Zespół stresu pourazowego (PTSD) to poważne zaburzenie psychiczne, które pojawia się w wyniku jednorazowej lub powtarzającej się traumatycznej sytuacji, która może rozwinąć się w przypadkach udziału w operacjach wojskowych lub bycia świadkiem takich, w przypadku kryzysów spowodowanych przez człowieka, klęsk żywiołowych, wypadków, przemocy seksualnej, w wyniku wpływu psychicznego i wielu innych. To, co u jednej osoby pozostanie niezauważone, może spowodować bardzo silne zmiany psychiczne, a w konsekwencji zmiany somatyczne u innej. Konsekwencją PTSD może być ogólna depresja, specyficzne fobie i zaburzenia paniki. PTSD to złożona choroba psychiczna, która może prowadzić nie tylko do niepełnosprawności, ale także do zakłócenia funkcji życiowych Prawie wszystkie osoby, które doświadczyły PTSD w takim czy innym stopniu, mają problemy w relacjach interpersonalnych, zarówno w rodzinie, jak i w budowaniu jakichkolwiek interakcji. ze światem zewnętrznym. Naturalnie takie zachowanie jest odbierane negatywnie przez innych, co w konsekwencji jeszcze bardziej pogarsza stan osoby, która przeżyła traumę, a w efekcie upośledza jej funkcjonowanie osobiste i społeczne. Czasami jedynym wyjściem, jakie znajdują osoby, które doświadczyły zespołu stresu pourazowego, jest uzależnienie od alkoholu lub narkotyków. Psychologowie pracujący w strefach kryzysowych starają się pomóc w zidentyfikowaniu strefy ryzyka i zapewnić ofiarom szybką pomoc. W ośrodkach psychologicznych działają grupy rehabilitacyjne dla osób cierpiących na zespół stresu pourazowego. Psychologowie zwracają szczególną uwagę na profilaktykę i wczesną diagnostykę. Interwencja w odpowiednim czasie pozwala uniknąć przejścia w fazę przewlekłego zespołu stresu pourazowego, kiedy u osoby rozwija się nieprzystosowany stan psychiczny. Tworzenie aktywności rodzinnej, społecznej czy zawodowej staje się dla niego niemal niemożliwe. W literaturze można spotkać stwierdzenia, że ​​kobiety rzadziej niż mężczyźni cierpią na zespół stresu pourazowego. Stwierdzeń tych nie można przyjąć jednoznacznie. Badania pierwotne przeprowadzono na kobietach, które doświadczyły przemocy na tle seksualnym, a mężczyźni byli weteranami wojennymi, jednak obecnie mężczyźni, którzy przeżyli przemoc na tle seksualnym, coraz częściej szukają pomocy psychologicznej. Z naukowego punktu widzenia podejście do leczenia PTSD w aspekcie medycznym nie ma różnic między płciami. Psychologowie biorą pod uwagę historię kształtowania się ludzkiej psychiki od urodzenia i kulturowy czynnik jej kształtowania; z tego stanowiska postrzegane są także różnice między płciami. Ważnym czynnikiem jest wiek osoby, która cierpiała na zespół stresu pourazowego. W większości przypadków dzieci wracają do zdrowia szybciej niż dorośli, biorąc pod uwagę to samo źródło traumy. Jednak dziecko musi być świadome doświadczanych wydarzeń, ponieważ konsekwencje PTSD mogą powrócić w dowolnym momencie cyklu życia. Wyzwalaczem mogą być zdarzenia, które niejasno przypominają to, które spowodowało PTSD (dźwięk rzeki, obraz gór, program telewizyjny, SMS, piosenka). Z wiekiem objawy PTSD mogą się nasilać. Wysiłek ten może wiązać się z utratą zdrowia fizycznego, PTSD pogłębia się poczuciem bezradności, pozbawieniem znaczących kontaktów społecznych, marginalizacją społeczną i tak dalej. Metody leczenia PTSD Obecnie psychologowie mają w swoim arsenale wiele różnych metod. Z zespołem stresu pourazowego pracują psycholodzy różnych kierunków. Najskuteczniejszą metodą jest terapia sztuką; w tym podejściu człowiek uczy się nie tylko delikatnego przetwarzania traumatycznego wydarzenia, ale także odnajdywania zewnętrznych i wewnętrznych zasobów, aby móc kontynuować pełnię życia. Metody terapii poznawczo-behawioralnej pomagają zmienić wzorce zachowań które powstały w wyniku przebytej traumy. Farmakoterapia (tylko lekarz może przepisać leki) oraz metoda odczulania i przetwarzania ruchu gałek ocznych (EMDR) mają za główny cel zmniejszenie objawów PTSD, a także treningu autogennego różne metody relaksacyjne i terapie zorientowane na ciało pomagają złagodzić blokady i mięśnie!