Traumatyzacja i retraumatyzacja jako inicjacja w psychoterapii psychoanalitycznej Streszczenie W artykule omówione zostaną traumy psychiczne, stany ostre lub przewlekłe, których prawidłowe leczenie ma wpływ na rozwój osobowości człowieka. Opisany zostanie sposób przetwarzania traum z punktu widzenia psychoanalitycznego, poprzez procesy retraumatyzacji i inicjacji. Zgodnie z koncepcją psychoanalityczną traumatyczne wydarzenia w życiu człowieka mają bezpośredni wpływ na rozwój osobowości, na wyższe funkcje psychiczne. jednostki i na poczuciu siebie w świecie Istotą terapii psychoanalitycznej jest utrzymanie analizanta w symptomie, aby w pełni go rozwinąć, co znacząco odróżnia tę technikę od strategii radzenia sobie. Opisując przebieg terapii można powiedzieć, że należy przede wszystkim nawiązać kontakt terapeutyczny z analizantem, zidentyfikować traumatyczne wydarzenie, a nie odrywać go od przeżyć, a wręcz przeciwnie, zanurzyć się w nich. doświadczeń, aby je przepracować z pozytywnym skutkiem. Każda trauma psychiczna osoby dorosłej jest w istocie retraumatyzacją. Powszechnie wiadomo, że ludzie, którzy znaleźli się w sytuacjach awaryjnych, nie zawsze nabawiają się traumy psychicznej. Z teorii i praktyki paradygmatu psychoanalitycznego najbardziej traumatyczne są czynniki ludzkie, gdy klęski żywiołowe nie stają się podstawą traumy psychicznej. Trauma psychiczna staje się czymś ekstremalnym i nie do zniesienia dla percepcji i odczuwania w sferze emocjonalnej, która jest kluczowym czynnikiem traumatyzacji. Warto także zwrócić uwagę na fakt, że kontuzjom ulegają także osoby dorosłe, które w swojej ontogenezie doznały już w przeszłości urazów. Jesteśmy obecnie na takim etapie rozwoju nauki i praktyki psychologii, kiedy z jednej strony możemy mówić o historii rodziny, którą można dziedziczyć mentalnie, a nie tylko genetycznie, a z drugiej strony: o traumach z dzieciństwa [2, s. 53]. Można zauważyć, że w przypadku tej koncepcji trauma, która była czynnikiem wyzwalającym dezadaptację analizanta, nie jest aż tak istotna. Tak naprawdę w terapii psychoanalitycznej prędzej czy później sięgamy do doświadczeń z dzieciństwa, aby przepracować traumę psychiczną; ten moment jest bardzo ważny w przypadku wszelkich schorzeń neurotycznych, nawet takich kompensowanych jak uzależnienie. Na przykład w przypadku uzależnień przyczyną traumy nie jest przedmiot uzależnienia, ale nieprzeżyte, nieprzetworzone traumy z dzieciństwa, które w jakiś sposób pogłębiły się w wieku dorosłym, a następnie zostały zrekompensowane za pomocą działania psychoaktywnego. Jest to również ważny punkt terapeutyczny Przepracowanie traumy psychicznej jest pojęciem inicjacyjnym. Dla społeczeństwa pierwotnego, jak wiadomo, charakterystyczne było odprawianie rytuałów, w wyniku których człowiek przechodził na nowy poziom rozwoju. Wykonywanie tego rodzaju rytuałów zaczęto nazywać inicjacją, co w tłumaczeniu z łaciny oznacza „inicjację, wprowadzenie sakramentu”. Pierwotna definicja pojęcia inicjacji jest interpretowana jako zespół zwyczajów panujących w społeczeństwie pierwotnym, polegający na przejściu. młodzieży i dziewcząt do kategorii dorosłych. Bardziej precyzyjny sens wtajemniczenia ujawnia się w tym, że w każdej grupie społecznej czy społeczeństwie następuje narodziny i rozwój jednostki [3, s. 105]. Wtajemniczenie w każdym społeczeństwie czasów pierwotnych przebiegało inaczej, ale w każdym przypadku tam trzeba było spełniać jakieś zadania, tajemne rytuały, którym często towarzyszyły ciężkie próby. Cel rytuału inicjacyjnego był taki sam we wszystkich plemionach. Głównym celem i rolą, jaką obrzędy inicjacyjne miały spełniać w społeczeństwie pierwotnym, było wciągnięcie młodych ludzi do udziału w ekonomicznych, społecznych i ideologicznych sferach życia, jako ich członkowie i uczestnicy. Obecnie kultura ta nie istnieje dosłownie, tylko pośrednio ( egzaminy, rozpoczęcie nauki w szkole, ukończenie szkoły, chrzest, obrzezanie). Również: [email protected]