Szczęście jest ostatecznym celem w życiu każdego człowieka. Dlatego ludzie zawsze starają się unikać niepowodzeń, strat, samotności i przeciwności losu. Wszystkie sposoby, w jakie postępujemy zgodnie z naszymi pragnieniami, aby uniknąć nieszczęścia. Czy wiesz jednak, że są ludzie, którzy tak naprawdę unikają poczucia szczęścia? Cherofobia to określenie ludzi, którzy boją się być szczęśliwi. Kiedy ktoś doświadcza cherofobii, stara się trzymać z daleka od wszelkich zajęć, które wiążą się z zabawnymi rzeczami. Z drugiej strony osoba z cherofobią nie zawsze jest osobą smutną. Po prostu nie chcą angażować się w działania, które mogą wywołać pozytywne emocje lub głębokie poczucie szczęścia. Szczęście kończy się w złamanym sercu Doktor Peter Lambrow opowiada historię swojej klientki o imieniu Sarah. Sarah powiedziała, że ​​boi się być naprawdę szczęśliwa. Według Sarah, przez całe życie, kiedy odczuwała radość, po drodze zawsze pojawiały się rozczarowania i bolesne doświadczenia. Sarah wspominała swoje doświadczenia, gdy była w szóstej klasie. W tym czasie Sarah właśnie wróciła z obozu, co było super i zabawne. Nagle Sarah dowiedziała się, że jej babcia, najbliższa jej osoba, zachorowała i zmarła tego samego dnia. Dla Sary było to pierwsze doświadczenie Sarah, które uświadomiło sobie, że jeden dzień może rozpocząć się szczęściem, a zakończyć głębokim smutkiem. Sarah zdaje sobie sprawę, że nie wszystkie dobre dni kończą się złymi wydarzeniami. Sarah wierzy jednak, że wydarzyło się wystarczająco dużo wydarzeń, które nauczyły ją, że za każdym razem, gdy poczuje się pełna radości, na pewno spotkają ją nieprzyjemne zdarzenia, które ją zniszczą. Radosna wędrówka, po której następuje smutna wiadomość o śmierci babci, sprawia, że ​​Sarah czuje się winna za szczęście, którego doświadczyła. Sarah utknęła w rozterce, próbując nadać odpowiedni wyraz emocjonalny dwóm bardzo sprzecznym wydarzeniom. Czy czytając historię Sarah, kiedykolwiek miałeś pojęcie, przez co przeszła? Czy kiedykolwiek utknęliście na czymś? Spróbujmy narysować analogię pomiędzy historią Sary a przypowieścią o pułapce. Na przykład, gdy zgubisz się, szukając celu podróży w obszarze, przez który nigdy nie przechodziłeś, ponieważ wybrałeś zły kierunek. Jak się czułeś po raz pierwszy? Gdy się zgubimy, z pewnością dotrze do nas uczucie niepokoju. A co z zawartością naszych umysłów? Oczywiście zamieszanie pojawia się, ponieważ nie wiemy, co robić. Uczucie niepokoju i zamęt w umyśle to obraz ludzi uwięzionych w nieszczęściu. Czując się uwięzieni, ludzie z cherofobią zaczynają kojarzyć poczucie szczęścia z poczuciem winy. Czują się winni, kiedy czują się szczęśliwi, ale wciąż skrywają w sobie wiele nieszczęścia. Nieszczęście uniemożliwia im zaakceptowanie szczęścia. Poradnictwo psychologicznePopov Sergey - https://www.b17.ru/popov_sergeyPhone - 89152853918