Węzeł na pamięć - jak zakończyć, a nie zerwać związek. Nie bez powodu relację między ludźmi, ich kontakt nazywa się połączeniem; metaforycznie przedstawia się go jako „nić łączącą”. Czasem zdarza się, że te nitki pękają – a ty chodzisz z brudną wstążką, czepiasz się wszystkiego, sam na nią nadepniesz, jak na zwisającą koronkę – jest to niewygodne, nieprzyjemne i niechlujne, czasem bolesne. Nie jest też zabawnie, gdy zamiast pięknej nici łączącej związek staje się rozczochraną plątaniną, której nie da się uporządkować. Kiedy zapada decyzja o modyfikacji związku – rozwikłaniu go, usunięciu nadmiaru, zamień samą nić na a nowego lub całkowicie usunąć wątki między sobą a kimś innym - człowiek staje przed szeregiem wyzwań. Czasem niezrozumiałe, nieświadome i trudne do wdrożenia.1. W każdym razie pierwszym krokiem będzie ocena obecnego, rzeczywistego stanu rzeczy. Cokolwiek to było wcześniej, pytanie brzmi: „Jaka jest teraz relacja między mną a N?” - odpowiedź na to pytanie jest niezwykle ważna.2. Znalezienie tego, od czego jesteś uzależniony. Rzeczywistość ciągle się zmienia, a nasze relacje z ludźmi są równie dynamiczne. Ale to właśnie teraz, w przypadku tej osoby, trudno ci zaakceptować to, co się wydarzyło lub dzieje. Dlaczego? Co jest tak przekonującego? Czy jest to tęsknota za dawną, dobrą, głęboką, „idealną”, sensowną relacją z nim? Jakie uczucia utrzymują Cię w związku? Często głównymi uczuciami, które uniemożliwiają Ci porzucenie starego związku, są wstyd, poczucie winy i uraza. To drugie jest połączeniem gniewu i miłości, wskazuje na żywą relację z osobą (jeśli jest ona dostępna) lub postawę wobec osoby (jeśli nie ma szans na nawiązanie z nią kontaktu, np. nie chce komunikować się, albo wyjechał do odległych krajów i nie ma połączenia, albo niestety zmarł, ale pozostaje ważny).2.1. Złość i złość. W każdym razie uraza i zawarty w niej gniew są zrozumiałą ludzką reakcją na zerwanie lub zniekształcenie znaczącego związku. Złość wskazuje, że w związku jest coś, co jest dla Ciebie nie do przyjęcia. Ale co zrobisz dalej, oto jest pytanie. Możesz okazywać swój gniew w sposób dentystyczny lub unicestwiający. Typowym błędem ludzi takich jak ja, którzy mają skłonność do skrajności, jest agresja wyniszczająca, destrukcyjny gniew. Z serii „albo to albo nic”, „albo jesteś moim najlepszym przyjacielem/miłością mojego życia, albo nikim, nie chcę cię już znać, nie powiem ani słowa”. Innymi słowy, jeśli w związku pojawia się coś dla ciebie nie do przyjęcia (mucha w kompocie), to nie próbujesz znaleźć rozwiązania satysfakcjonującego obie strony, tylko jakoś usuń plewy z ziaren (złap muchę, poproś o nalanie nowego kompot), ale z przerażeniem i złością odpychasz wszystko, co miałeś w związku i samą osobę (a szklanka kompotu odlatuje, bez względu na to, jak bardzo tego chciałeś i jak smakowicie wydawała się wcześniej - jeszcze bardziej obraźliwa, jeśli było pożądane i smaczne). „Naprawdę nie chciałem!” - parska osoba dewaluująca, żeby nie cierpieć z powodu utraty czegoś drogiego. Dobrze, jeśli jest to odosobniony przypadek, ale co, jeśli znikną wszystkie „okulary”? Wyobraź sobie wyniszczającego perfekcjonistę: spragnionego mężczyznę desperacko szukającego czegoś do picia. Najpierw próbuje czegoś, czego naprawdę chce spróbować itp. Ale tutaj jest nieszczęsna mucha. A w innym szkle krawędź była pęknięta. A trzeci zawiera niekochane suszone owoce lub dużo cukru. I tak człowiek mówi sobie: „Kompoty są beznadziejne, to kompletne rozczarowanie! Nigdy więcej nie spróbuję pić kompotu. Nawet jeśli dadzą ci smakołyk. Nie ufam kompotom. Teraz zamień miłość lub przyjaźń, intymność zamiast kompotu. Co gorsza, jeśli nie tylko jeden, ale wiele rodzajów relacji zostanie w ten sposób zniszczonych, pojawi się straszliwa samotność i aspołeczność. Spragniony nie mógł znaleźć ani kompotu, ani odpowiedniego soku, herbaty, wody – zawsze coś mu nie pasowało. Możesz sobie wyobrazić, jak bardzo jest spragniony – bardziej spragniony niż początkowo – i jak zły może się czuć w świecie, w którym nie ma idealnego napoju. Dzieje się tak, gdy oczekiwania są nierealne, z jakiegoś powodu zawyżone i gdy nie da się zaakceptować rzeczywistości. I w tym wypadku można szczerze współczućosoba, która chodzi z ciągle niezaspokojoną potrzebą, która ją wyczerpuje. Wraz z anihilacją pojawia się kolejny problem. Wydawałoby się: „poza zasięgiem wzroku, poza umysłem”, psychologiczny „więc nie pozwól nikomu cię dopaść”. Związek został wymazany, zniknął. ALE! Przecież czasami zdarza się, że obraz osoby i stosunek do niej łączą się w jedną całość i wymazując mentalnie relację z tą osobą, wymazujemy samą osobę. DOKŁADNIE jak w filmie Wieczne słońce nieskazitelnego umysłu. Zapewnia to pewne uwolnienie, na przykład tłuczenie naczyń i inne destrukcyjne techniki, ale nie ma prawdziwego zamknięcia związku. Zwłaszcza jeśli wtedy rzeczywistość jakoś dogoni i zapuka do głowy faktem, że ta osoba istnieje, żyje, raduje się, a może jest niezwykle podobna do tej, która została wymazana. I tutaj przywracana jest pamięć, amnezja dla osoby zostaje anulowana, a wraz z nią amnezja dla związków zostaje anulowana. „Witam, ból mojej miłości” – napisała Elena Frolova. Wygląda na to, że zapomniałam o wszystkim, zerwałam, wymazałam to z serca i nagle poszłam do „twojego miejsca”, usłyszałam ikoniczną piosenkę, spotkałam kogoś bardzo podobnego, albo po prostu znowu wpadłam na tę samą osobę – i wszystko zaczyna się zmieniać we mnie, jakby pękła tama, wrzuca ją we wspomnienia, w nieprzeświadczone emocje. Czy jesteś tego świadomy. Ważne jest, aby oddzielić w głowie osobę i relację z nią, z nią. Abyśmy, jeśli zmienimy relacje, zmienili je, a nie zniekształcili całego obrazu osoby; jeśli usuniemy połączenia, to wymazamy połączenia i pozostawimy ludziom w ich duszach prawo do istnienia. Można wtedy spokojnie spotkać się z nimi na ulicy, w pracy czy szkole, a nawet usiąść razem przy herbacie czy kawie i nie mieć poczucia, że ​​rozdrapuje się starą ranę czy nadepnął na „zirytowanego zwierzaka”. Uczucia podczas bezpiecznego, świadomego zakończenia związku są często następujące: ulga, wyzwolenie, przestrzeń, wewnętrzna pustka, relaks, możliwość odetchnięcia, lekki smutek, indywidualne, prawdziwe i istotne uczucia dla osoby, z którą zerwałeś - szacunek, żal, czułość, obojętność, nuda, wstręt, współczucie.2.2. Wstyd i poczucie winy w związkach można pokonać na różne sposoby, podzielę się sprawdzonymi przeze mnie metodami, które z powodzeniem zastosowałem u mnie w terapii. Zdarza się, że nie da się odpuścić starego związku, bo taki jest nie sposób wybaczyć sobie ich ukończenia. Wydawało się, że było wspaniale, ale on sam wszystko zrujnował, „schrzanił”. Rozpacz bierze się z tego, że nie możesz się zmienić, wrócić do tamtego czasu i pokazać się inaczej, lub teraz podejść do tej osoby i przekazać jej, że już się zmieniłeś, nie jesteś już taki sam jak wcześniej, ale lepszy. A teraz możliwe byłoby budowanie lepszych relacji. Nadzieja na wyjaśnienia w teraźniejszości, na nowe relacje, może być realna lub może być bezpodstawna. Realistyczna nadzieja jest czasami udaremniana przez strach – strach przed odrzuceniem, strach przed zranieniem tej osoby. Nie ma podstaw, jeśli nie pójdziesz do tej osoby, bo albo nie da się do niego dotrzeć, albo sam rozumiesz, że ty i on macie już inne życie i nie ma szczególnej potrzeby, a nawet – trudno to przyznać – tak naprawdę nie chcesz budować z nim relacji, za którą wydajesz się tęsknić. Co się wtedy dzieje? Nie możesz sobie wybaczyć, że nie byłeś wtedy w dobrej formie, stawiając siebie w złym świetle, gorszym niż teraz? A może nie potrafisz przebaczyć Ci, że obraziłeś inną osobę? Technika „trzech ścieżek” może pomóc Ci to rozgryźć. Wyobraź sobie kolejno trzy opcje rozwoju wydarzeń. W każdym z przedstawień zapisuj swój stan w trakcie występu i na koniec – tylko emocje, uczucia, doznania cielesne. 1) Czyli w pierwszym przypadku spotkaliście się teraz z tą bardzo znaczącą osobą, porozmawialiście, wyjaśniliście sobie - i wszystko było sferycznie w porządku, on was zrozumiał, przebaczyliście sobie i pogodziliście się, możecie zbudować związek. Jakich emocji i uczuć doświadczasz? Co jest w ciele? 2) W drugim przypadku spotkałeś już tę bardzo znaczącą osobę, ale.