Od autora: notatka opublikowana w autorskim LiveJournal: Nie tylko klienci, ale także psycholodzy (i trenerzy!) często mylą te dwa uczucia – wstyd i poczucie winy. Rzeczywiście idą obok siebie i mogą się przeplatać; tym, co je łączy i upodabnia, jest nienawiść i złość skierowana na siebie. Tymczasem są to różne uczucia i ważne jest, aby je różnicować. WINA jest uczuciem lokalnym: tj. Nie jestem całkiem zły, ale tylko w tym... Jest to odczuwane jako uczucie ucisku, własnej zła, ale to uczucie wydaje się mieć powód: człowiekowi wydaje się, że jest winny, ponieważ... postępuje źle, ma złe myśli, wyrządza komuś krzywdę, niepokój itp. Napisałem „jak gdyby”, ponieważ poczucie winy nie zawsze towarzyszy prawdziwemu wykroczeniu. Kiedy istnieje związek z prawdziwymi występkami, wówczas poczucie winy jest całkiem uzasadnione. Mówimy o winie neurotycznej, gdy osoba rozumie, że pozornie nic nie zrobiła, ale nadal czuje się winna zły, wadliwy, brzydki, nieistotny itp. Jest wcześniejsze, bardziej prymitywne i bardziej toksyczne niż wino. Częściej doświadcza się go dotkliwiej niż poczucie winy i bardzo często człowiek nie zdaje sobie z tego sprawy. Zwykle towarzyszy mu chęć skurczenia się, zniknięcia, dlatego często kojarzony jest ze śmiertelnym horrorem.