Stres to długotrwałe lub chroniczne napięcie nerwowe psychiki. Rozważmy główne czynniki psychologiczne powstawania stresu i różnice między nimi. Wszystkie sytuacje stresowe, zgodnie z przyczynami ich wystąpienia, dzielimy na trzy główne grupy: czynniki zewnętrzne, konsekwencje naszych działań i wewnętrzne. Warto zaznaczyć, że w rzeczywistości czynniki te często mieszają się lub występują łącznie. Rozważmy każdy z tych czynników bardziej szczegółowo. Obiektywne czynniki zewnętrzne, na które nie mamy wpływu. Do tej grupy zaliczają się nieuniknione problemy i kłopoty, które nas spotykają – przebite koło w samochodzie, rosnące ceny benzyny i zapałek, deszcz, który nie ma szans na suchość. Tutaj nic nie poradzimy – spada na nas utrapienie. Z wydarzeniem nic nie możemy zrobić, ale.. możemy zmienić swoje nastawienie do wydarzenia! Tak, tak, jak w tym banalnym powiedzeniu. Uwierzcie mi, w oklepanych i wyświechtanych słowach jest mnóstwo sensu, którego zazwyczaj nie dostrzegamy, bo słyszeliśmy już te słowa zbyt często, aby nadwyrężać nasz mózg próbując zrozumieć to, co usłyszeliśmy. Po prostu to przełykamy, rozpoznając znajome puste słowa... Nie dajmy się jednak rozpraszać. Zatem obiektywne zdarzenia plus pryzmat naszej percepcji równają się stresowi. Prosta formuła, gdzie pierwsza część (zdarzenie) jest stałą, druga (nasze postrzeganie) jest zmienną, od której zależy wynik – wystąpienie lub niewystąpienie stresu, a także jego siła emocjonalna nasze działania. Wszyscy popełniamy błędy, a konsekwencje tych błędów są dość oczywiste, a bardzo często powodują one także stres. Składają się na to dwa elementy – doświadczenie problemu i wyrzuty sumienia z powodu uświadomienia sobie własnego błędu. Na przykład, jeśli ktoś rozbił samochód, poniósł szkody moralne, co samo w sobie jest bardzo nieprzyjemne. Jednak destrukcyjne myśli dolewają oliwy do ognia, że ​​przyczyną wszystkiego jest jego nieuwaga i zaniedbanie. Można więc po prostu zajadać się wyrzutami sumienia, a skutki będą rozczarowujące – utrata spokoju ducha. Wewnętrzne czynniki stresu. To najtrudniejsza kategoria zarówno do analizy, jak i pomocy. Jeśli w pierwszym i drugim przypadku wszystko jest stosunkowo proste, czyli logicznie wytłumaczalne – jest źródło (problem) – jest konsekwencja, czyli stres jest mentalną reakcją na problem, to w trzecim – wszystko jest przyczyny wewnętrzne dzielą się z kolei na wewnętrzne doświadczenia i wyimaginowane, wymyślone problemy. Istnieje kategoria ludzi, których zrozumienie może być trudne, co często irytuje otoczenie. Nie mają oczywistych problemów zewnętrznych, nie sprawiają wrażenia dziwaków i nie umierają z głodu… ale jest jakiś subtelny znak, że są nieszczęśliwi. A twoi przyjaciele się denerwują – dzięki Bogu, to nie wszystko dla ciebie… zwariowałeś? itd.. W odpowiedzi po prostu uśmiechają się smutno.. i ten uśmiech, spokojny, niewzruszony i tak szczerze smutny.. to właśnie doprowadza nas do szału.. Bardzo często sami wymyślamy jakiś problem, który całkowicie pochłania naszą uwagę. Może to obejmować obawy dotyczące przewidywań dotyczących rychłego końca świata, tego, co się stanie, jeśli zostaniemy zwolnieni. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli nie ma problemu, zawsze można go wymyślić, a dla wielu problemy te nabierają ogromnego znaczenia, to znaczy stają się dominujące. Należy zauważyć, że rozpatrywane kategorie różnią się stopniem ważności - jeśli istnieje prawdziwy problem zewnętrzny , wtedy pochłania naszą uwagę, ale jeśli nie ma przyczyn zewnętrznych – wtedy coraz wyraźniej zaczynają ujawniać się czynniki wewnętrzne. To taki smutny paradoks ludzkiej psychiki - jeśli nie ma problemów, to z jakiegoś powodu trzeba je wymyślić…