Związek Dimy i Niny wydawał się idealny: piękna, delikatna panna młoda i odważny, troskliwy pan młody. Ich szczęśliwe twarze, uśmiechy, spojrzenia skierowane w swoją stronę nie pozostawiały wątpliwości, że to prawdziwa para. Pobrali się, dwa lata później urodził się syn. Pojawiły się nowe kłopoty i zmartwienia. Zdecydowaliśmy się na własny dom. A ponieważ pożyczyli pieniądze, było to trudne finansowo. Nina poszła do pracy. Na początku wszystko było w porządku, ale minęło kilka lat i Nina zaczęła podejrzewać męża o niewierność. Niepokoiły ją dziwne telefony i późne powroty męża do domu. Dima powiedział, że całą noc spędził w klubie internetowym, co nie dało kobiecie spokoju. Zaczęły się skandale, Nina zażądała spowiedzi, ale Dima milczała. Zaczęła powoli zamieniać się w nerwową, podejrzliwą osobę, dręczoną palącą zazdrością. Szperała w rzeczach osobistych Dimy, sprawdzała wiadomości na jej telefonie komórkowym i żądała raportów o każdej drobnostce. A słowa syna, że ​​podczas spaceru z tatą podeszła do nich inna ciocia, doprowadziły Ninę do granic możliwości. Poczuła się uwięziona w klatce. Jej przyjaciółka, zmęczona obserwowaniem tego wszystkiego, nalegała, aby Nina spotkała się z konsultantem. Rozmowę z Niną zacząłem od wyjaśnienia powodów pojawienia się zazdrości. Jej „objawy” pojawiają się właśnie wtedy, gdy pojawia się wewnętrzny dyskomfort, niezadowolenie z siebie, brak miłości własnej, podświadomie kształtujący się strach przed stratą, strach przed staniem się dla kogokolwiek bezużytecznym. Dla Niny ważne było zrozumienie, że bliscy nie należą do nas i nie są naszą własnością. I nie mamy prawa im tego zabraniać ani nakazywać. Któregoś razu na jednym ze spotkań powiedziałem następujące zdanie. „Zazdrość to zdolność kochania drugiej osoby tak bardzo, że nie jesteś kochany”. Nina była całkowicie zagubiona: „Więc stworzyłam swoje nieszczęście własnymi rękami?! Co mam zrobić?” I postanowiliśmy przeprowadzić tygodniowy eksperyment. Poprosiłem Ninę, aby wyobraziła sobie, że obok niej jest ten sam Dima, jakim był na początku zakochania się - delikatny, troskliwy i uważny. Nina była oburzona: „Więc to zupełnie inna osoba, nie mogę!” Ale przypomniałam jej, że to nie jest na zawsze, ale tylko na tydzień i że warunki eksperymentu wymagają precyzyjnego wykonania. Następnie zapytałem, czego zdaniem Niny Dima od niej oczekuje? „Nie wiem” – powiedziała Nina. I po dłuższej chwili dodała: „Prawdopodobnie chce pysznych obiadów, spokojnej komunikacji, zrozumienia, czułości, troski”. Zaufaj... Uzgodniliśmy, że Nina, spełniając warunki eksperymentu, będzie dokładnie taka przez cały tydzień. Szczerze mówiąc, nie mogłem się doczekać kolejnego spotkania. A gdy tylko Nina przekroczyła próg, zapytałem: „No i jak?” Nie wszystko oczywiście poszło zgodnie z planem. Trudno było się opanować i nie szukać winy, zachować spokój i troskę, gdy w mojej duszy zaczęła się burza. Najtrudniej było powiedzieć „stop” palącej się w środku zazdrości. Nie ma w tym nic dziwnego, tydzień to zbyt krótki czas na wewnętrzne zmiany. W końcu nieporozumienia w związkach narastały przez lata. Ale w tym tygodniu w rodzinie nadal były pyszne obiady i spokój, Nina mniej więcej udało się utrzymać. Nawiasem mówiąc, jeśli chodzi o pyszne obiady, Nina nie mogła tego znieść i zapytała Dimę: „Dlaczego milczysz jak obiad? ” A on: - Boję się, że to zepsuję!... Pozostał jeszcze jeden problem. Częste wyjazdy Dimy na pół nocy do klubu internetowego. Co robić? Nina zabroniła, nie pomogła, próbowała negocjować, ale to nie trwało długo, wpadła w szał, było jeszcze gorzej. Postanowiliśmy opracować zupełnie inną taktykę. Nina musiała nauczyć się dawać mężowi prawo wyboru, odpuszczać i pozwalać, a także przestać kontrolować i bardziej ufać. Nie mogła zrozumieć, jak przestać kontrolować: „A co jeśli on jest z kimś innym. A teraz on oszukuje mnie, a ja pozwalam…”. - Jak myślisz, jak czuje się Dima, kiedy go oskarżasz i podejrzewasz? – zapytałem Ninę. „Nie wiem, to chyba dla niego nieprzyjemne, może nawet obraźliwe…” – odpowiedziała. - Czy potrafi być delikatny i opiekuńczy, gdy czuje, że najbliższa mu osoba mu nie ufa?... Z Niną rozmawialiśmy jeszcze wiele razy".