Kreatywność jest integralną, organiczną właściwością natury ludzkiej. Jest niezbędnym dodatkiem ludzkiego ducha. Być może jest to u człowieka tak uzasadnione, jak dwie ręce, jak dwie nogi, jak brzuch. Jest nierozerwalnie związana z człowiekiem i tworzy z nim całość. F. Dostojewski „Wydaje mi się, że coś pęka w głowach twórczych ludzi”. To zdanie przyciągnęło uwagę potencjalnego czytelnika do nowego wywiadu z obiecującym młodym poetą i obiecało otworzyć drzwi do tajemniczego świata wersyfikacji, odsłaniając tajemnice tej delikatnej materii. „..coś jest zepsute” „..zepsute” Czy to naprawdę jest zepsute? Jakie miejsce zajmuje twórczość w ludzkiej głowie i ludzka głowa w twórczości? To pytanie natychmiast oderwało mnie od rozmowy kwalifikacyjnej i całkowicie pogrążyłem się w myślach. Tendencja do łączenia kreatywności i wszelkich odchyleń mentalnych szorstkimi nitkami jest dziś dość silna, nie da się obok niej przejść obojętnie, a tym bardziej, jeśli spojrzeć na sytuację od środka. Problem „geniuszu i szaleństwa” nie wziął się znikąd. Istnieje wiele faktów potwierdzających obecność szczególnych zdolności i skłonności u osób z niepełnosprawnością umysłową, które pozwalają im osiągać znaczące sukcesy w określonych obszarach twórczości. Od razu pojawia się szereg pytań: „Co jest normą?”, „Co jest geniuszem?”, „Co zrobić, jeśli zauważysz w sobie oznaki „kreatywności”? Po czym poznajesz, że nadszedł czas na leczenie?” Prowadzono wiele badań nad rozwiązaniem tych problemów, za każdym razem okazywało się, że geniusz nie jest normą, a język nie ma odwagi tak tego nazwać. Ale czy „nienormalne” zawsze = „choroba”? Talent to w jednej trzeciej instynkt, w jednej trzeciej pamięć i w jednej trzeciej wola. K. Dossey Kreatywność to proces wieloaspektowy, złożony, niesamowity. Nie można go sprowadzić wyłącznie do możliwości intelektualnych danej osoby. Bułhakow powiedział: „Tam, gdzie jest życie i wolność, jest miejsce na nową twórczość” i nie sposób z nim polemizować. Wartości, aspiracje, zainteresowania, poczucie własnej wartości, inicjatywa, normy społeczne i historyczny kontekst rozwoju osobistego wpływają na zdolność tworzenia. Nie ulega wątpliwości, że działalność twórcza wiąże się z odejściem od utartych sposobów rozwiązywania problemów, a często też z całkowitym zerwaniem z schematami. A tym, którzy mieszczą się w tych wzorcach, takie podejście wydaje się nienormalne, inne, dziwne, zaskakujące, a nawet magiczne. A wracając do cytatu „Wydaje mi się, że coś pęka w głowach kreatywnych ludzi”, chcę powiedzieć, że się z tym nie zgadzam. Wierzę, że sprawy mają się nieco inaczej. Przeciwnie, kreatywni ludzie mają nowy (każdy ma swój własny) „mechanizm”, który pozwala im tworzyć cuda, wykorzystując to, co jest znane każdemu, a także kontekst życiowy twórcy, jego cechy osobiste nadają ton. Trudno o najwyższą przyjemność niż przyjemność tworzenia. N. Gogol Każdy z nas jest utalentowany, wyjątkowy i potrafi realizować swój potencjał twórczy. Bycie dobrym rodzicem, niezawodnym przyjacielem, utalentowanym liderem, pracowitym uczniem, profesjonalistą w swojej dziedzinie, inspiratorem ideologicznym to także talent. I każdego dnia tworzymy nasze życie i każdego dnia zbieramy owoce naszej kreatywności. Czy to nie jest genialne??//