„Wypluj cukierka – to odwraca uwagę od koncentracji” – zdanie gracza wykonującego misję (a logiczna gra na czas na żywo). Czy naprawdę płacę pieniądze, aby stać w nerwowym napięciu i próbować wytrącić się z równowagi w imię fajnego wyniku, i to nawet pod okiem dyrektywnego przyjaciela? w rezultacie zapominamy o przeżyciu danego doświadczenia i czerpiemy z niego przyjemność lub rozczarowanie, w rezultacie nawet świetny wynik nie daje nam satysfakcji, jeśli doświadczenie nie zostało przeżyte. Czarna dziura szuka czegoś innego i alkoholu, w to wpada seks, telewizja, obżarstwo. Na to teraz ukierunkowane jest nasze społeczeństwo – więcej wyników, więcej pieniędzy, wyższy status. To jest korzystne dla gospodarki, ale nie dla człowieka , ciągle poszukujemy „szczęścia”. Szukasz idealnego związku? Masz ścisły obraz tego, jak powinien wyglądać i metodycznie tworzysz ideał z tego, co jest? Bardzo często wtedy bardzo się złościmy na siebie i na swojego partnera, ponieważ „szczęście” się nie wydarzyło. Ale jeśli spojrzysz na to, co ta osoba faktycznie zrobiła dla Twojego związku, zobaczysz zupełnie inny obraz... Był troskliwy, wyrażał miłość na swój sposób, organizował życie codzienne na swój sposób i komunikował się z Tobą publicznie. I w tym momencie nagle pojawia się uczucie rozczarowania - przegapiłeś najważniejszą rzecz, miłość. A może było inaczej, tak bardzo zabiegałeś w głowie o szczęście, że nie zauważyłeś, że w pobliżu czai się tyran. Doświadczenie może być zarówno pozytywne, jak i negatywne, ale bardzo ważne jest, aby je zauważyć i przeżyć, ponieważ dzięki temu można zmienić jakość życia. Negatywne doświadczenia są również ważne, aby je zauważyć i żyć - w końcu, jeśli stale stąpasz po sobie gardło ze względu na wynik, to w końcu ten wynik, nawet najlepszy, zacznie powodować mdłości. Przykład ten często ilustrują dzieci, których rodzice zmusili je do zrobienia dla nich czegoś nieprzyjemnego, a nawet w imię zwycięstwa. Medali jest sto, a dziecko i tak chce, żeby zostawiono go w spokoju. Dlatego taka osoba w przyszłości może ogólnie uznać każde zwycięstwo za coś nieprzyjemnego; jest to jedna ze skrajności. W tym przykładzie jest oczywiście znacznie więcej niuansów i innych aspektów, ale mówimy o przyzwoleniu i zaakceptowaniu doświadczenia życia oraz zrozumieniu jego wartości, wraz z prawdziwymi uczuciami, jakie ono wywołuje. Uderzający przykład: Mashenka uwielbiał czerpać dzieciństwa, a czujna matka, zauważywszy to, wysłała dziewczynę do szkoły artystycznej. Wszystko było świetnie, dopóki na jednych z zajęć nauczycielka nie zdecydowała się wytłumaczyć dziecku, że efekt jego pracy nie spełnia standardów. I wszystko byłoby dobrze, bo to proces uczenia się, ale postanowiła nie dawać dziewczynie szansy na samodzielne poprawienie wyniku i swoją pedagogiczną ręką poprawiła cały rysunek. Od tego czasu Mashenka nie zaczęła uczyć się rysować i jako dorosła osoba uważa, że ​​radzi sobie z tym bardzo źle i wstydzi się to pokazać. Te. w chwili obecnej nie uznaje żadnego ze swoich rezultatów za dobry i dlatego nie może rozpocząć procesu, który po prostu przyniósł przyjemność, ponieważ zamiast procesu ciągle myśli o nieudanym wyniku. Co więcej, wynik można ocenić jedynie poprzez porównanie. Porównywanie w naszym życiu coraz bardziej zbliża się do pojęcia rywalizacji. Założyciel kierunku badań konkurencji w psychologii społecznej Morton Deutsch już w 1973 roku zwracał uwagę na nielogiczność założenia o wrodzonej człowiekowi potrzebie wygrywania. Potrzebę tę sztucznie kultywuje społeczeństwo: rodzina, szkoła, środowisko. Socjolog David Riesman dodał, że w miarę dorastania stajemy się konkurencyjni i empatyczni wobec innych. Konkurencja jest sztucznym mechanizmem między ludźmi. Dlaczego wynik jest dla nas tak ważny? Tak, bo dzięki temu od dzieciństwa zdobywamy uznanie. Wielu rodziców rozpowszechnia przesłanie: „Będę cię kochać, jeśli będziesz się dobrze uczyć”. Czy warto więc rujnować sobie życie w imię sztucznego rozpoznania? Każdy z nas jest już wartościowy i niepowtarzalny sam w sobie..