Czym w ogóle są „granice osobiste”? Dla mnie jest to cecha między jednostkami, która pomaga poczuć (następnie uświadomić sobie): gdzie jestem, a gdzie mnie nie ma; gdzie są moje potrzeby, wartości, emocje, a gdzie nie moje. Tutaj chcę nakreślić kilka ważnych, moim zdaniem, funkcji granic – po co w ogóle są potrzebne 1. Funkcja ochronna – jej znaczenie jest niezwykle jasne, ochrona osoby (czasu, stanu emocjonalnego, wartości, potrzeb) przed atakami z zewnątrz.2. Funkcja adaptacyjna - poczucie granic osobistych pomaga dostosować się do nowej społeczności, wybrać niezbędne tempo, dostrzec osobliwości i zasady świata. Można to zauważyć w przedszkolu, kiedy dziecko z dobrym wyczuciem swoich granic przystosowuje się do nowej grupy, jego kroki są powolne, jego działania są ostrożne, jego oczy są uważne. Czasami nawet dziecko potrafi trzymać się jedną ręką drugą, kontrolując swoją ekscytację nowym i dając sobie czas na adaptację, a jeśli otoczenie (w postaci nauczycieli lub innych dzieci) wykonuje ostry ruch w stronę dziecka, może gwałtownie ograniczyć swoje zainteresowanie i wznowić po pewnym czasie .3. Funkcja włączająca - za pomocą tej funkcji człowiek przechodzi od swojej indywidualności do włączenia do świata, społeczności, grupy. Na rozwój tej funkcji granicznej wpływa samoocena. Im niższa samoocena, tym trudniej jest angażować się w procesy społeczne. Im wyższa samoocena, tym szybciej następuje włączenie.4. Funkcja różnicująca – pomaga dostrzec różnice (odrębność), rozwój tej funkcji przyczynia się do powstawania bardziej dojrzałych (zdrowych) relacji, w których respektowana i akceptowana jest separacja od partnera (społeczeństwa). Dostrzegając swoją odmienność, człowiek rozpoznaje swoją wyjątkowość i wie, gdzie jestem, a gdzie mnie nie ma. Wszystkie te funkcje kształtują się w dzieciństwie i wpływają na siłę i elastyczność granic osobowości. Przyjaciele, Twoja opinia jest dla mnie ważna, napisz ją komentarze, masz jakieś pytania? Z chęcią na nie odpowiem.