nie dzieje? Czy pragniesz zmian w życiu? Prawdopodobnie każdy z Was kiedyś, a może i dzisiaj, myślał, że nie podoba mu się sposób, w jaki żyje, kto jest obok niego i jak zbudowana jest komunikacja, ile masz pieniędzy, sukienki lub samochody, czy odwiedziłeś miejsca, do których wzywa cię dusza? Czy stałeś się tym, kim naprawdę powinieneś być? Budujesz, rozwijasz się, co podpowiada Ci serce? Jeśli chociaż jedna odpowiedź brzmi „nie”, to drugie pytanie brzmi: dlaczego tak trudno jest przestać „robić coś złego”? Spróbuję odpowiedzieć. Ponieważ Twoimi wyborami i działaniami kierujesz się wczesnym doświadczeniem, tym, które ukształtowało się w pierwszym roku – pierwszych pięciu latach życia. Wszystkie wrażenia, które wtedy otrzymałeś, są ci drogie i nieskończenie atrakcyjne. Dlatego córka tyrana lub alkoholika wychodzi za mąż za osobę niemal identyczną z jej ojcem, tyranem lub alkoholikiem. A syn histerycznej matki „zakochuje się” tylko w bystrych, kapryśnych, histerycznych dziewczynach. I wszystko byłoby dobrze, ale świadome pragnienia (i naturalna potrzeba rozwoju) wymagają, abyśmy poszli w innym kierunku, a nie alkoholikiem. znajdź godnego mężczyznę, albo zamiast infantylnej zachcianki, dorosłą, odpowiedzialną za siebie kobietę, która mogłaby stać się dobrą przyjaciółką na drogach życia i troskliwą matką dzieci. Konflikt pomiędzy świadomym i nieświadomym nie zawsze jest tak oczywisty i zrozumiałe. Powiedzmy, że ukrywali przed dziewczyną, że jej biologiczny ojciec porzucił matkę i że jej ojciec tak naprawdę nie jest jej własnym. A potem, wybierając mężczyzn, spotka ją coś niesamowitego – zacznie spotykać się z młodymi ludźmi, którzy w jakiś sposób odtwarzają obraz jej biologicznego ojca. I nie ma tu żadnego mistycyzmu, ten obraz przekazała jej nieświadomie matka - emocjami, spojrzeniami, specjalnymi słowami, kiedy te właśnie szczegóły wizerunku tego mężczyzny odnalazły się w wyglądzie, zachowaniu dziewczyny, w kimś inaczej w życiu, w filmie, w książce. Dzieci są niezwykle wrażliwe na sygnały rodziców. Przytoczyłem ten przykład jako zupełnie niezwykły. Częściej w dzieciństwie zdarzają się bardziej codzienne, proste zdarzenia, które dla rodziców mogą pozostać niezauważone i nieistotne. A dziecko może czegoś się bało, a może kogoś lub coś podziwiało. A jeśli nie mógł jeszcze mówić, pozostał żywym obrazem, wewnętrzną sceną z postaciami. A w przyszłości człowiek będzie szukał podobnych sytuacji z podobnymi charakterami, cierpiał, zakochiwał się i zadał sobie pytanie: dlaczego tak się dzieje. Do tych wewnętrznych scen można dotrzeć za pomocą głębokiej, na przykład psychoterapii psychoanalitycznej. Nie tylko dotrzeć do celu, ale także go przepracować. Faktem jest, że podczas psychoterapii badamy Twoje marzenia, fantazje i wszelkie skojarzenia, które spontanicznie przychodzą Ci na myśl. „Rozdają” i rozjaśniają nieświadome oczekiwania wobec życia. Jednocześnie czasami nagle pojawiają się zapomniane wspomnienia (które w dzieciństwie były albo zbyt przerażające, albo zbyt ekscytujące, a dopiero teraz można je „przetrawić”: zaakceptować i przemyśleć na nowo). nie ma wydarzeń zewnętrznych, ale wydarzenia w życiu wewnętrznym dziecka: pragnienie śmierci dla kogoś, kto go przeraził, lub pragnienie intymności z kimś „zakazanym”. Psychoterapia to podróż, a jednocześnie będzie albo słoneczna pogoda lub ponury, a wnioski będą najróżniejsze, - przyjemne i niezbyt przyjemne. Ale to wszystko na pewno będzie dotyczyło Ciebie, Twojej rodziny - tego, co najskrytsze, co ukształtowało i będzie kształtować tkankę każdego dnia Twojego życia. W czasie pracy z terapeutą przestanie to być tak niewidoczne i naładowane emocjami, a stanie się bardziej tylko przeżyciem, a nie czymś, co prowadzi Cię bez Twojego zrozumienia.