Witajcie drodzy czytelnicy! Istnieje opinia, że ​​wielu znakomitych naukowców, poetów, muzyków, pisarzy, twórców światowych arcydzieł nauki i sztuki zawdzięcza swój talent pewnemu Boskiemu darowi. To właśnie ten dar dany z góry otwiera niezbędny dla kreatywności „stan przepływu idei, wglądu”. Nie da się celowo wejść w taki stan. To jakby jakiś kanał komunikacji z przestrzenią, który nagle się otwiera. Autor odczuwa to jako inspirację, wgląd, któremu nadaje formę, tworząc dzieło Zwolennicy idei „połączenia z Boskością” podają przykłady z życia takich osobistości jak: Mendelejew, który otrzymał okresowy układ chemiczny. elementy we śnie; Innokenty Smoktunowski – na początku swojej kariery twórczej, który grał rolę księcia Myszkina w sztuce „Idiota” na podstawie powieści Dostojewskiego. Reżyser Georgy Tovstonogov wyjaśnił swój wybór aktora, mówiąc, że „jego oczy były odpowiednie”. Przez kilka miesięcy rola nie została powierzona Smoktunowskiemu. Po prostu nie może zrozumieć głównej cechy Myszkina, zobaczyć jego ducha. Koledzy na planie byli wyjątkowo lekceważący, z brakiem szacunku dla początkującego aktora zaproponowali usunięcie go z roli. Sytuację uratował niesamowity incydent: Smoktunowski zobaczył na korytarzu studia mężczyznę czytającego książkę. Ten człowiek „jakby był w innym świecie, był człowiekiem innej cywilizacji”. Do czytelnika podeszła kobieta i zaczęła mu coś mówić. Patrzył, słuchał, odpowiadał tak, jak powinien zachować się książę Myszkin. I nagle Smoktunowski zrozumiał, że to on jest księciem Myszkinem i jego główną cechą jest boski spokój. Podszedł do kobiety i zapytał, kim jest ta osoba. Odpowiedziała lekceważąco: „Och, ten idiota? Jest epileptykiem. Zachowywał się jak statysta!” „Taki powinien być idiota książę Myszkin!” - uświadomił sobie Smoktunowski. Od tego dnia w stanie „absolutnego boskiego spokoju” wszystko układało się na próbach. Po premierze „Idioty” publiczność klaskała przez 32 minuty, a Smoktunowski zasłynął jako aktor Wielki radziecki poeta Władimir Wysocki przepowiedział własną śmierć: „Życie to alfabet, jestem już gdzieś w „tse”. „che”, „sha”, „tak”. Wyjadę tego lata w szkarłatnym płaszczu.” Szwajcarski psychiatra, twórca psychologii analitycznej, Carl Gustav Jung, na rok przed wybuchem I wojny światowej doświadczył kilku wizji, które okazały się prorocze podobne historie i przykłady. Można to cytować bez końca. Jeśli zatem uznamy talent za „opatrzność”, to stworzenie prawdziwego dzieła sztuki bez powiązania z jakąś sakralnością/boskością jest prawdopodobnie niemożliwe, jeśli spojrzymy na rozumienie talentu z punktu widzenia psychologii, w rozumieniu szeroko pojętej psychologii Słownik talent to wysoki poziom rozwoju zdolności, przejawiający się w działaniach twórczych. Zdolności - indywidualne cechy psychologiczne, które odróżniają jedną osobę od innych i decydują o powodzeniu w wykonywaniu jakiejkolwiek czynności. Zdolności są cechą wrodzoną. Każdy ma inne predyspozycje: niektóre do muzyki, inne do nauk ścisłych itp. Talent można rozwijać przy odpowiednim podejściu. Dla mnie talent to udane połączenie zdolności, skłonności i pracy, pracy wewnętrznej, gromadzenia doświadczenia , wiedzę, idee, które po osiągnięciu wymaganego poziomu prowadzą do wglądu i świadomości. Taka świadomość jest, moim zdaniem, „stanem przepływu”, zrozumiałym dla nauki, gdyby Mendelejew nie był naukowcem, ale prostym ogrodnikiem. Jest mało prawdopodobne, aby wgląd, który posłużył za odkrycie naukowe, przyszedł do niego we śnie. To samo można powiedzieć o innych znanych osobistościach kultury i sztuki, Mendelejew pracował nad stołem przez ponad 10 lat i we śnie nie widział całego stołu, jak mówią)), ale tylko kilka brakujących elementów. . W psychologii nazywa się to wglądem, czyli nieoczekiwanym zrozumieniem istniejących relacji i struktury całościowej sytuacji, czego efektem jest rozwiązanie problemu. Wnikliwość wymaga wstępu?