Niedawno było święto - Walentynki. Albo, jak bym to nazwał, dzień wszystkich, którzy doświadczają miłości romantycznej – EROS. A w tym artykule chcę przyjrzeć się naturze związków miłosnych dorosłych? Co może leżeć u podstaw miłości? Zatem słowo „miłość” słyszymy wiele razy dziennie w piosenkach, filmach, książkach, od naszych bliskich. Co więcej, coraz więcej słyszymy o miłości w romantyczny sposób. Wielu naukowców i psychologów badało taki temat jak miłość. A dzisiaj o miłości opowiem nie tylko z pozycji psychologa rodzinnego, ale z punktu widzenia terapii skoncentrowanej na emocjach (EFT). Jest to popularna i naukowa metoda pracy z małżeństwami. Istnieje wiele definicji miłości. Podoba mi się ta definicja - Miłość to uczucie charakterystyczne dla danej osoby, głębokie przywiązanie i dążenie do drugiej osoby. Jest to proste i zrozumiałe. Należy tutaj powiedzieć, jak starożytni Grecy identyfikowali różne rodzaje lub rodzaje miłości. (I szkoda, że ​​w naszym języku jest tylko jedno słowo – Miłość). Wyróżniali miłość rodzinną (lub pokrewieńską) („storge”), miłość przyjacielską („philia”), miłość romantyczną („eros”) i miłość ofiarną („agape”). Ale w każdym rodzaju miłości u podstaw leży przywiązanie - jest to podstawowa potrzeba człowieka od urodzenia i jest nieodłącznym elementem osoby jako istoty społecznej przez całe życie. Znajdowanie i utrzymywanie kontaktu ze znaczącymi innymi osobami jest wrodzonym i głównym czynnikiem motywującym w ludziach. Ktoś może zapytać: „Jaka jest różnica między miłością a zakochaniem, uzależnieniem, współzależnością?” Pomimo tego, że u podstaw tych wszystkich zjawisk leży przywiązanie (od słowa POŁĄCZENIE), to te stany są różne. Faktem jest, że przywiązanie kształtuje się we wczesnym dzieciństwie i może być ono bezpieczne, niezawodne (skuteczne) lub zawodne, niebezpieczne. Ja, podobnie jak wielu psychologów, uważam zakochanie się za początkową część miłości. Pasjonująca miłość. Kiedy mówią, że miłość trwa 3 lata, mają na myśli zakochanie się, co wiąże się z uwolnieniem do krwi dużej ilości hormonu dopaminy. Uzależnienie – uzależnienie – uzależnienie, uzależnienie, w szerokim tego słowa znaczeniu, uzależnienie obsesyjna potrzeba określonej aktywności (narkotyki, alkohol, mania hazardowa). Istnieje coś takiego jak - współzależność. Dzieje się tak, gdy istnieje zarówno intymność, jak i autonomia. Kiedy teoretycznie mogę żyć bez Ciebie, ale przy Tobie czuję się dużo bardziej komfortowo. Bezpiecznej zależności zawsze towarzyszy autonomia i zwiększa pewność siebie. Warunki takie jak całkowita niezależność od innych i nadmierna zależność to dwie strony tego samego medalu, a mianowicie warianty niebezpiecznej zależności. Bezpieczne uzależnienie wiąże się z otwartością, pozytywnym obrazem siebie i poczuciem więzi z innymi. Zdrowie w tym modelu to bezpieczna zależność, a nie samowystarczalność i odrębność. Kontakt z osobami przywiązanymi jest naturalnym mechanizmem przetrwania. Obecność osób przywiązanych, takich jak partner, dzieci, rodzice, małżonkowie, przyjaciele czy kochankowie, zapewnia komfort i bezpieczeństwo. Chociaż niedostępność takich postaci powoduje niepokój. Reakcją na niedostępność może być złość, przywiązanie, fiksacja, depresja, rozpacz. Przywiązanie do bliskich staje się zatem naszą główną obroną przed bezradnością i bezsensem życia. Przywiązanie i miłość są naturalnym antidotum na lęki i trudności życiowe. Współzależność, relacje współzależne to przede wszystkim relacje z osobą zależną. Zamiast twojej własnej Jaźni istnieje Jaźń innej osoby. W związku współzależnym człowiek wydaje się zatracać, zacierają się granice osobiste, zanikają hobby i zanika dbałość o jego potrzeby. Jednocześnie wszystkie zasoby są wydawane na utrzymywanie toksycznych relacji, a nie na próby przywrócenia stanu psychicznego. Trauma psychiczna w dzieciństwie ma ogromny wpływ na uzależnienia i współuzależnienie.