To dosłowne tłumaczenie słynnej piosenki Leonarda Cohena „Dance with me to the end of love”. Dzisiaj przypadkowo natknąłem się na ten stary klip na YouTube. Dał mi do myślenia: czy jest w moim życiu osoba, z którą chciałabym tańczyć do końca miłości? Nie definitywnie nie! Nieważne, jak ktoś by się na mnie obraził po przeczytaniu tych słów, nie mam już takiego uroku, ciepłego zaufania i wiary – nie mówię tu nawet o miłości – teraz. Może to już ten czas, może to tylko ja – ale nie potrafię wskazać człowieka, który nie tylko rozpala, ale i podtrzymuje ogień uczuć, marzeń, zachwytu i szoku. Ale chcę, żeby był taki baśniowy bohater. .. albo nie ? Z ręką na sercu powiem nie. Od jakiegoś czasu nie wierzę w bajki i sama nie chcę być gawędziarzem. Tylko jasny, niezakłócony obraz sytuacji daje wsparcie, stabilizację i nie blokuje pozostałych sił. A czy trzeba tkać przezroczystą tkaninę złudzeń, gdy ma się „ponad pół tuzina” i już tak naprawdę trudno Was uwieść? z niczym? Ale według Puszkina czasami tak się dzieje, gdy „nie jest trudno mnie oszukać, cieszę się, że sam jestem oszukiwany”. Cóż mogę powiedzieć – jesteśmy słabymi ludźmi, wciąż gdzieś w głębi duszy pragniemy ciepła, uwagi i silnego, niezawodnego ramienia. Dopiero teraz wiesz, że to ramię kiedyś się zachwieje, wsparcie zniknie, a nawet chcąc czy nie chcąc, sprowokuje to twój upadek. Podpórki i kule nie są potrzebne tylko tym, którzy tańczą ostrożnie i precyzyjnie swój taniec miłości własnej, troski o siebie. I ta pozycja wcale nie neguje normalnej, płynnej (lub niezbyt gładkiej, jak się okazuje) komunikacji z przedstawicielami płci przeciwnej. Jednak zdecydowanie odradza się budowanie zamków w powietrzu. Lepiej przeznaczyć swoją energię na normalne, codzienne czynności, na przyjaciół, bliskich, którzy na pewno Cię nie oszukają i co bardzo ważne, nie udawaj, że jesteś dla siebie wszystkim. Ale mimo wszystko nadal bardzo kusi, by zatańczyć swoje tango czy Cyganka z wyjściem, podczas gdy przebłysną resztki wiary w miłość, podczas gdy zaufanie jeszcze nie zostało całkowicie zabite, jeszcze nie... Ale sny szybko się kończą, nadchodzi ponury poranek, który niesie ze sobą otrzeźwienie i jasność. Jak tańczyć seisas – solo czy w parach?© Bogdanova Anzhelika, 2022 Problemy w relacjach, praca z autorami w celu ujawnienia zdolności twórczych i pomoc w promocji, pisanie tekstów na zamówienie +79103664555 Zen Channel Book „Blogoterapia”"