To, jak postrzegamy swoje ciało i odnosimy się do niego, to istotne pytanie dla prawie każdej osoby. Wychodząc do pracy, w interesach lub po prostu spędzając wolny czas, codziennie i nie raz patrzymy w lustro i dostrzegamy w nim coś, co może nas uszczęśliwić, trochę zasmucić lub bardzo przygnębić. Oczywiście wszyscy ludzie postrzegają swoje ciało inaczej i dlatego traktują je inaczej. Niektórzy ludzie są z tego dumni i mogą nawet się tym obnosić, inni akceptują siebie takimi, jakimi są, ale większość ludzi chciałaby coś zmienić w swojej budowie ciała, na przykład uprawiać sport, zrzucić zbędne kilogramy lub po prostu schudnąć. Oczywiście każdy ma swoje wyobrażenie o idealnym ciele, choć oczywiście ulega ono wpływom mediów i w mniejszym lub większym stopniu koreluje z ideałami piękna, które są nam transmitowane w telewizji i na antenie Internet W kwestii stosunku do własnej wagi, dziś najczęstszym tematem jest odchudzanie, czy w języku potocznym po prostu odchudzanie. Dlaczego ten problem stał się tak pilny? To proste! Mieszkańcy krajów rozwiniętych i rozwijających się doświadczyli w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat znacznego spadku mobilności, a żywność oferowana w sklepach (nie wspominając o ogólnodostępnych cateringach i piekarniach na całym świecie) zwiększyła swoją kaloryczność. W rezultacie człowiek spożywa więcej kalorii, niż potrzebuje do zapewnienia normalnego funkcjonowania własnego organizmu. Powstała nadwyżka kaloryczna odkłada się w organizmie i wpływa na nasze samopoczucie oraz nastrój. A teraz osoba nie lubi już tak bardzo siebie w lustrze, co w naturalny sposób wpływa na jego poczucie własnej wartości i relacje z płcią przeciwną lub partnerem. Pojawia się wyzwanie, aby coś zmienić. Następnie osoba przechodzi na jedną z wielu diet i może zacząć chodzić na siłownię. I odchodzimy. Na początku odczuwalny jest wzrost sił i nastroju, co daje pozytywne rezultaty. Ale prędzej czy później następuje załamanie, gdy człowiek zmuszony do radykalnej zmiany nawyków żywieniowych i odmawiając sobie przyjemności jedzenia, zaczyna pożerać to, czego sobie zabronił, bo zakazany owoc jest tak słodki i przyciąga. Powodów i wymówek, aby nie uprawiać sportu, jest wiele, bo dzisiaj są ważniejsze rzeczy do zrobienia lub po prostu chcesz się zrelaksować. W wyniku takiego załamania pojawiają się wyrzuty sumienia, poczucie winy i wstydu, jeszcze bardziej cierpi poczucie własnej wartości i traci się pewność siebie. Dlaczego to się dzieje? Jaki jest tutaj sekret? A sekretem jest brak motywacji, a mianowicie celów, które człowiek sobie wyznaczył. Z reguły takie cele obejmują utratę wagi, aby zadowolić płeć przeciwną, utratę wagi, aby nie wstydzić się noszenia stroju kąpielowego na plaży lub utratę wagi, aby opublikować atrakcyjne zdjęcia w sieciach społecznościowych i zdobyć dużo lajków, a także przyćmić swoje dziewczyny itp. Zgadzam się, co jest to słaba motywacja, ponieważ nie jest zorientowana na siebie, ale na innych ludzi. Mając taką motywację, człowiek stara się schudnąć nie dla siebie, ale po to, aby wzbudzić podziw innych. Czy wzbudzi ten podziw osiągając zamierzony efekt? Jak długo będzie trwał ten podziw, czy też otaczający go ludzie szybko o nim zapomną? A co jeśli już wzbudza podziw innych swoimi wynikami w działalności zawodowej, edukacyjnej czy twórczej? Wszystkie te pytania podają w wątpliwość rozważaną motywację. Co dalej robić? A potem trzeba być ze sobą szczerym i odpowiedzieć sobie na kilka pytań. Czy to naprawdę ja chcę pozbyć się zbędnych kilogramów (nawet jeśli są ich tylko dwa), czy może coś/ktoś mnie do tego zmusza? Po co mi to, a mianowicie, co uzyskam, osiągając pożądaną wagę lub wygląd? I na koniec, po co mi moja obecna nadwaga, czy daje mi to jakieś korzyści O korzyściach i psychologicznych przyczynach przybierania na wadze już powiedziano, więc nie będę się rozwodzić nad tym tematem..