Tak więc kolejną najważniejszą inicjacją w życiu kobiety jest możliwość zostania mamą. Ciąża, poród i przyszłe macierzyństwo to ważne etapy w naszym dorosłym życiu. Dzięki tym próbom mamy okazję nauczyć się praktykowania prawdziwie dorosłej postawy życiowej w stosunku do siebie, innych ludzi i całego świata. I to przejście zasługuje na osobne omówienie. Co się dzieje? Dlaczego ciąża to wyjątkowy okres? Przede wszystkim dlatego, że w kobiecie dokonuje się podwójny sakrament: formuje się nowe życie, następuje także przemiana osobowości samej kobiety. Rezultatem tego są nie tylko narodziny dziecka, ale także narodziny matki z córki jej rodziców. Okres ten stawia przed kobietą szczególne wymagania nie tylko ze względu na jej fizjologiczną gotowość do rodzenia i rodzenia dziecka, ale także ze względu na jej najważniejsze elementy psychiczne: gotowość do poniesienia odpowiedzialności za to dziecko, zdolność do poświęcenia swoich interesów na rzecz jego dobra. , a także zdolność do podejmowania nowych ról społecznych. Taki jest proces kształtowania się macierzyństwa. Niestety w naszym społeczeństwie przez długi czas jedynie medyczne podejście do ciąży było uważane za zmonopolizowane i taki stan utrzymuje się do dziś. Przez wszystkie dziewięć miesięcy kobieta otoczona jest globalną opieką pracowników służby zdrowia: w sprawie zachowania i utrzymania głównych wskaźników jej zdrowia, prawidłowego funkcjonowania organizmu, przestrzegania przyrostu masy ciała, odżywiania i wielu innych. Jej zachowanie i styl życia jest monitorowane przez wielu specjalistów medycznych, udzielających wielu zaleceń i wskazówek, co robić, a czego nie. I to jest oczywiście ważne, ale niestety wpływa tylko na fizjologiczny element procesu ciąży i ostatecznie kształtuje postawę wobec kobiety w ciąży jako pacjentki. Kobieta ciężarna zajmuje wówczas w medycynie tradycyjne, bierne stanowisko zarówno w okresie rodzenia dziecka, jak i samego porodu. Prowadzi to do tego, że nie jest pewna siebie i swoich działań, czuje się bezradna i skupia się wyłącznie na radach i zaleceniach pracowników medycznych oraz ważnych dla niej osób. Z czym często spotyka się kobieta w tym okresie? nie rozumiesz, co się z nią dzieje? Dlaczego nastrój tak szybko się zmienia: od beztroskiej radości po nagle narastający niepokój i towarzyszący mu smutek? Dlaczego świat stał się inny? Stając się szczególnie wrażliwą, kobieta w ciąży często spotyka się z brakiem zrozumienia przez otoczenie jej doraźnych (ciążowych) potrzeb, w związku z czym doświadcza poczucia odcięcia od świata i samotności rad starszym i, jak im się wydaje, doświadczonym koleżankom, kobieta ryzykuje natknięcie się na masowy przypływ negatywnych doświadczeń (zestaw pewnych historii z horroru porodowego) innych kobiet, które naprawdę uważają za swój obowiązek dzielenie się nimi i przekazywanie ich dalej” z ręki do ręki” przyszłym mamom. To sprawia, że ​​pozycja wewnętrzna kobiet w ciąży jest jeszcze bardziej bezbronna. Co robić? Należy pamiętać, że ciąża to nie choroba! Stanowisko psychologii w tej kwestii jest odmienne: ciąża jest uważana za szczególny stan przejściowy, który wpływa na wszystkie podstawy życiowe, prowadzi do ich głębokich zmian, jest najważniejszym warunkiem samorealizacji kobiety, a zmianom fizjologicznym towarzyszą nie mniej globalne zmiany w życiu psychicznym kobiety. A te procesy zachodzące wewnętrznie wymagają zrozumienia i rozwoju. A problem wielu, wielu osób polega właśnie na tym, że kobiety w ciąży najczęściej szukają środków na pomyślny poród na zewnątrz, a praktycznie nie zwracają się do zasobów w sobie. A to ślepy zaułek, bo doświadczenia macierzyństwa nie da się nauczyć w zwykły sposób!!! Nie da się tego przewidzieć z góry, ale można to tylko przeżyć i przeżyć samemu! I tutaj doświadczenie innych ludzi nie ma