Od autora: Kontynuuję swoje notatki psychologiczno-językowe na temat etymologii słów nazywających uczucia. Samo słowo, jego wewnętrzna forma (nie zawsze jasna dla rodzimych użytkowników języka, ponieważ jest zaciemniona z powodu utraty pokrewnych słów w procesie rozwoju języka) często zawiera wskazówkę, wskazówkę dotyczącą akcji, procesu, stanu, który jest wyznaczony Badając etymologię słów - nazywa uczucia i emocje, jestem przekonany, że czasami te wskazówki są tak obszerne i głębokie, że można zaobserwować, jak słowo w zwiniętej formie przechowuje cały zarys psychologiczny (podobnie jak ziarno). przechowuje „projekt” ucha). Jedną z ilustracji może być słowo wstyd od V.I. Dahla: Stud, wstyd, wstyd, wstyd, uczucie lub wewnętrzna świadomość nagany, upokorzenie, samopotępienie, skrucha i pokora, wewnętrzne wyznanie sumienia; hańba, hańba, hańba, wyrzut, upokorzenie w oczach ludzi; Krew krzepnąca z upokarzającego, żałobnego uczucia. Wstyd, hańba nagości, czyli w ogóle uczucie oburzenia z powodu jakiegokolwiek moralnego naruszenia czystości, czystości i planów rozpusty. To poczucie moralne jest charakterystyczne tylko dla człowieka; żadne zwierzę nie wykazuje po nim śladu. Wstyd, podobnie jak sumienie i poczucie moralności, ma płeć przeciwną. bezwstydność, bezczelność, bezczelność, nieuczciwość, rozpusta; jak wstyd, upokorzenie: honor, honor, honor (ludzki), chwała itp. Kiedy krew spływa na twarz, zwykle mówią: ona się wstydzi, chociaż nie zawsze jest to prawdą. Nieśmiały, wstydliwy, nieśmiały: skromny, pokorny; nieśmiały. Jeśli jesteś wstydem, nie bądź niegrzeczny! [1] Informacje historyczne i etymologiczne [2]: We współczesnych językach słowiańskich spotykamy słowa pokrewne: np. słoweński stadnina – wstręt (a słoweński sram oznacza wstyd). Ciekawy jest serbsko-chorwacki stidak - ostatni kawałek na talerzu, którego wszyscy wstydzą się wziąć :) W językach staroruskim (istniał w XVII wieku) i starosłowiańskim (9-17 w.) było słowo stadnina - wstyd, wyrzut. W języku prasłowiańskim (2-7 wieków) *stydъ, *studъ oznaczało zimno, drętwienie (stąd w języku Indo powstało isti, chłodno, studit, lodowaty, galaretowaty). -Europejski prajęzyk (6–5 w. p.n.e.) rdzeń *stu jest rekonstruowany - - w celu kurczenia się, pogrubiania, zagęszczania. I jest to powiązane z rdzeniem *sta- – stać się, stój, stać się. Grecki Styks (mitologiczna rzeka w Zaświatach) pochodzi od tego samego rdzenia. Interesujące są starożytne indyjskie słowa z tym rdzeniem: stōka- – kropla i stūpa-. – kępka (włosów). Wydaje się, że ich wspólne seme jest czymś oddzielonym od ogólnej masy, odizolowanym; kawałek, część, fragment. (Nie jest do końca jasne, w jaki sposób semantyka ta rozwinęła się ze znaczeń kompresja, kondensacja, kondensacja, stop, ale w kontekście psychologii wstydu semantyka ta okazuje się bardzo istotna, do czego powrócimy pod koniec rozdziału). artykuł. - I. R.) A we współczesnych językach indoeuropejskich rodziny słów o tym samym rdzeniu mają następujące znaczenia: potwór; coś obrzydliwego; przenikliwe zimno; gorączka; dokręcić, ścisnąć.P. Ya. Czernych pisze o starożytnym rdzeniu *stu- i jego późniejszych formacjach: Starsze znaczenie brzmiało „to, co powoduje, że człowiek się kurczy, staje się odrętwiały, odrętwiały”, stąd „zimno” (w sensie fizycznym) i „wstyd” (w sensie zmysł moralny) [2]. ***Słowo wstyd pochodzi więc od wstydu, czyli wstyd w dosłownym znaczeniu oznacza zamrożenie, zamrożenie, zatrzymanie, bezruch. A psychologia wstydu jednoznacznie to potwierdza. Wiemy, że mięsień się „zatrzymuje” (zaciski, bloki). są typowym zjawiskiem doświadczeń wstydu. Nawiasem mówiąc, „znaczenie moralne”, o którym pisze P. Ya. Czernych, wiąże się również z pojęciem chłodu: wstyd, brak akceptacji, odrzucenie to chłodna postawa, przejaw niechęci, wstrętu Jeśli dziecko żyje przez długi czas w atmosferze odrzucenia doznaje traumy: jego „ja” jest fragmentaryczne, bo pewne części doświadczenia i w efekcie wyobrażeń o sobie okazują się odrzucone = wyizolowane (i tu można przywołać starożytne Indyjskie słowa pokrewne z fragmentem semantyki). Impulsy do ukrywania się, zakrywania twarzy, „zejścia do podziemia” również wyrażają. 2.