Od autora: Kiedy coś w życiu nie idzie tak, jak byśmy chcieli, człowiek narzeka, jak to się mówi, na życie. Naiwny życzliwy w tym przypadku sugeruje: „Może powinieneś udać się do psychologa?” Osoba natychmiast się oburza: „Kim jestem, szalony czy co?” A biedny człowiek nadal cierpi, szczerze wierząc, że tylko chorzy i uszkodzeni ludzie chodzą do psychologów i psychoterapeutów. Naprawdę chcę wyprowadzić ludzi z tego błędnego przekonania, ponieważ stwarza ono poważne przeszkody w otrzymaniu wykwalifikowanej pomocy psychologicznej. Czym jest psychoterapia i kto jej potrzebuje? „Psychoterapia jest zbyt dobra, aby zostawiać ją tylko chorym” Irwin i Miriam Polsterowie W dosłownym tłumaczeniu z języka greckiego słowo „psychoterapia” oznacza „leczenie duszy” lub „opiekę nad duszą” (od greckiego psyche – dusza i therapeia - opieka, leczenie). Psychoterapia jest jednym z rodzajów profesjonalnej pomocy psychologicznej. Psycholog prowadzi psychoterapię niemedyczną; klientem jest zazwyczaj osoba bez diagnozy psychiatrycznej. Psycholog nie ma prawa stawiać diagnozy lekarskiej i przepisywać leków. Psycholog może pracować z osobami chorymi psychicznie, jeśli posiada przeszkolenie z psychologii klinicznej. Ale nawet w tym przypadku przeprowadzane jest jedynie badanie psychologiczne osobowości klienta (wypełnianie ankiet, sporządzanie testów) i rehabilitacja w celu przywrócenia uszkodzonych przez chorobę obszarów psychiki. Psychoterapia to specjalnie zorganizowana działalność psychologa, która obejmuje wiele elementów: rozmowę, rysunki, ćwiczenia fizyczne, prowadzenie pamiętnika, wypełnianie ankiet i wiele innych. Człowiek tego potrzebuje, gdy jego dusza jest pełna trudnych doświadczeń, gdy w życiu jest dużo stresu i napiętych sytuacji. Psychoterapia jest potrzebna również wtedy, gdy dana osoba chce zmienić swój styl życia, na przykład porzucić złe nawyki. Czasem do gabinetu psychoterapeuty trafia człowiek niezadowolenie z siebie i chęć zmiany, „stania się innym”. Zdarza się, że dana osoba chce po prostu porozmawiać o swoim życiu ze specjalistą, ponieważ nie chce omawiać pewnych tematów z rodziną lub przyjaciółmi. Ludzie często zwracają się do psychoterapeuty o radę: „Co mam zrobić?”, „Co o tym sądzicie – zostawić go (ją) czy zostać?” Ludzie mają złudzenie, że jeśli specjalistą jest psycholog lub psychoterapeuta, to on lepiej wie, co robić. Ideą współpracy z psychoterapeutą jest to, że człowiek sam staje się bardziej pewny siebie, spokojniejszy i przy pomocy psychoterapeuty znajduje wyjście z obecnej sytuacji. W procesie psychoterapii człowiek nie jest biernym obiektem oddziaływania, lecz aktywnym uczestnikiem i autorem zmian. Odpowiedzialność za to, co się dzieje, ponosi nie tylko psychoterapeuta, ale także klient. Wspólna praca psychoterapeuty i klienta to proces, który trwa przez określony czas, od 1-2 miesięcy do kilku lat. "Dlaczego tak długo? Czy nie może być szybciej?” – pytają mnie. Zdarza się, że jest to niemożliwe. Jeśli dana osoba cierpi na chorobę przewlekłą, np. otyłość, proces zmiany nawyków żywieniowych i stylu życia może trwać od 1 do 2 lat. Im wcześniej pojawił się problem w życiu danej osoby, tym dłuższy będzie proces psychoterapii. Czas trwania psychoterapii ma swoje zalety: zmiany następują powoli i stopniowo i jest to słuszne, ponieważ nagła zmiana stylu życia może być również szkodliwa dla zdrowia. Standardem czasu pracy psychoterapeuty jest spotkanie z klientem raz w tygodniu. Czas trwania spotkania to 1 godzina. Psychoterapeuta ustala cenę w oparciu o ceny akceptowane w jego środowisku. Średnia cena w Moskwie wynosi od 1000 rubli. do 2000 rubli. "Dlaczego takie drogie?" – pytają mnie. Po pierwsze.