Psychoterapeuci pracujący ze związkami współzależnymi używają terminu „toksyczne emocje”. Co to jest? Toksyczne emocje to poczucie winy, wstydu, urazy, użalania się nad sobą, niepokoju i złości. Jeśli doświadczasz podobnych uczuć w relacjach z bliskimi, to musisz zadać sobie ważne i jedyne pytanie: „Czy chcesz coś zmienić w swoich doznaniach i uczuciach, czy nie?” Narzekanie i cierpienie nic nie pomogą i niczego nie zmienią. Narzekanie nie jest dla mnie, na nic się nie zdadzą. Odpowiedź w stylu: no cóż, pozwól innym (mężowi, dzieciom, teściowej itp.) się zmienić, „nie będę się tak zachowywać”, wtedy poczuję się inaczej, też nie działa. Po pierwsze, inni. być może i nie zmienią się one zgodnie z Twoimi życzeniami. I każdy ma prawo zmieniać się w kierunku i tempie, które jest dla niego akceptowalne. Po drugie, Twoje uczucia pochodzą od rodziny rodzicielskiej i spełniają określoną funkcję. Istnieją z jakiegoś powodu. Wszystkie twoje uczucia istniały w twoim systemie rodzinnym z twoimi przodkami na długo przed twoimi narodzinami. To, co nosisz i czego doświadczasz, to sposoby reagowania na świat i ludzi wokół ciebie. Czasami pełnią funkcje ochronne lub ograniczają Twój wybór. Jakie są uczucia? Wszystkie emocje można podzielić na pierwotne, wtórne i adoptowane. Wszystkie uczucia, które dodają energii i impulsu do działania, są uczuciami pierwotnymi. Zachęcają człowieka do nowych osiągnięć, czasem wywracając jego życie do góry nogami. Uwalniają możliwości twórcze i dokonują niewyobrażalnych zmian. Pierwotne emocje leżą u podstaw wszystkich ludzkich wysiłków. Mają energię i siłę. A ludzie wokół czują tę moc pochodzącą od tej osoby. Emocje odbierające energię, powodujące cierpienie, osłabienie, zamiast działać - to emocje wtórne. Czasem przejaw takich uczuć jest demonstracyjny, pretensjonalny, pełen dramatyzmu nieadekwatnego do sytuacji. W tym przypadku osoba znajduje się w pozycji ofiary. Uczucia wtórne powodują bierność i bezsilność. Podsycają użalanie się nad sobą, nie prowadzą donikąd i mogą trwać przez całe życie. Kolejną kategorią uczuć są uczucia adoptowane. Kiedy ktoś mówi: „Czułem się, jakbym nie był sobą”, „Doświadczyłem uczuć, które nie były dla mnie typowe”, „w tym momencie było tak, jakbym został zastąpiony” – często oznacza to, że to uczucie nie należy do niego. do niego. Uczucia adoptowane mają miejsce wtedy, gdy dana osoba doświadcza uczuć, które nie należą do niej, ale do kogoś z jej systemu rodzinnego. Emocje takie jak zemsta, wściekłość, chęć zadośćuczynienia sprawiedliwości, poczucie winy, wstyd często wskazują, że uczucie zostało przejęte. Co robić? 1. Określ, do jakiego uczucia należy emocja, której doświadczasz (poczucie winy, wstyd, złość, wściekłość, bezsilność, złość, uraza itp.)2. Śledź, gdzie i z kim oraz w jakich okolicznościach odczuwasz poczucie winy, wstydu, złości, wściekłości, bezsilności, złości, urazy itp. 3. Jeśli chcesz zmiany, zabierz się do pracy. 4. Jeśli uczucie zostało zaakceptowane, to gdzie czy to uczucie miało sens? Zakończ pracę nad znalezieniem rozwiązania dla splotu. Poszukaj specjalisty, który pomoże Ci zrozumieć i znaleźć rozwiązanie Twoich emocji i Twojej kondycji. Pracę możesz kontynuować samodzielnie, np. korzystając z moich książek „Przyjmij siłę swojej rodziny” i „Uzdrawianie mocą swojej rodziny”, jest tam wiele praktycznych ćwiczeń. Inne artykuły znajdują się na mojej stronie , w magazynie http://solodovnikova.org/Zadaj pytania, napisz do mnie e-mail - [chroniony e-mailem] Dowiedz się więcej na bezpłatnym seminarium internetowym http://solodovnikova.justclick.ru/ad/11190/