Trauma, co to jest. Trauma psychiczna lub psycho-emocjonalna powstaje w wyniku nagłego, często nieoczekiwanego, silnego stresującego wydarzenia emocjonalnego, gdy dana osoba nie była w stanie go „przetrawić”, to znaczy, że nie było wystarczających zasobów psychicznych lub fizycznych nie starczyło sił, aby emocjonalnie i fizycznie to zaakceptować i w pełni tym żyć. Dlatego próg początku urazu będzie inny dla każdego. Najcięższe urazy, które później wywierają wpływ na całe życie, powstają we wczesnym dzieciństwie, w pierwszych 4 latach życia dziecka. Dzieje się tak również dlatego, że dziecku nadal brakuje krytycznego myślenia. Jest to tak zwana trauma rozwojowa. W procesie dorastania podobne traumatyczne sytuacje nakładają się na już powstałe traumy, ale za każdym razem mechanizm wyzwalający będzie dokładnie tym pierwszym, którego będziemy szukać podczas sesji Kiedy pracujesz z traumą, na różnych poziomach, widzisz, jak sploty rozwijają podobne sytuacje z życia, dzieciństwa, systemu rodzinnego, z przeszłości. Bo psychika, próbując raz po raz odzyskać ten kawałek, odtwarza się i rozgrywa sytuację, aby osoba sama mogła odzyskać część siebie utraconą we wczesnym dzieciństwie lub w przeszłości, a jednocześnie siła przeżyć emocjonalnych powinna być taka sama, jak podczas powstawania urazu. I tak w kółko , zdarzają się podobne sytuacje, jest tak, jakbyśmy kręcili się w kółko, ale tego nie zauważamy. Ale jeśli zaczniesz analizować, zauważysz, że stresujące sytuacje są ze sobą powiązane i zbyt podobne. A jeśli nie możesz sobie poradzić samodzielnie, powinieneś skontaktować się ze specjalistą, znaleźć, przeżyć, zakończyć traumę i zwrócić część. siebie. I tak powoli zmierzamy w stronę jej integralności. A potem w miejsce przeżytej traumy pojawia się zasób i coś w środku się uspokaja, nie przeszkadza, nie traumatyzuje, nie przylega. Ta strefa zostaje „uspokojona”, a trauma zostaje wypracowana, sytuacja przestaje się odtwarzać. Zamykamy niektóre traumy w jednej sesji, a do niektórych trzeba wracać kilka razy.