Od autora: Artykuł został opublikowany w zbiorze materiałów II Międzynarodowej Konferencji „Euromedica-Kijów 2009” („Terapeutyczne i zdrowotne aspekty medycyny naturalnej XXI wieku” ), który odbył się w dniach 9-10 maja 2009r. w Kijowie.www.naturmed.com.ua/Praktykujący uzdrowiciele wiedzą, że bez świadomości pacjenta o jego problemach psychicznych, bez jego pracy nad sobą, efekt leczenia może mieć tendencję do zero: jeśli leczy się tylko fizyczną płaszczyznę choroby, objawy mogą wykazywać tendencję do nawrotu. Ale jak możemy pomóc pacjentowi uporać się z psychologicznymi przyczynami choroby? Rozwiązanie tego problemu wymaga czasami długiej i żmudnej pracy. Z drugiej strony, osoby zajmujące się praktykami energetycznymi często stają w obliczu nieoczekiwanego nasilenia własnych problemów fizjologicznych lub psychologicznych. Jest to naturalne, gdyż wzrost potencjału energetycznego nie rozwiązuje problemu dojrzałości psychicznej. Jeśli zastosujesz zwiększone ciśnienie wody do lufy, zacznie ona tryskać ze wszystkich pęknięć - nawet z tych, które wcześniej były niewidoczne. Dlatego czasami można zaobserwować, jak nierówności w charakterze danej osoby pod presją nadmiaru energii stają się „bardziej widoczne”. Celem uzdrowiciela jest poradzenie sobie w odpowiednim czasie z własnymi różnorodnymi trudnościami. Potężną metodą szybkiej i bardzo głębokiej pracy z całym szeregiem problemów jest technika oddychania holotropowego (HOB) – główna metoda psychologii transpersonalnej. Oddychanie holotropowe zostało opracowane w latach 70-tych przez amerykańskiego psychologa, lekarza medycyny Stanislava Grofa, jako legalna alternatywa dla terapii psychodelicznej. W 1993 roku oddychanie holotropowe zostało oficjalnie zatwierdzone i zarejestrowane przez Ministerstwo Zdrowia Federacji Rosyjskiej jako jedna z 28 metod psychoterapii. Głównymi elementami tej metody są: oddychanie spójne, głębsze i szybsze niż zwykle; specjalnie dobrana muzyka; pomoc w uwalnianiu energii poprzez specyficzne techniki pracy z ciałem oraz szereg technik arteterapeutycznych. Praca wykonywana jest w stanie transu oddechowego w parach pod okiem instruktora. Sesje holotropowe przenoszą zablokowane dramatyczne doświadczenia i doznania fizyczne z poziomu nieświadomości na poziom świadomości. Podczas sesji holotropowej można uwolnić się od starego problemu (w tym traumy porodowej), otwarcie stawiając mu czoła i przepracowując go. Przetwarzanie odnosi się do pełnej reakcji emocjonalnej i fizycznej na traumatyczny materiał. Uwolnienie głęboko ukrytych emocji i doznań poszerza granice percepcji, zwiększa swobodę reakcji i otwiera drogę do nowych doświadczeń. W psychologii transpersonalnej proces ten nazywa się integracją. Naszym zdaniem oddychanie holotropowe, przy ścisłym trzymaniu się technologii S. Grofa, w odróżnieniu od większości innych metod psychoterapii, jest sposobem bezpośredniej pracy z zaburzeniami przepływu energii. To właśnie tłumaczy najwyższą skuteczność tej metody i dlatego oddychanie holotropowe można uznać za praktykę głębokiego uzdrawiania, która może wywołać zmiany na wszystkich poziomach człowieka. Możliwość takiego wielopoziomowego opracowania jest wyjątkowa i niezwykle istotna. Przecież to, co komplikuje nasze codzienne życie, uniemożliwia nam przedostanie się do wyższych płaszczyzn Istnienia. Nie bez powodu w społeczeństwach tradycyjnych funkcję przewodnika duchowego i funkcję uzdrowiciela pełni ta sama osoba – szaman (pierwsi lekarze jako osoby wykonujące odrębny zawód pojawili się dopiero w starożytnej Grecji). Ciało i umysł są ściśle powiązane poprzez koncepcję „energii”, o której szczegółowo pisał amerykański psychiatra A. Lowen, stojący u początków psychoterapii zorientowanej na ciało: „Na poziomie powierzchni psychika i somatyka wpływać na siebie. Jednak na głębszym poziomie nie ma psychiki ani somatyki, a jedynie pojedynczy organizm, którego rdzeń ma energię biologiczną. Każdy problem psychologiczny jest także problemem energetycznym. Każda blokada organizmu wiąże się z zaburzeniami.