Często w czasie depresji pojawiają się myśli, że nie chce się żyć, dlatego warto wykonać test mający na celu zdiagnozowanie zaburzeń depresyjnych (np. test Becka, który można znaleźć w Internecie). W przypadku wykrycia oznak ciężkiej depresji wskazane jest skonsultowanie się z psychiatrą, ponieważ bez leków prawie niemożliwe jest poradzenie sobie z tą poważną chorobą, ponieważ jedną z przyczyn są zaburzenia biochemiczne w funkcjonowaniu neuroprzekaźników. W każdym razie, niezależnie od tego, czy jest to depresja, czy nie, musisz dać upust swoim uczuciom i myślom, a nie trzymać wszystko dla siebie! Idź do pokoju gniewu! Pozwól sobie poprosić o pomoc po prostu przyjaciela, krewnego, psychologa, infolinię, kogoś, kto wysłucha, wesprze i być może znajdzie wyjście z sytuacji, której Ty nie widzisz. Istnieją bezpłatne usługi psychologiczne. Nawet jeśli wydaje Ci się, że cały świat jest wrogi i nikt nie może Ci pomóc, mimo to pozwól sobie zauważyć osobę, której zależy na tym, co się z Tobą dzieje. Pozwól sobie zobaczyć sojusznika. Jeśli nie ma osoby, która może Cię wysłuchać, spróbuj spisać swoje przemyślenia i doświadczenia, a następnie przeanalizuj: często negatywne oceny zniekształcają rzeczywistość. Możesz nagrać swoje słowa na dyktafonie... najważniejsze jest, aby mówić głośno. Możesz spalić notatki, symbolicznie uwalniając się od takich myśli. Zapisz zalety (po co żyć) i wady (dlaczego nie żyć). Z reguły odebranie sobie życia jest symbolicznym przesłaniem dla bliskich. Więc najpierw napisz to, zrób „szkic” wiadomości, przećwicz. W końcu słowa „nie chcę żyć” tak naprawdę oznaczają: „Nie chcę żyć TAK bardzo”. I jeszcze jedno: takie myśli są oznaką kryzysu. A kryzys to przejście z jednego etapu życia do drugiego, którego pokonanie nieuchronnie przyniesie rozwój. Trzeba tylko znaleźć wsparcie, sens, zasoby. Zawsze są środki, nawet w najbardziej tragicznych sytuacjach. Ale z powodu wewnętrznego bólu ich nie widzisz; twoja percepcja zawęża się jak tunel metra. Ale kiedy wyjdziesz z tunelu, znajdziesz wsparcie. Wystarczy, że ktoś Ci trochę pomoże, żeby zobaczyć ten „guz na bagnie” i zwrócić ku niemu twarz. Życie też jest nieprzewidywalne i przypomina grę. Jeśli to odetniesz, nie będziesz wiedział, do czego ta gra była dla ciebie przeznaczona. Pamiętaj, że życie odzwierciedla to, co jest w nas: jeśli w środku jest agresja, życie nas pokona; jeśli w środku jest strach, życie nas przerazi, jeśli w środku jest radość, życie nas zachwyci.