Od autora: Uczucia i emocje to nasz wewnętrzny system alarmowy. „Zawołanie”, że coś się dzieje i trzeba na to zwrócić uwagę. Posłuchaj, jeśli martwisz się, o co może chodzić. „Poznanie lęku jest przygodą, której każdy człowiek musi doświadczyć, aby nie zginąć, czy to z tego, że nie zna lęku, czy z tego, że niepokój go pochłonie. Dlatego ten, kto nauczył się właściwie martwić, nauczył się najważniejszej rzeczy.” Soren Kierkegaard „Koncepcja lęku” Lęk jest emocją, która z reguły jest postrzegana jako negatywnie zabarwiona, wyrażająca pewnego rodzaju poczucie niepewności. przeczucia, oczekiwania na możliwość wystąpienia czegoś negatywnego. Emocje nadawane przez naturę ludziom i zwierzętom są formą mentalnego odzwierciedlenia otaczającego ich świata. Emocje nie zawsze są realizowane, czasami człowiek nie może jasno określić, jakich emocji doświadcza, na przykład ludzie mówią „wszystko się we mnie gotuje”, co to oznacza? Jakie emocje? Gniew? Strach? Rozpacz? Lęk? Czasami wręcz przeciwnie, człowiek zdaje sobie sprawę, jakie emocje go ogarnęły, ale nie może zrozumieć prawdziwego powodu tej emocji. Do takich emocji zalicza się przede wszystkim lęk. Lęk jest emocją, która z reguły jest postrzegana jako negatywnie zabarwiona, wyrażająca poczucie niepewności, pewne przeczucia i oczekiwanie na możliwość wystąpienia czegoś negatywnego. Są to przeczucia trudne do zdefiniowania. Lęk może być niejasnym, długotrwałym i niejasnym strachem przed przyszłymi wydarzeniami. Najczęściej ma to miejsce w sytuacjach, w których jeszcze nie ma i być może realnego niebezpieczeństwa nie będzie, ale dana osoba spodziewa się czegoś nieprzyjemnego i nie wie, jak sobie z tym poradzić. Lęk często charakteryzuje się następującym tokiem myślenia: osoba znajduje przykłady niekorzystnych lub niebezpiecznych wydarzeń w swojej przeszłości lub w otaczającym ją życiu, a następnie projektuje to doświadczenie na swoją przyszłość. Lęk jest nam nieodłączny z natury, dlatego ma jasno sformułowany cel, ponieważ w naturze wszystko jest harmonijne. Pod tym względem pochodzenie samego słowa „lęk” w języku rosyjskim jest niezwykle interesujące. Czołowy słowiański etymolog M. Vasmer sugeruje pochodzenie tego słowa od zachodniosłowiańskiego „trьvoga”, które kojarzy się z „odwagą”. Słowo „odwaga” pochodzi od polskiego słowa „odwaga”, co oznacza „ważyć, ryzykować, odważyć się”. Możemy zatem założyć, że słowo „lęk” niesie ze sobą znaczenie: rozważyć to, co się dzieje i odważyć się działać. I to wydaje się być prawdą. Przecież każdy człowiek odczuwa niepokój lub podekscytowanie, czyli niepokój, w pewnych sytuacjach, zwłaszcza jeśli musi zrobić coś niezwykłego lub przygotować się na coś ważnego. Na przykład ktoś, kto przemawia przed publicznością lub zdaje egzamin, może czuć niepokój, idąc nocą nieświętą ulicą lub gdy zabłądzi w obcym mieście. Ten niepokój jest normalny, a nawet pożyteczny, ponieważ motywuje Cię do przygotowania się do przemówienia, przestudiowania materiału na egzamin, zastanowienia się, czy naprawdę musisz wychodzić wieczorem sam i tak dalej. A co w przypadku choroby fizycznej? To właśnie niepokój zmusza nas do szukania pomocy u lekarza. Takich sytuacji w naszym życiu jest mnóstwo i są one dowodem na to, że lęk jest jednym z uniwersalnych stanów i jako taki stanowi integralną część życia człowieka. Lęk pełni funkcję biologicznego systemu ostrzegawczego, który uruchamia się w sytuacji zagrożenia. Są jednak szczególne przypadki, gdy odczuwamy lęk, ale nie jesteśmy w stanie zrozumieć jego przyczyny. A to jeden z najtrudniejszych momentów w życiu. Z reguły zawsze jest jakiś powód, bo powiedzieliśmy: w przyrodzie wszystko jest harmonijne (wyjątek stanowią przypadki organicznego uszkodzenia mózgu i wtedy jest to kwestia psychiatryczna, a nie psychologiczna). Powtórzę: lęk aktywuje się w sytuacji zagrożenia, co oznacza, że ​​istnieje zagrożenie. Często ten stan występuje, gdy