Od autora: Każdy człowiek przez całe życie zdobywa bezcenne doświadczenia. Całe to doświadczenie możesz wykorzystać na swoją korzyść, stając się mądrzejszym i bardziej świadomym. Ale wraz z doświadczeniem otrzymujemy różne postawy, nabywamy przekonania i stajemy się więźniami scenariuszy. Postawy to pewne frazy w człowieku, które działają jak programy. Oznacza to, że postawa jest zaprogramowanym zachowaniem. Przez całe życie otrzymujemy postawy z książek, filmów oraz od autorytatywnych i znaczących osób. Takie programy z reguły nie poddają się krytycznemu myśleniu, ale są po prostu akceptowane jako prawda i natychmiast zaczynają wpływać na nasze zachowanie i działania. „Nie możesz tego zrobić, bo to się stanie” - tak możesz rozpoznać tę postawę. Rodzice często obciążają nas takimi postawami, a my, będąc dziećmi, nie potrafiącymi jeszcze krytycznie myśleć, bierzemy je za dobrą monetę i zaczynamy je realizować. Przekonania są wiarą w coś, w co nie można wątpić ani krytykować. Jesteśmy przekonani o wielu rzeczach w życiu. To wynik naszego doświadczenia. Często takie rzeczy powstają na podstawie powtarzających się sytuacji, które zdają się potwierdzać, że to przekonanie jest wykonalne. Przekonania czynią nas też mniej elastycznymi, bo życie jest bardziej urozmaicone i zawsze rzuca nam sytuacje, które wystawią na próbę siłę tego czy innego przekonania. Scenariusze to pewna sekwencja działań, które człowiek wykonuje, nie poddając się zwątpieniu, że wszystko powinno być dokładnie lubię to . I nawet jeśli okaże się, że w życiu wszystko jest inaczej, zachowanie i energia człowieka są skierowane na realizację tego scenariusza i osiągnięcie wewnętrznej równowagi. Scenariusze również kształtują się od dzieciństwa. Przenikają naszą codzienność. Bierzemy je od rodziców, a czasami sami stajemy się scenarzystami naszego życia. Ale z reguły scenariusze ponownie pozbawiają nas pewnej elastyczności i krytycznego myślenia. Tylko tak, a nie inaczej. Co zrobić, jeśli postawy, przekonania i scenariusze stają się nierealne i prowadzą do konfliktów, niezadowolenia i braku samorealizacji? Chcę podzielić się z Tobą kilkoma prostymi krokami, które pomogą Ci sobie z tym poradzić. 1. Świadomość postawy, przekonania czy scenariusza Z reguły takie rzeczy nie są w pełni realizowane. Oznacza to, że są one zamknięte pod warstwą ochronną przed różnymi kontuzjami. Pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić, to je odkryć. Pomoże w tym regularna obserwacja siebie i swojego życia. Dokładnie zapamiętaj i opisz sobie (np. w pamiętniku) sytuacje, które wywołały u Ciebie wiele negatywnych emocji i przeżyć. Pokłóciłeś się z kimś, zwróć uwagę o co? Nie chciałeś się z czegoś poddać, Twoje poglądy były rozbieżne, czy nie było to przewidziane w scenariuszu Twojego zachowania? Napisz wszystko szczegółowo. Często spotykam się z podobnymi sytuacjami w relacjach z innymi ludźmi. Mama wyrzuca córce, że nie zachowuje się tak, jak jest w zwyczaju. Od razu możesz zwrócić uwagę na słowa „nie zaakceptowano”. Oznacza to, że istnieje pewien skrypt postawy, przekonania lub zachowania, którego córka musi przestrzegać, aby nie zakłócić obrazu świata matki.2. Zapisz wszystkie swoje postawy i przekonania, zapisz scenariusze, które nie dają Ci możliwości budowania relacji pełnych miłości i wzajemnego zrozumienia.3. Usuń te ustawienia lub zastąp je bardziej elastycznymi, zapewniającymi zmienne, a nie sztywne zachowanie.4. Naucz się akceptować. I akceptuj nie tylko innych, ale także siebie. Z reguły sami potrzebujemy akceptacji nie mniej niż inni. Kiedy potrafisz zaakceptować siebie takim, jakim jesteś, zyskasz cenne wewnętrzne doświadczenie, które będziesz mógł śmiało i pewnie przekazywać innym. Oznacza to, że akceptując siebie, uczymy się akceptować innych. To z reguły znacznie zmniejsza konflikt i otwiera przed nami możliwość zobaczenia żywej osoby, a nie zestawu postaw i przekonań.5. Studiuj siebie, swoje przeszłe doświadczenia. Znajdź nowe i nowe punkty, w których może zadziałać ta lub inna postawa, przekonanie lub scenariusz. Zobacz to wszystko na temat czego