W pewnym momencie w Petersburgu poczułem się bardzo zatłoczony, przestałem widzieć możliwości rozwoju i bardzo chciałem pojechać do Moskwy. A kiedy rozmawiałam trochę z założycielem Sintona, Nikołajem Kozłowem, to pragnienie tylko się wzmocniło. Pamiętam pierwsze spotkanie. Patrzyłem z podziwem na żywą legendę (siedzącą w domu legendy) i miałem trudności z otwarciem ust, aby zadać pytanie. Miał jednak dość odwagi, by zapytać, jak mógłby się uczyć od Kzolowa w Moskwie. Odpowiedź była prosta – najpierw przyjedź na letnie seminaria do Meshchery. „OK” powiedziałem i zacząłem myśleć o tym, jak się tam dostać. A jednocześnie miałam okazję odbyć pierwsze szkolenie już w moskiewskim Sintonie. Było o pieniądzach, o tym, jak je przyciągnąć i o tym, co się kocha. Widziałem człowieka (trenera), który nieźle zarabiał, a jednocześnie robił to, co lubił i żył tak, jak chciał. Zmotywowało mnie to do tego stopnia, że ​​autostopem (!) pojechałem z Petersburga do pozostałych trzech klas. Teraz wspominam ten czas i jestem zaskoczona sobą i siłą mojego pragnienia. Trzy seminaria w Meshchera kosztują około 1500 dolarów. Nie było pieniędzy, więc poszłam do grupy wsparcia. Nosił wodę, gotował i dostarczał jedzenie, załatwiał wiele drobnych spraw i... jak najszybciej uczęszczał na treningi. Chłonąłem, studiowałem, obserwowałem, zdobywałem doświadczenie. Tam w Meshcherze zgodziłem się, że pojadę na szkolenie do Moskwy i będę studiował za darmo. Chciałem zrobić silnego Sintona w Petersburgu i wygląda na to, że we mnie uwierzyli. Wracając do domu, zamknąłem wszystkie swoje sprawy, zerwałem z dziewczyną, zostawiłem kilka rzeczy w prezencie i 1 września 2008 roku z plecakiem i 500 rublami wyruszyłem na podbój stolicy)) Po raz pierwszy trzy tygodnie spałem na macie w śpiworze na podłodze w sali treningowej – nie było pieniędzy na wynajęcie mieszkania, a na coachingu nie mogłem jeszcze zarabiać. Ale nagle znikąd pojawiły się zamówienia na strony internetowe (mój drugi ulubiony temat) i pieniądze na czynsz szybko się zebrały. Do Moskwy przyjechałem już jako doświadczony kurator (asystent prezentera) petersburskiego Sintonu, ale nawet nie liczyłem, że od razu zostanę kuratorem w Moskwie. „Może przynajmniej zatrudnią mnie jako asystentkę” – pomyślałam z entuzjastyczną nadzieją. Ale kiedy przekroczyłem próg miejsca szkoleniowego, coś we mnie pękło. „Dlaczego nie spróbować od razu zostać kuratorem?” - pojawiła się bezczelna myśl. Próbowałem. I już 2 września został kuratorem w moskiewskim Sintonie. Kiedy wspominam swój pierwszy rok w Moskwie, znów sam siebie zaskakuję. Uczyłem 3-4 razy w tygodniu, a prawie wszystkie spotkania odbywały się w moim domu. Na początku nie dostałem za to ani grosza, potem zacząłem dostawać śmieszne pieniądze (około 1500 rubli za 6 spotkań), ale to mnie nie powstrzymało. Zarabiałem tworząc strony internetowe i dalej to prowadzę. Więcej faktów do naśladowania. Od września do maja przeprowadziłem ponad 50 spotkań (trzygodzinnych miniszkoleń) na temat komunikacji, zarządzania emocjami, sukcesu w biznesie. W listopadzie ostatecznie ukończyłem szkolenie trenerów. Zimą zostałem szefem wszystkich kuratorów Sinton (a było ich tam około 30, a wielu było już obecnymi trenerami) W lutym przeprowadziłam pierwsze szkolenie w tandemie z doświadczonym facylitatorem i otrzymałam certyfikat na samodzielne szkolenie. W kwietniu przeprowadziłam pierwsze samodzielne szkolenie na miejscu szkolenia i otrzymał pierwszą opłatę trenerską. Kiedy poszedłem na swój pierwszy trening (było to Zaporoże lub Błagowieszczeńsk, nie jestem pewien), nie miałem drżących kolan ani strachu przed popełnieniem błędów. Byłem spokojny. Poszedłem na dobry trening i udało mi się. Jednocześnie otrzymałam również prawo do wydawania świadectw innym prezenterom i też to zrobiłam. A potem po prostu prowadziłem - w Doniecku, Czeboksarach, Samarze, Błagowieszczeńsku... Szkoliłem lokalnych trenerów i sam się uczyłem. Podobał mi się ten proces i rezultaty. Było fajnie!) Ale już na wiosnę zrobiło mi się ciasno i chciałam zdobyć nowe doświadczenia. I wtedy ...