Emocje są naturalną częścią ludzkiego doświadczenia. Wszystkie nasze emocje wysyłają nam ważne sygnały z ciała, zarówno złe, jak i dobre, z naszego punktu widzenia Wstyd jest również emocją lub uczuciem, które zasługuje na uwagę. „W przeciwieństwie do emocji i nastrojów, procesy emocjonalne opisane pojęciem „uczucia” są powiązane z przedmiotami: powstają w odniesieniu do kogoś lub czegoś, a nie do sytuacji jako całości. „Boję się tej osoby”. uczucie, a „boję się” jest emocją”. Wstyd pojawia się, gdy następuje ocena siebie i własnego zachowania w odniesieniu do otaczającego nas świata, w odniesieniu do ogólnie przyjętych norm i zasad. A raczej wstyd nas do tego zmusza przestrzegać społecznie akceptowanych norm zachowania. Jest to bezpośrednio związane z naszym samostanowieniem. Wstyd obnaża nasze problemy z poczuciem własnej wartości. Wstyd jest zatem potężną bronią adaptacji społecznej, która pomaga nam przystosować się i zachowywać zgodnie z ogólnie przyjętymi normami. Na przykład poczucie wstydu rozwija się zwłaszcza w szkole, gdzie ogólnie przyjętą praktyką jest zachowywanie się cicho, w sposób zamyślony i uważny. na zajęciach itp. oraz Trudno jest dziecku siedzieć bez ruchu przez 45 minut; nie jest w stanie całkowicie zanurzyć się w tym procesie, nie wykonując żadnych procesów motorycznych i nie rozpraszając się. Na przerwie dziecko musi się rozgrzać, skakać, biegać, ale... nauczyciele aktywnie obwiniają go za to i wtedy u dziecka pojawia się poczucie wstydu. Zawstydzanie jest normą, która jest utrzymywana i wzmacniana w szkole. W naszym społeczeństwie jest wiele takich przykładów, jednak nie jest to wcale normą. W tym przypadku ważne jest, aby rodzice aktywnie zainteresowani życiem szkolnym swojego dziecka wyjaśnili mu: 1. Jest taki, jaki jest, rozwija się zgodnie ze swoim fizjologicznym wiekiem i normalne jest, że podczas przerw porusza się, a na zajęciach często może poprosić o wolne, pobiec napić się wody, pójść do toalety czy do stołówki. Po prostu wyjaśnij, że aktywność jest normą dla rosnącego organizmu.2. Ważne jest jednak, aby nie oceniać nauczycieli. Wszyscy jesteśmy ludźmi i nauczycieli też można zrozumieć. Muszą udzielić lekcji i przekazać materiały na ten temat. Jeżeli uczniowie swoją aktywną aktywnością na lekcji przeszkadzają w tym, nauczyciel również ma prawo i może doświadczać emocji. Wyjaśnij to swojemu dziecku.3. Spróbuj znaleźć złoty środek pomiędzy faktem, że w szkole obowiązują pewne zasady i regulacje, a samostanowieniem dziecka. Na przykład kompromis: „Staraj się nie krzyczeć na zajęciach, usiądź do końca lekcji, jak najbardziej zanurz się w procesie (im więcej zrozumiesz i zapamiętasz na zajęciach, tym łatwiej będzie Ci odrobić pracę domową) ), a podczas przerw poruszaj się, spaceruj po szkolnych korytarzach, w górę po schodach. W takim przypadku nie powinieneś biegać, ale możesz zrobić sobie przerwę po szkole w drodze do domu, jeśli uczniowie zostaną zatrzymani w klasie na pandemię najlepiej skontaktować się z wychowawcą klasy i zgodzić się na ćwiczenia w klasie, a także częstsze wietrzenie sali. W czasach sowieckich była to dobra praktyka – dziewczynki skakały na gumkach na przerwach, wszyscy uczniowie robiłem rozgrzewkę na zajęciach. Teraz niestety dzieci są pozostawione same sobie, szkoła nie daje ujścia energii i emocjom. Chociaż nauczyciele bardzo dobrze rozumieją cechy fizjologiczne dzieci, obecnie nie są one już tak dobre. zainteresowane kompetentnym rozwojem jednostki, są tak przeciążone i często popadają psychicznie w swoje negatywne emocje, że trudno od nich wymagać przynajmniej zrozumienia, a maksymalnie zaangażowania w stosunku do dzieci.4. Naucz swoje dziecko prawidłowego podejścia do nagany kierowanej przez nauczyciela. Na przykład mówię córce, gdy narzeka, że ​​jej klasa jest uważana za najgorszą i mówi się im o tym: „Nauczyciele są różni, a za naszych czasów mówili, że jesteśmy najgorszą klasą, ale spójrz na to z drugiej strony z drugiej strony, nauczyciel nie może na swój sposób przywrócić porządku w klasie, jednak ta informacja nie dotyczy Ciebie osobiście. Nie będziesz mógł zmienić nauczyciela, będzie on zachowywał się tak, jak jest przyzwyczajony.