Od autora: Życie to duże ryzyko Boimy się uczuć. Czynią nas bezbronnymi. Wielu z nas wymyśliło wiele sztuczek, aby stłumić negatywne uczucia lub w ogóle ich nie doświadczać. Jednak cena za niewrażliwość jest wysoka.Czasami jest to kwestia samego życia. Całkowita kontrola nad emocjami nie jest pożądaną umiejętnością większość ludzi? Niezłomnie przeciwstawiać się uśmiechom losu, nie doświadczać udręki psychicznej, nie zginać się ani nie łamać pod żadnymi ciosami losu i ludzi. Bycie niezwyciężonym samurajem o nieprzeniknionej twarzy Życie bez emocji jest bardzo opłacalne: ⦁ Możesz prowadzić interesy ze spokojem: „To nic osobistego, to tylko biznes, kochanie”. ⦁ Trzymaj się logiki i doskonale organizuj swoje życie. Rób to, co ważne, konieczne i słuszne. Idź na odpowiednią uczelnię, poślubij właściwą osobę, pracuj tam, gdzie dobrze płacą. Ale w takim razie dlaczego pojawia się w środku ta melancholia? Pustka, której nie da się niczym wypełnić... To uczucie braku, nędzy i wiecznego głodu. Cena nieczułości jest wysoka - życie to połowa. To było tak, jakby zapachy i dźwięki nagle zniknęły. Kiedyś takie były, ale teraz już nie. Możesz żyć. Ale zawsze czegoś brakuje. To tak, jakby zamarzła jakaś ważna część osobowości. Autor zdjęcia: nie znaleziono. U niektórych osób decyzja o braku uczuć pojawia się w różnym wieku. Przestać czuć, zamarznąć, staje się jedynym sposobem na przeżycie dziecka. Aby nie zwariować z powodu doświadczanego bólu i przerażenia, „podkręca głośność” uczuć i pozostawia ten czujnik w tej samej pozycji do końca życia. Dla bezpieczeństwa. Stając się dorosłym, człowiek nie może w żaden sposób osiągnąć satysfakcji; Zawsze czegoś szuka. Kiedy już zrozumie, czego szuka i nie będzie w stanie odnaleźć utraconej części siebie, zaczyna łączyć w sobie umiejętność radowania się, doświadczania przyjemności i prawdziwego pragnienia czegoś. Decyzję o zagłuszeniu uczuć, wypchnięciu wszystkich swoich doświadczeń daleko, powstaje także w wieku dorosłym – jako reakcja na przeżyty ból, stratę, rozczarowanie. "Nigdy więcej!" Nie będę cię kochać, nie wpuszczę nikogo do swojej duszy, nie zaufam ci, nie będę takim idiotą. To wszystko, dziękuję, to zbyt bardzo boli. Wiem, że jest tam źle i więcej tam nie pojadę, a życie zaczyna się w skafandrze kosmicznym, w zbroi własnej obrony, nie pozwalając sobie na żadne przeżycia. Z ogromną pustką w środku Bycie żywym to duże ryzyko. Boimy się uczuć. Czynią nas bezbronnymi Autor zdjęcia: Larisa Ivanova Wielu z nas nauczyło się wielu sztuczek, aby nie wkraczać w strefę uczuć, nie żyć nimi z pełną mocą: ⦁ Szybko się rozprosz i zacznij coś robić, bez względu na wszystko. Nie po to, aby zdać sobie sprawę z tego, co się dzieje i pozwolić sobie tego doświadczyć, ale aby rozładować emocje poprzez działanie. Szybko przerzuć się na coś innego i wdaj się w zgiełk. Pozwala to uniknąć konieczności radzenia sobie z silnymi emocjami i samodzielnie rozwiązywać ważne problemy. W społeczeństwie panuje przekonanie, że „bycie zajętym jest najlepszym lekarstwem na depresję”. Wiele osób przez swoje romanse popada w stan podobny do uzależnienia od narkotyków, nieświadomie starając się zapewnić sobie, że nie mają czasu na „niepotrzebne myśli”. ⦁Pij, jedz, pal. Szybko rozładuj napięcie, nawet nie zdając sobie sprawy, co spowodowało niepokój, który pojawił się na sekundę przed dotkliwą chęcią wrzucenia czegoś w siebie – wlej, wepchnij, wdychaj. Wszystkie formy uzależnienia – alkoholizm, palenie i objadanie się – to nawykowe mechanizmy obronne przed emocjami, których dana osoba woli nie rozpoznawać i nie doświadczać. Sposoby reagowania na emocje. ⦁Kup coś. „Połknij” następną „niezbędną rzecz”. Przynajmniej tymczasowo stłum swój głód emocjonalny i „nakarm” swój niepokój. ⦁Uprawiaj seks. W tym przypadku własne ciało lub ciało partnera postrzegane jest po prostu jako przedmiot manipulacji. Rola drugiej osoby jako jednostki w tym procesie jest bardzo znikoma – jest ona po prostu stosowana jako narkotyk na uspokojenie.⦁Znajdź osobę, do której możesz się przywiązać. Tak jak dziecko szuka matki, która się nim zaopiekuje i napełni miłością, tak wiele osób szuka w sobie tego macierzyńskiego lub ojcowskiego obiektu.