Na forum rozpatrywaliśmy prośbę matki, która skarżyła się na najstarszą córkę, 7 lat. Matka jest zajęta 9-miesięcznym dzieckiem i najstarsza córka zupełnie wymknęła się spod kontroli. Dziewczyna jest w pierwszej klasie. Powrót do szkoły nie jest szczególnie zainteresowany (sama o tym mówi). Praca domowa jest albo odrobiona, albo nie. Dziecko mnie nie słyszy, nie wcale mnie nie ceni, gromadzi w sobie jakieś żale.... W przedszkolu w ogrodzie była dzieckiem aktywnym, wesołym, na wszystkich przedstawieniach była jednym z pierwszych prelegentów, pomagała nauczycielom, a nawet czasami pomagała w młodszych grupach. Podobało jej się to wszystko. Nie jest odpowiedzialna za nic, co trzeba zrobić, nie robi tego. Jeśli poprosisz 1000 razy, prawdopodobnie będzie to trudne uczesała, umyła zęby i posprzątała. Ostatnią kroplą była afera z tornisterem, który nie został zebrany do szkoły, w którym też zostało mnóstwo śmieci. Mama była przerażona, bo dziewczynka tak powiedziała spakowała. Mama straciła panowanie nad sobą i ukarała córkę, mówiąc, że nie będzie chodzić przez cały tydzień na spacery i do klubów. Ale teraz dręczą ją wątpliwości, czy słusznie ukarała dziewczynę. Komentarz psychologa: Moim zdaniem taka kara jest wygórowana i nieadekwatna do przewinienia. Dzieci boleśnie odczuwają niesprawiedliwość. Tak, nie ma tu żadnego błędu. Po prostu nie nauczono jej, że może najpierw wyładować wszystko z teczki, wyrzucić śmieci i niepotrzebne rzeczy, a potem starannie złożyć to z powrotem zgodnie z jutrzejszym harmonogramem. Można to osiągnąć powtarzając to razem wiele razy, wtedy ona przyzwyczaję się do tego i zrobię to sama, poświęcając jej 5-10 minut szczególnej uwagi, kiedy będzie przygotowywała się do szkoły, zamiast ją ignorować. Niech zobaczy, że matka się nią opiekuje. Zróbcie to razem – umyjcie zęby, uczeszcie włosy. Bo po pierwsze wspólne zajęcia zbliżają ludzi, a po drugie dzieci przejmują styl rodziców. Zaproponuj, że spędzisz wieczór, aby odebrała swoją teczkę, a ty był w pobliżu i porozmawiał o tym, czego ona chce. Zajmie to około 10 minut, ale dziecko będzie pamiętać, że ten czas był poświęcony tylko niej, a nie dziecku. W tym czasie uważaj, aby nie wybuchła krytyka, potępienie i wszystko, co można przypisać do tych kategorii z ciebie. Znajdź tylko to, za co możesz pochwalić i pochwalić. O reszcie milcz. Co do anulowania kary, którą sam uznałeś za zbyt surową, możesz powiedzieć, że przemyślałeś słowa i uznałeś, że taka kara jest niesprawiedliwa, i podjąłeś inną decyzję: Zbieraj teczkę na następną. tydzień. Zapytaj ją, co o tym myśli? Posłuchaj. Nie wracaj do kwestii przewinienia i tego, co zostało zrobione źle. Powiedz, że wspierasz jej chęć przygotowania się do występu i oczywiście chcesz, żeby wypadła pomyślnie, więc zdecydowałeś się anulować karę, a ona pójdzie do. Powiedz, że zdecydowałeś, że chcesz, żeby lepiej odpoczywała, więc znosisz zakaz spacerów. Przecież ważne jest, aby dziecko wychodziło na spacer, ponieważ potrzebuje ruchu, świeżego powietrza, słońca i zmiany scenerii, aby zregenerować się po nauce. W ten sposób osiągniesz kilka celów: Dziecko będzie z tego zadowolone zaczęto ich słuchać. Pokażesz przykład, jak możesz przyznać się do błędów. Pokażesz dziecku, że przyznanie się do błędów nie jest straszne, wtedy nie ma co kłamać, jeśli nie zostaniesz za to ukarany, pokaż. że doceniasz jej zasługi w tym, że sumiennie chodzi do klubów, rozwija się, swobodnie wypowiada się publicznie. Nie możesz sobie wyobrazić, ile próśb od klientów, że nie mogą spełnić, porozmawiać o sobie i zarobić mało pieniędzy tego, a Twoja córka nauczy się tego w teatrze i choreografii. Na koniec koniecznie powiedz jej, że jest dobra i że ją kochasz! A ty pomożesz jej być piękną i schludną dziewczyną, a teraz połączysz piękno) Jeśli chcesz nawiązać kontakt ze swoim dzieckiem, przyjdź na konsultację! Twój duchowy psycholog Maria Artemyeva, dołącz do mojego telegramu chcesz przeanalizować swój indywidualny przypadek i znaleźć rozwiązanie, to zapisz się na konsultację lub zapytaj