Myśl, jak wszystko inne na świecie, jest materialna. Tylko NIE w tym sensie, że powiem myśl i dostanę wszystko, co ona zawiera. W przeciwnym razie wszyscy byliby Rockefellerami. To stan niepokoju, strachu – tak strasznie jest NIE robić, że nie mogę tego zrobić. Osoba tak bardzo boi się spóźnienia, że ​​na pewno się spóźni. Albo boi się popełnić błąd na spotkaniu i na pewno powie coś, czego zabronił sobie z góry powiedzieć – powie dokładnie te słowa, te paradoksalne reakcje są skutkiem stale doświadczanego poczucia własnej niższości. Zasadniczo jest to stan kryzysowy u człowieka. Najczęściej jest to postawa nieświadoma. Jak pokonać taką postawę – jeśli odkryłeś ją wyłącznie w działaniu? Czynność może być dla danej osoby trudna, w której uważa się za słabą umiejętność, a chciałaby opanować lub ulepszyć tę czynność. Działaniem może być również takie, w którym dana osoba po prostu czuje się komfortowo. W tym stanie musisz zaangażować się w działania - wtedy znika strach, a wraz z nim poczucie niższości. Dopiero aktywność wzrośnie. Im więcej rodzajów czynności dana osoba opanuje, tym szybciej i bardziej niezauważalnie dla samej osoby jej samoocena wzrośnie i stanie się odpowiednia. Człowiek zaczyna w praktyce zdawać sobie sprawę z własnych działań, ile jest wart. Dlatego należy zaszczepić w dzieciach zamiłowanie do różnego rodzaju działań na rzecz społeczeństwa. Odpowiedzi otrzymane od ludzi na twoją nawet próbę, nawet małą aktywność - to najpotężniejszy środek, tylko aktywność i reakcje na nią zwiększają poczucie własnej wartości, usuwają nieświadome podejście do poczucia własnej niższości i przynoszą osobie wychodzenia ze stanu kryzysu. Można też spojrzeć na to z nieco innego punktu widzenia, myśląc, że „dzieje się to, czego się boję”. Poszerzajmy nasze horyzonty. Musimy wyrobić w sobie nawyk robienia tego, czego się obawiamy. Dokładnie odwrotnie – strach odchodzi, gdy całkowicie się w nim zanurzysz. To jest technika wypełniania. Zacznij wierzyć i działać – a dokonasz tego. Nie wierzę, że można studiować wieczorem na uczelni, bo to jest trudne, nie ma się na to sił i czasu. Ja więc wyjdę odwrotnie: najpierw uwierzę, zaufam sobie, że jest to możliwe i krok po kroku, bez paniki i stresu, zabawy i piosenek, opanuję to pomóż nie tylko jeśli chcesz rozwiązać swój problem, ale także jeśli chcesz wyższej jakości swojego życia, osiągnięcia większego sukcesu we wszystkich obszarach życia.