4 ETAPY ŚMIERCI 1-iluzja życia Według Ajurwedy człowiek zaczyna umierać 2-3 miesiące po urodzeniu. Po 2-3 miesiącach symbolicznego rozwoju naszego życia (kiedy jeden dzień po urodzeniu równa się kolejnemu rokowi życia) stopniowo zaczynamy umierać. To, co zwykliśmy uważać za życie, uważa się za pierwszy etap śmierci. Etapy narodzin i śmierci cyklicznie następują po sobie, jak dzień i noc czy pory roku. Subiektywnie, pierwszy etap narodzin i pierwszy etap śmierci będą wydawać się prawie identyczne pod względem czasu trwania, chociaż jeden będzie trwał 5-6 miesięcy, a drugi. - dziesiątki lat. 2-wyjście z ciała fizycznego Po wyczerpaniu się czasu życia rozpoczyna się II etap śmierci, który trwa 9 dni (stąd tradycja wspominania zmarłego dziewiątego dnia). Powinieneś wiedzieć, że w najbardziej sprzyjających okolicznościach opóźnienie śmierci jest prawie niemożliwe, ponieważ okres życia jest nam dany na ukończenie określonego programu (prarabdha i dharma karma). Jeśli nie wywiążemy się ze swoich zadań, a wręcz przeciwnie, na wszelkie możliwe sposoby zniszczymy swoje ciało fizyczne w imię przyjemności zmysłowych, możemy bardzo szybko skrócić swoje życie. Na początku drugiego okresu, kiedy serce się zatrzymuje i oddycha, następuje śmierć kliniczna. Niedobór tlenu i glukozy prowadzi przede wszystkim do masowej śmierci neuronów w korze mózgowej. Nieco później umierają ośrodki podkorowe i hormonalne, szpik kostny i inne tkanki. W tym momencie nasza dusza wraz z jej „subtelnymi” powłokami zostaje oddzielona od ciała fizycznego, które pozostawione bez zasady życiowej stopniowo zaczyna się rozkładać. Większość „zmarłych” w pierwszych minutach, a nawet godzinach po śmierci z reguły niczego nie widzi i nie zdaje sobie sprawy, jednak niektórzy są w stanie niemal natychmiast obserwować swoje ciało i miejsce, w którym zginęli. Inni stopniowo odzyskują świadomość i pozostając w eterycznej skorupie, nabywają dotychczasową aktywność uczuć, umysłu i intelektu. Tutaj zdajemy sobie sprawę, że wszystko, co było z nami związane – rodzina, dom, praca, kraj, bogactwo – zostaje utracone wraz z ciała fizycznego, nie wiedzą, co ich czeka dalej, więc są przepełnieni strachem. Jednocześnie ktoś, kto przeszedł do „innego świata”, może czytać w myślach innych ludzi i od razu przechodzi do tego, kto o nim myśli. Dlatego przez pierwsze 9 dni, myśląc o „zmarłych”, możesz wysyłać mu dobre myśli i tym samym naprawdę go wspierać… jego postrzeganie świata w tym okresie będzie przemieszane z najżywszymi wspomnieniami z jego poprzedniego życia. Gita mówi: „Myśli w chwili śmierci determinują naszą przyszłość”. Niektórzy wierzą: „możesz żyć, jak chcesz, ale nadejdzie śmierć, wtedy pomyślimy o Bogu”. Trzeba jednak wiedzieć, że na 2. etapie śmierci wyznaczony zostanie dalszy los jednostki... to jak żyliśmy, o czym marzyliśmy, do czego dążyliśmy, czego pragnęliśmy i jakie działania wykonywaliśmy - będzie dominować w naszym życiu. świadomość i określić przyszłość. Wcześniej krewni zapraszali bramina, który czytał święte kanony przez 9 dni, pomagając duszy pokonać okres przejściowy; przekonali „umarłych”, że egzystencja nie jest pełna, powinien uspokoić umysł, skoncentrować się na tym, co duchowe i modlić się do Boga... Opisano kolejne etapy czekającego go okresu przejściowego. Nie później niż 3 dni później ciało poddano kremacji, a prochy rozrzucono nad jedną ze świętych rzek. Rytuał kremacji pomógł zmarłemu uwolnić się od przywiązania do ciała fizycznego i tym samym skrócił czas jego „nieziemskich” cierpień. Jednak niektórzy z powodu niewiedzy próbują ponownie wejść do już rozkładającego się ciała fizycznego. Dlatego na cmentarzach i kostnicach można czasami zobaczyć duchy, subtelne ciała „zmarłych” (ze względu na przywiązanie nie mogą oni rozstać się ze swoim ciałem fizycznym). Ich eteryczna matryca świeci w określonym kierunku światła księżyca i dokładnie dopasowuje się do konturów ciała fizycznego człowieka lub innej formy życia. niektórzy uważają, że natychmiastowa śmierć jest najskuteczniejsza. To jest źle. Osoba cierpiąca przed śmiercią jest na nią moralnie lepiej przygotowana niż osoba umierająca natychmiast, która znajduje się w jej drugim stadium.