Aby móc mówić o technikach pracy z subosobowościami w stanie kryzysowym, trzeba zrozumieć i samemu rozróżnić, o jakim kryzysie mówimy o konkretnym pacjencie. Czy mówimy o kryzysie normatywnym związanym ze szczególnymi okresami jego życia, który nieuchronnie dotyka każdego człowieka, czy też jest to kryzys związany z nagłymi okolicznościami, które zmieniły życie pacjenta i wpłynęły na jego osobowość, czy to nagła zmiana miejsca zamieszkania, utrata pracy, choroba lub śmierć bliskiej osoby – nienormalna lub traumatyczna. Ogólnie rzecz biorąc, sytuacja kryzysowa to sytuacja wykraczająca poza zwykłe doświadczenie; nie ma dla niej gotowych adaptacyjnych stereotypów zachowań. Dlatego szokuje człowieka i zmienia jego zwykły obraz świata. Psychosynteza buduje całą swoją pracę, aby pomóc pacjentom w kryzysie. Terapia ma na celu wykorzystanie technik obrazowych do nauczania umiejętności radzenia sobie z traumatycznymi doświadczeniami i sytuacjami problematycznymi. Stosowany jest zarówno proces wizualizacji obrazu, który obejmuje uczenie pacjenta technik relaksacyjnych, jak i odtwarzanie sytuacji, w których pacjent znajduje się w trudnych i niebezpiecznych okolicznościach i potrafi sobie z nimi skutecznie poradzić za pomocą technik oddechowych i wyobraźni może poprzez subosobowości stworzyć dla klienta subosobowość, która go wspiera. Subosobowości to półautonomiczne części osobowości, które zorganizowawszy się wokół określonej potrzeby i stając się dość złożone, dążą do niezależnego istnienia. W systemie Roberto Assagioli subosobowości i ich liczba mogą być różne. Subosobowości powstają w wyniku rozpadu różnych cech psychologicznych jednostki. W pracy z pacjentem kryzysowym badanie już istniejących subosobowości pomaga wykryć takie subosobowości jak „Ofiara”, „Prześladowca”, „Zawsze winny”, które często charakteryzują wewnętrzny świat traumy, jeśli weźmiemy pod uwagę pracę z kryzysami normatywnymi każda technika pracy z subosobowościami, w rękach doświadczonego i uważnego terapeuty, będzie maksymalnie skuteczna. Należy jednak zrozumieć, że aby rozpocząć pracę konieczna jest konsultacja terapeutyczna w celu zebrania wywiadu i identyfikacji „punktów bólowych”, prace diagnostyczne w celu określenia i opracowania dalszej strategii pracy. Praca diagnostyczna jest ważna dla zrozumienia stanu pacjenta. W przypadku pacjentów z zespołem stresu pourazowego lub osób doświadczających ostrego kryzysu lub kryzysu straty praca z obrazami mająca na celu opracowanie perspektyw na przyszłość będzie trudna, a czasem niemożliwa ze względu na zakłócenie perspektyw czasowych w wyniku ostrej traumy. W takim przypadku najlepiej jest skoncentrować pracę na zmniejszeniu napięcia wywołanego traumatycznym wydarzeniem, stosując techniki wizualizacji i relaksacji oddechowej. Podczas przeżywania kryzysu normatywnego terapeuta pomaga pacjentowi poprzez subosobowości ujawnić jego prawdziwe pragnienia, poznać jego prawdziwe pragnienia ograniczenia i warunki spełnienia związane z ucieleśnieniem marzeń i pragnień człowieka, aby „stworzyć” jego wewnętrzną postać wspierającą (subosobowość), która będzie go wspierać na drodze do realizacji jego pragnień. Pracując w subtelnych strukturach, w nieświadomości, terapeuta może wywołać, w pozytywnym sensie, przebudzenie emocji i popędów, które przytłaczają osobę, ale do tego momentu były dla pacjenta nieświadome, „w subosobowościach, upadłych przejawach archetypów wyższych wartości”. W tym miejscu można doszukać się związku psychosyntezy z psychoanalizą. Gdzie ukształtowany w trakcie jego życia „wewnętrzny krytyk”, czyli cenzura pacjenta, nie pozwala na ujawnienie się społecznie nieakceptowanych emocji i pragnień (popędów), lecz zastępuje je „dobrymi” obrazami akceptowanymi przez społeczeństwo. Zatem za każdą subosobowością kryje się archetyp wyższych cech. Archetypy w tym przypadku to wielkie prawa wszechświata, a subosobowości to małe programy indywidualnej podświadomości. Pracując z kryzysami normatywnymi w rodzinie, terapeuta musi przestudiować role, jakie pełni, 2022