Terapia emocjonalno-wyobrażeniowa to dość nowa, krajowa metoda diagnozowania zaburzeń osobowości psychicznej. Główną ideą tej metody jest to, że stan emocjonalny danej osoby można przekształcić w obrazy, zarówno słuchowe, jak i wizualne. Pracy z obrazami uczy się człowiek od wczesnego dzieciństwa, można powiedzieć od kołyski, dziecko jeszcze nie mówi, ale słuch i wzrok już zaczynają kształtować psychikę dziecka, za pomocą obrazów dziecko uczy się mówić. Na tym opiera się metoda EOT. Podczas pracy klient rzutuje kluczową emocję problemu psychologicznego na spontaniczny obraz, a ponieważ obraz jest spontaniczny, psychologowi łatwo jest dotrzeć do źródła problemu. Ponadto spontaniczny obraz daje możliwość natychmiastowej korekty. Ponieważ obraz jest bezpośrednio powiązany z emocją, oddziaływanie na niego automatycznie wpłynie na emocję, która rozwiązuje problem. Oto przykład pracy z obrazami. Młody człowiek cierpi na klaustrofobię, boi się sam jeździć windą. lub pozostać w zamkniętym pomieszczeniu. Poprosiłem go, aby wyobraził sobie siebie w zamkniętym pomieszczeniu i opisał, co się z nim dzieje; mężczyzna poczuł szybkie bicie serca, trudności w oddychaniu i uczucie zbliżającego się omdlenia. Zasugerowałam, aby klient wyobraził sobie te objawy w formie obrazu i posadził go na krześle obok. Obraz był spokojny, nie agresywny, nie było w nim strachu. Był to obraz jakiegoś pluszowego psa, który patrzył na niego życzliwymi, wyczekującymi oczami. Stało się dla mnie jasne, że jest to jakaś część osobowości klienta, która na coś czeka. Oznacza to, że najprawdopodobniej jest to część osobowości klienta (wewnętrzne dziecko). Najprawdopodobniej klient miał w dzieciństwie doświadczenia emocjonalne czeka na jednego z rodziców, najprawdopodobniej na matkę. Najprawdopodobniej jest to strach przed samotnością, strach przed odrzuceniem. Zasugerowałam klientowi, aby powiedział temu obrazowi, że nigdy go nie opuścisz, nigdy go nie opuścisz, że go kochasz, a obraz rozpłynął się w piersi klienta i minęła klaustrafobia. oznacza to, że dana osoba zaakceptowała swoje Wewnętrzne Dziecko jako część siebie, eliminując w ten sposób konflikt z dziecięcą częścią