Według nakazów, kto wie - zrozumie ;) Dzisiaj - znowu w temacie „wewnętrznych zakazów”, ograniczających przekonań, blokujących schematy poznawcze... Najwięcej powszechne – wielu znajdzie je w swoim domu, tak jak ja i wszyscy świadomi klienci. Skąd się biorą – a raczej z „Wychowania”, wpływu społeczeństwa, kultury i sytuacji dorastania. Przede wszystkim ja Chcę podkreślić tę bardzo ważną linię – której wielu nie rysuje: – W tym, co masz „Irracjonalne przekonania”, „Bloki mentalne” i tak dalej… Oznacza to, że w wieku 20–30 lat myślenie jest częściowo na uboczu. poziom 5-letniego dziecka - najprawdopodobniej nie jesteś winien - Jednak - teraz, ponieważ nadal są aktywne, jesteś główną stroną zainteresowaną w ich przezwyciężaniu, odnawianiu. i tak dalej. To znaczy, że wielu ludziom to „nie mieści się”, ale jest bliższe rzeczywistości: można być w czymś całkowicie niewinnym, a jednocześnie na przykład za to „coś” odpowiadać. dzięki za przykład M. Komissarovej) - mężczyzna przeżył, a potem powódź/huragan/pożar lasu zburzył mu dom i pozostawił bez dachu nad głową. Kto jest winny? Komu mam to przedstawić? Do Prezydenta? :) A może to „jego karma”? Niestety nie uda się go „przedstawić” elementom przyrody – oczywiście, że chciałbym, ale to niemożliwe. A jednak kto jest odpowiedzialny za zapewnienie danej osobie mieszkania? „Kto psuje, ten naprawia”? Poczekać, aż „Bóg zapewni”? Powyższe jest bardzo ważnym krokiem od „dzieciństwa” do dojrzałości, nie bądź zbyt leniwy, aby „medytować” na taki temat.* * *A więc w temacie - bloki. Najbardziej „modny” i powszechny; niektórzy „leczą” je od lat… Uwaga – to nie są zakazy rodzicielskie; Naiwnością jest wierzyć, że dziecko jest tak „posłuszne” i robi to, co mu się każe. Jest to raczej wynik wielu procedur - obserwacji innych, kar, doświadczeń, interpretacji... Na podstawie których zostaje podjęta decyzja - proszę zwrócić uwagę, że w tym wieku jest ona dość racjonalna i adaptacyjna, ponieważ dziecko ma ograniczone możliwości możliwości - decyzja o wykonaniu „blokady”, przestrzeganiu zakazu .1. Blok negatywny zaczyna się od „Nie płacz, jesteś już duży”, „Nie krzycz na mamę!”; „Smirnow, przestań przeklinać na lekcjach!” I ogólnie dorosłych można zrozumieć… Jednak gdy to wszystko zamienia się w ciągły „strumień zakazów”, powoduje to bardzo smutne konsekwencje, nawet w wieku dorosłym. Zabraniamy sobie: - Odczuwania „złych” emocji („Boże, co to jest – boję się?! To niemożliwe, jestem mężczyzną!!!”) - Zadawania „złych” myśli (No dalej, kto śnił, jak mama złamała ci nogi? A potem przez bardzo długi czas próbowałeś o tym nie pamiętać, prawda?) - Wyrażaj się „złymi” słowami (według tego samego schematu - to czyni cię „złym”, „niezdolnym” , „niepożądane” itp.) I wiele innych „drobiazgów”. „Usuwa się go” nie przez „pozwolenie” sobie na te wszystkie paskudne rzeczy – chociaż w pewnym sensie też; ale racjonalna, pełnoprawna analiza ze wszystkich stron; i oczywiście bezwarunkowa samoakceptacja. W zasadzie o tym pisze i szczegółowo mówi Brené Brown. Słynna „wrażliwość” to chęć bycia niechcianym i nieakceptowanym. Skąd to pochodzi? Między innymi – z „wewnętrznej siły”; kiedy masz zasoby, dzięki którym możesz być dla siebie „pożądany” i „akceptowany”.2. Blokada niewygodnej aktywności Tak, wszelkiego rodzaju „odkładanie na później”, „nie mogę się przygotować”, „nie mogę się poznać” itp. Wydaje się, że to aż tak różne rzeczy? Nie, łączy ich jedno - choć może i dwie :) :- Niski próg frustracji. Pomysł, jak nieznośnie nudne/trudne/straszne to będzie i że będzie bardzo niewygodne. Choć, jak już dawno pisałem w poście, na który nie pozwalała cenzura na tym blogu, każdemu znane jest zjawisko „rozczarowania strachem”, kiedy coś, co miało być „straszne” i „nie do zniesienia”, okazuje się bądź normalny. Zwykły. Stres oczywiście, ale całkiem znośny, nawet w jakiś sposób dokuczliwy - wyobrażałam sobie taką tragedię dla siebie, a tu... :) - Unikanie stresu/Oszczędzanie energii. Kolejna ważna kwestia - z reguły nasz „mózg limbiczny” robi to automatycznie; ponieważ Mamy mało energii, powinniśmy ją przeznaczać tylko na ważne (z „emocjonalnego” punktu widzenia) rzeczy –.