Sama miłość nie wystarczy, aby związek był szczęśliwy. Bez czego nie są możliwe szczęśliwe związki? „Gdyby tylko była miłość, byłoby szczęście”. Znajomy, piękny wyraz. Małżeństwa są tworzone z miłości, ale 70% rozwodów dowodzi, że sama miłość nie wystarczy, aby związek był szczęśliwy. Wydaje się, że Lew Tołstoj mówi o tym, jak może przyjść miłość mężczyzny i kobiety, a nie młodych, wdowców przyczepa kilkorga dzieci , postanowili się spotkać. Bo to opłacalne ekonomicznie, bo potrzebny jest mąż, który jest żywicielem rodziny, i żona, która opiekuje się dziećmi i prowadzi dom. Żaden z nich nie mówił ani nie marzył o wysokich uczuciach. Po prostu dwie osoby szczerze się zgodziły i potrafiły zrozumieć korzyści płynące z tego związku. Zbiegły się dwie osoby. Nie dla miłości. Z szacunkiem i wdzięcznością dla mojego partnera życiowego, że zgodził się dzielić z nim ciężar życia. A autorka pisze, że żyją cicho i spokojnie, traktują się nawzajem z życzliwością i szacunkiem i, jeśli Bóg pozwoli, wkrótce doczekają się wielkiej miłości. Będą żyć! Tu nie chodzi o to, żeby zakochiwać się w obrazie i uznać, że jest to idealny partner, którego obecność sprawi im radość, a to oznacza, że ​​muszą stopić swoje ciała, żyć razem, patrzeć na ukochaną osobę jak na słońce i cieszyć się przepływ szumu wytwarzanego przez hormony. Albo oczekuj, że nasz partner sprawi, że będziemy szczęśliwi, bo miłość oznacza, że ​​powinniśmy szukać miłości, mając nadzieję, że ona uczyni nasze życie lepszym. Samo uczucie miłości sprawia, że ​​trzepoczesz i wznosisz się. Ocean hormonów nie może powstrzymać się od rozwalenia Ci głowy. Kiedy związek się zaczyna, zapiera dech w piersiach. Jesteśmy parą! I a priori wszystko pójdzie jak w zegarku, gdy hormony opadną, wzajemne roszczenia szybko zniszczą związek, jeśli nie będzie w nim szacunku. Rezultatem będzie uraza i rozczarowanie. Miłość jest jak egoizm. Kochaj bez zrozumienia znaczenia drugiej osoby w naszym życiu. Dlaczego to jest ważne? Czy naprawdę tylko dlatego, że zaspokaja podstawowe potrzeby? W zniszczonych związkach często brakowało ważnych elementów. Poczucie szacunku i wdzięczności wobec partnera. Poczucie wdzięczności, że wchodząc w relację z nami czyni nasze życie lepszym. Wchodząc w związek oczekujemy, że otrzymamy od drugiej jakieś premie. I dostajemy je. To normalne, że jesteśmy wdzięczni, że ta osoba jest z nami, że nasze życie stało się lepsze dzięki niej. Wdzięczność i szacunek, zrozumienie, że partner jest dla nas ważny, to niezbędne elementy relacji. Zrozumienie, że gdyby go nie było, nasze życie byłoby gorsze, nie mówię o tych przypadkach, gdy partner jest używany do zrekompensowania traum z dzieciństwa, do zwiększenia poczucia własnej wartości, bo chcesz, żeby wszystko było jak inni ludzie. NIE. Chodzi o to, że wspólne życie jest lepsze, łatwiejsze i przyjemniejsze. Być wdzięcznym, zamiast liczyć, ile nie otrzymaliśmy, choć powinniśmy. Kto wpadł na ten dług? Wszystko, co sobie dajemy w związku, nie wynika z obowiązku, ale z pragnienia. Z chęci zadowolenia drugiej osoby, z chęci zachowania związku, z chęci wyrażenia szlachetności. A może wynika to z chęci nałożenia długu, aby później żądać tego długu z odsetkami? Ani jedna pieczątka w paszporcie, ani żadne prawo nie zmusi Cię do spłaty długów mentalnych. Dług spłaca się po rozwodzie. I nie zawsze jest to sprawiedliwe. Pomyśl o tym: czy masz za co podziękować bliskiej Ci osobie? Z pewnością istnieje. Jak często okazujesz swoją wdzięczność? Napisz w komentarzu za co jesteś wdzięczny swojemu partnerowi życiowemu. Dlaczego więc potrzebujesz tej relacji? Co jest z Tobą nie tak? Jeśli artykuł Ci się spodobał, polub go i zasubskrybuj kanał WhatsApp/Telegram/Viber +79622053564