Od autora: Oficjalna strona internetowa, na której znajdują się wszystkie artykuły autorki (psychologia kobiet i mężczyzn): „...na japońskim podwórku znajdował się Któregoś dnia ktoś napisał na nim słowo „strata”. Następnego dnia ktoś inny wymazał ten napis, bo straty nie da się odczytać, można ją jedynie odczuć...”. utrata bliskiej osoby? Jeśli miłość najpierw daje tak magiczne szczęśliwe doświadczenia, to dlaczego w takim razie każdy człowiek przechodzi przez takie doświadczenie życiowe: „Od łez do pocałunku - wszystkie etapy namiętności”, jeśli? oczywiście decydują się na taki nieprzewidywalny „eksperyment”. Niektórzy wolą oglądać to z daleka: czytają, wczuwają się w bohaterów filmów, słuchają znajomych, nie ryzykując samodzielnie wejścia na tak niepewny grunt, zastępując tę ​​naturalną potrzebę z pogonią za pieniędzmi, władzą, statusem, regaliami, miłością do zwierząt... Tym, którzy mimo wszystko odważyli się po raz pierwszy otworzyć serce przed bliskimi, niezmiennie później grozi rozstanie. W ten sposób serce jest testowane i hartowane, zdobywając niezbędną odporność, hart ducha i odwagę, odwagę utrzymywania tego uczucia bez względu na wszystko. Serce człowieka jest domem, w którym miłość pojawia się od chwili narodzin każdego dziecka, które przychodzi na ten świat. Wszyscy rodzimy się z miłości i wejdziemy w przestrzeń miłości, gdy nadejdzie czas. Miłość jest jedyną wartością, która jest nieskończona, ponadczasowa i zasługuje na największą ludzką uwagę. Każde ludzkie cierpienie zaczyna się od niezrozumienia, że ​​miłość pochodzi z zewnątrz, od drugiej osoby, że człowiek nie może być szczęśliwy sam. Jeśli uda mu się spełnić swój „ideał”, strata staje się później nie do zniesienia i nie do zniesienia, jakby umierała część jego samego. Ponieważ zakochując się, chciał otrzymać coś od drugiego - na przykład te cechy partnera, których sam nie miał. Powiedzmy, że jest ponury, a jego dziewczyna pogodna - zazdrości jej pogody ducha, czuje się od niej zależny, bo wydaje mu się, że przy niej obok siebie będzie taki sam, a bez niej pozostanie pozbawiony. Powstaje zależność, a nie miłość, pragnienie otrzymania czegoś od drugiego, a nie dawania mu swojej miłości. W tym przypadku powrót do zdrowia polega na rozwijaniu umiejętności bycia pogodnym, napełnianiu się tą cechą od wewnątrz, przyjmowaniu jej na własność, a nie szukaniu jej u innych, próbie uzupełnienia się iluzją własnej integralności. Oznacza to, że to w czym się zakochujemy, jakimi cechami partnera jesteśmy, czym się fascynujemy – jest wyznacznikiem ścieżki naszego bezpośredniego rozwoju osobistego, samodoskonalenia, pomostem na nowy poziom samowiedzy . Źródłem miłości nie jest przedmiot zewnętrzny, ale sama osoba. Drugi partner jest tylko przełącznikiem, głównym warunkiem przebudzenia miłości. Każdy człowiek w naturalny sposób kryje w sobie ogromny zbiornik miłości. Pojawienie się zewnętrznych znaczących obiektów - ukochanej osoby, dziecka, bliskich, zwierząt - nadaje miłości kierunek, przyspieszenie, specjalne kolory i bogactwo emocjonalne. Wraz z pojawieniem się bliskiej osoby doświadczenie miłości nasila się. Takie pogorszenie jest brane za samą Miłość. To jest pułapka tej sytuacji. Teraz druga osoba jest postrzegana jako nosiciel miłości. Wszystkie wspaniałe doświadczenia miłosne kojarzą się tylko z Nim. Tak właśnie następuje substytucja: nie wewnętrzne doznanie, ale konkretna osoba (mężczyzna, kobieta, dziecko, rodzic, zwierzę domowe, przedmiot kolekcjonerski...) jest postrzegana jako źródło miłości. Kochankowi wydaje się, że wraz z odejściem źródła miłość również odejdzie. Oczekiwania płynące ze źródła miłości, co do stałości i działania mające na celu potwierdzenie swoich uczuć, przynoszą strach, zazdrość, zazdrość, rozczarowanie i ból serca. Te doświadczenia zabijają miłość, zamrażają serce i zamieniają się w emocjonalne uzależnienie od obiektu miłości. Najważniejszą rzeczą, którą musisz zrozumieć, jest to, że miłość nie może sama opuścić twojego serca. Inna osoba dała ci niesamowite przeżycie, on!